Het seizoen 2021/’22 is nu volledig afgerond, ondertussen staat het volgende al voor de deur. Uiteindelijk floot ik in totaal eenenveertig wedstrijden en drie toernooien. Een kleine terugblik op de mooiste momenten…
Voor de eerste twee keren we terug naar begin november: de streekderby tussen FC VDP u17 en KSC OLVE. Een wedstrijd tussen twee sterke ploegen die op en neer gaat, met twee strafschoppen, een rode kaart, en best een stevige intensiteit voor een gewestelijke wedstrijd. De week daarop was die intensiteit zelfs nog wat hoger, toen ik op domein Het Breeven de wedstrijd Bornem u19 – Diegem interprovinciaal mocht gaan leiden. Een moeilijke wedstrijd, ten eerste door het slechte weer, maar zeker ook omdat ik voor de eerste keer oudere spelers moest fluiten. En spannend tot de laatste minuut, met 2-3 als eindstand.
De wedstrijden na de winterstop waren over het algemeen geweldig van niveau en van beleving: zeker toen ik mijn aanduiding voor Antwerp Fc u16 – Anderlecht kreeg. Dat was namelijk mijn eerste elite-wedstrijd, en ik kon voor de eerste keer werken met assistenten. Hoogstaand niveau, weinig overtredingen, kortom: echt genieten. Ook de twee wedstrijden die daarop volgden zal ik niet snel vergeten. Eerst was er Beerschot u18 – Union, een wedstrijd op een dinsdagavond waarin beide teams een topprestatie neerzetten. En dankzij mijn twee zeer ervaren assistenten kon ik weerom ervaren hoe fun het is om in een echt refteam mee te draaien.
En toen volgde – ik had het totaal nog niet zien aankomen – mijn debuut in vierde provinciale: de wedstrijd tussen Rita Berlaar en Peulis. Dat was een heel moeilijke wedstrijd, aangezien ik tussen volwassenen op een veld stond, wat al een serieuze aanpassing op zich was. Er waren dan ook nog eens een aantal moeilijke fases in die wedstrijd, maar gelukkig niet wedstrijdbepalend: eindstand 5-1. Het was in elk geval een mooie ervaring, van waaruit ik zeker veel kan meenemen naar volgende wedstrijden.
Als kers op de taart kreeg ik de finale van Het Nieuwsblad Cup u17, tussen Turnhout en Cappellen. Een wedstrijd in het stadion van eersteklasser KVC Westerlo, Het Kuipje. Hoe cool was dat… vanuit de spelerstunnel oplopen, die bal van de zuil pakken, de line-up voor heel die tribune: een prachtige ervaring. Best wat supporters op die tribune ook. Ik had twee jonge, maar toch al vrij ervaren assistenten meegekregen. Zonder al ooit een keer samen een wedstrijd gedaan te hebben, zaten we met zijn drieën van in het begin supergeconcentreerd in the flow. Uiteindelijk was het een vrij eenvoudige wedstrijd, met maar één gele kaart op het einde, maar niettemin, voor mijn seizoen een uitsmijter van jewelste.
Als kers op de taart werd ik binnen mijn vereniging KSOVA verkozen tot ‘Belofte van het jaar’, een hele eer.
Dit waren de absolute hoogtepunten, ik kan al niet wachten om binnen enkele weken opnieuw te beginnen met terug enkele vriendschappelijke wedstrijden.
Yung Ref Life 