Van spannende wedstrijden, voor de eerste keer met assistenten fluiten, tot een provinciale bekerfinale: een terugblik op het seizoen 2021/’22

Het seizoen 2021/’22 is nu volledig afgerond, ondertussen staat het volgende al voor de deur. Uiteindelijk floot ik in totaal eenenveertig wedstrijden en drie toernooien. Een kleine terugblik op de mooiste momenten…

Voor de eerste twee keren we terug naar begin november: de streekderby tussen FC VDP u17 en KSC OLVE. Een wedstrijd tussen twee sterke ploegen die op en neer gaat, met twee strafschoppen, een rode kaart, en best een stevige intensiteit voor een gewestelijke wedstrijd. De week daarop was die intensiteit zelfs nog wat hoger, toen ik op domein Het Breeven de wedstrijd Bornem u19 – Diegem interprovinciaal mocht gaan leiden. Een moeilijke wedstrijd, ten eerste door het slechte weer, maar zeker ook omdat ik voor de eerste keer oudere spelers moest fluiten. En spannend tot de laatste minuut, met 2-3 als eindstand.

De wedstrijden na de winterstop waren over het algemeen geweldig van niveau en van beleving: zeker toen ik mijn aanduiding voor Antwerp Fc u16 – Anderlecht kreeg. Dat was namelijk mijn eerste elite-wedstrijd, en ik kon voor de eerste keer werken met assistenten. Hoogstaand niveau, weinig overtredingen, kortom: echt genieten. Ook de twee wedstrijden die daarop volgden zal ik niet snel vergeten. Eerst was er Beerschot u18 – Union, een wedstrijd op een dinsdagavond waarin beide teams een topprestatie neerzetten. En dankzij mijn twee zeer ervaren assistenten kon ik weerom ervaren hoe fun het is om in een echt refteam mee te draaien.

En toen volgde – ik had het totaal nog niet zien aankomen – mijn debuut in vierde provinciale: de wedstrijd tussen Rita Berlaar en Peulis. Dat was een heel moeilijke wedstrijd, aangezien ik tussen volwassenen op een veld stond, wat al een serieuze aanpassing op zich was. Er waren dan ook nog eens een aantal moeilijke fases in die wedstrijd, maar gelukkig niet wedstrijdbepalend: eindstand 5-1. Het was in elk geval een mooie ervaring, van waaruit ik zeker veel kan meenemen naar volgende wedstrijden.

Als kers op de taart kreeg ik de finale van Het Nieuwsblad Cup u17, tussen Turnhout en Cappellen. Een wedstrijd in het stadion van eersteklasser KVC Westerlo, Het Kuipje. Hoe cool was dat… vanuit de spelerstunnel oplopen, die bal van de zuil pakken, de line-up voor heel die tribune: een prachtige ervaring. Best wat supporters op die tribune ook. Ik had twee jonge, maar toch al vrij ervaren assistenten meegekregen. Zonder al ooit een keer samen een wedstrijd gedaan te hebben, zaten we met zijn drieën van in het begin supergeconcentreerd in the flow. Uiteindelijk was het een vrij eenvoudige wedstrijd, met maar één gele kaart op het einde, maar niettemin, voor mijn seizoen een uitsmijter van jewelste.

Jeugdcup Finale: samen met mijn assistenten na de wedstrijd. (Foto: Marc Van Hecke)

Als kers op de taart werd ik binnen mijn vereniging KSOVA verkozen tot ‘Belofte van het jaar’, een hele eer.

Op het ‘Gala van de Gouden Fluit’: Belofte van het jaar

Dit waren de absolute hoogtepunten, ik kan al niet wachten om binnen enkele weken opnieuw te beginnen met terug enkele vriendschappelijke wedstrijden.

Doelpuntenkermissen, pittige supporters en de eerste keer rechtstreeks rood: dit was de eerste helft van seizoen ’21-’22

Eerder deze week floot ik mijn laatste wedstrijd van het jaar 2021: hoog tijd om terug te blikken op de eerste seizoenshelft. Tweeëntwintig wedstrijden mocht ik fluiten: een record, als je weet dat ik één wedstrijd per weekend leid. Ik vat ze hieronder bondig samen!

Het seizoen begon op 7 augustus met een vriendschappelijke u14-wedstrijd tussen Berchem en Lierse Kempezonen. Het was wel even wennen om na zo lang terug op het veld staan. Het werd meteen een doelpuntenkermis: 3-9. Er zouden die zomervakantie nog vijf wedstrijden volgen, onder andere op Sint Job, Hove Sport en Zandhoven.

In september begon dan eindelijk de competitie. Nu ja, een valse start, want mijn eerste aanduiding werd kort daarna geannuleerd. Gelukkig kreeg ik algauw een nieuwe: een u15-match tussen Berkenrode en Turk Sport. Een moeilijke wedstrijd, om verschillende redenen: een klein veld, heel wat overtredingen waardoor ik het spel constant moest stilleggen en een paar akkefietjes. Uiteindelijk werd het ook eentje om nooit te vergeten, al was het maar omdat ik mijn eerste rechtstreeks rode kaart moest geven – geen discussie mogelijk: een verdediger haalde een doorgebroken speler neer.

De week erop was het een pak rustiger: ik mocht mijn eerste u16-dameswedstrijd in goede banen leiden, tussen ’s Gravenwezel-Schilde en KFC Broechem. De volgende opdracht was Berchem u15 – De Kempen. Bij deze wedstrijd kwam een van de opleiders van Bureau Arbitrage Antwerpen me evalueren. Hoewel ik de wedstrijd goed in de hand had, kwamen er toch nog wat werkpunten naar boven. Maar desondanks was mijn opleider toch positief: ik mocht promoveren naar categorie J4, wat betekende dat ik voortaan u17-wedstrijden zou krijgen. Ik mocht ook aansluiten bij de coachingsgroep van de voormiddagrefs (zo worden de refs genoemd die jeugdwedstrijden fluiten). In die coachingsgroep zitten jonge talentvolle refs die van nabij opgevolgd worden, met oog op snelle doorstroming naar provinciale.

De rest van de maand september kreeg ik nog een paar u15-wedstrijden, in oktober mocht ik dan eindelijk mijn debuut bij de u17 maken. En dat met Kontich-Hove. Zeer coole ervaring, goede wedstrijd ook. Eindstand 0-2.

Het weekend erna mocht ik Hemiksem tegen Rumst fluiten: een pittige wedstrijd, ook al omdat de supporters langs de lijn best veel commentaar op mijn beslissingen hadden. Maar ik bleef er wél kalm onder en liet me vooral niet beïnvloeden. Wedstrijd onbeslist met een 1-1 eindstand.

De wedstrijd erna mocht ik naar het Jos Van Wellen Stadion in Kapellen voor alweer een mooie affiche – Cappellen FC tegen City Pirates u16 – met alweer een observer langs de lijn. 7-2, zonder al te veel dubieuze fases. Mijn opleider was zeer tevreden, dus ik ook.

De week erna kreeg ik even terug een u15-wedstrijd – ook al fluit je normaal gezien u17, toch krijg je soms eens een wat “makkelijkere” wedstrijd: dan hoef je niet constant onder hoge druk te presteren. De weken daarop kreeg ik terug grotere wedstrijden, te beginnen met een derby tussen VDP en OLVE u17: een toffe wedstrijd met veel kansen, twee strafschoppen, en een 0-5 eindstand. In de slotminuten was VDP met zijn tienen gevallen door een overduidelijke rode kaart.

De donderdag erop mocht ik vier wedstrijden in de 1/8 finale van de LAVA beker – Liga Amateurvoetbal Antwerpen – fluiten op Park Groot Schijn in Deurne: een erg leuke dag met de collega’s van mijn scheidsvereniging KSOVA. Twee dagen later kwam de volgende opdracht: naar Bornem voor mijn eerste u19-wedstrijd. Gegarandeerd de leukste aanduiding van het seizoen: voor het eerst floot ik een officiële wedstrijd met spelers ouder dan ikzelf. Een spannende wedstrijd die op en af ging. Het enige minpunt was de constante regen, maar die nam ik er maar al te graag bij. En daar stopte het niet: ik kreeg een week later ook mijn eerste u21-wedstrijden op KSV Wildert en op Eendracht Zoersel: mooi om ook in die hogere reeksen wat ervaring op te doen. Maar eerst nog even ’s Gravenwezel Schilde tegen Lierse Kempezonen u17 op woensdagavond.

Tenslotte mijn laatste wedstrijd voor de winterstop: opnieuw mocht ik naar het Jos Van Wellen Stadion, dit keer voor de u17 van Cappellen tegen Hoogstraten VV. Ook deze wedstrijd was zeker niet de gemakkelijkste, want ik moest wel hier en daar wat waarschuwingen geven. Maar absoluut ook niet de moeilijkste: zo kreeg ik bij mijn beslissingen niet al te veel protest.

En de kers op de taart van deze eerste seizoenshelft kwam per e-mail toen ik in de kleedkamer zat: een promotie naar J3. Dat wil zeggen dat ik vanaf nu standaard u21-wedstrijden mag leiden. Leuk, want zo staat me opnieuw wat uitdaging te wachten. Ik kijk in ieder geval al erg hard uit naar de tweede helft. Tot in januari!

Hieronder nog wat actiefoto’s:

Eerste wedstrijd van dit seizoen: Berchem u14 – Lierse Kempezonen

Tijdens de vriendschappelijke wedstrijd tussen VDP u15 en Emblem

Gele kaart na een strafschopfout tijdens VDP u17 – OLVE

Terugblik op de eerste wedstrijden van het seizoen

De eerste maand van het nieuwe seizoen is al voorbij, nu kunnen we ons volop focussen op de competitiewedstrijden – gisteren floot ik mijn eerste, tussen Berkenrode en Turk Sport Antwerpen. Maar eerst nog deze kleine terugblik van mijn zes wedstrijden in augustus. De hoogtepunten heb ik in een video gegoten, die kan je hieronder bekijken.

Verder wens ik alle collega’s succes met de heropstart. Hopelijk wordt dit seizoen eentje zonder al te veel coronaonderbrekingen – liefst geen enkele, zelfs.

En tot slot nog deze mededeling: nu de competitie én de school terug begint, zal ik opnieuw één blogbericht in de week posten. Als ik eens wat meer tijd heb, kunnen het er ook twee zijn. 😉

Tot snel, allemaal!

Achter de schermen van de scheids: zeven goals in een spektakelwedstrijd op Het Rooi

Afgelopen woensdag floot ik mijn vierde wedstrijd van het seizoen tussen de u16 van Berchem en de u16 van Cappellen Fc. Het was best een stevige dit keer: veel overtredingen, veel protest, en ook veel spanning. Ondanks de 0-0 na veertig minuten werd er in de tweede helft nog zeven keer gescoord, drie doelpunten daarvan vielen na een strafschop. Cappellen ging uiteindelijk met de overwinning aan de haal. Eindstand: 3-4.

De eerste gele kaart van de avond. Administratie was er in ieder geval genoeg 😉

En omdat mijn eerste ‘matchday vlog’ een groot succes was, maakte ik er ook van deze match eentje. Het resultaat kan je hieronder bekijken:

Nu augustus bijna gedaan is, start binnenkort ook de competitie weer! Dit weekend heb ik eerst nog twee oefenmatchen, de week nadien kan het echte werk beginnen… 😉

Tot snel!

De beste vijf refs vanop het EK 2020

Het EK 2020 is nu al bijna een maand voorbij, maar het is nooit te laat voor een terugblik… op de arbitrage van het toernooi, wel te verstaan. In deze post mijn top 5 van dit EK.

5. Anthony Taylor

Het EK 2020 was het allereerste grote landentoernooi voor de Engelse ref Anthony Taylor. We zullen hem vooral herinneren door de wedstrijd Denemarken – Finland op speeldag 1 – je weet wel: die waarin de Deense middenvelder Eriksen een hartstilstand kreeg en ter plekke gereanimeerd moest worden. Taylor werd achteraf door scheidsbaas Rosetti extra hard bedankt voor zijn kordate reactie: door heel snel de verzorging op het veld te roepen, gingen er geen cruciale minuten verloren. Taylor floot nadien nog twee andere wedstrijden: Duitsland–Portugal en Italië–Oostenrijk. Telkens floot hij zeer consequent, dus: dik verdiend, deze vijfde plaats.

4. Cüneyt Cakir

Ook de Turkse ref Cüneyt Cakir verdient een plekje in deze top 5. Hij floot op dit EK – net zoals Taylor – drie wedstrijden: Hongarije–Portugal, Oekraïne-Oostenrijk en de memorabele achtste finale tussen Kroatië en Spanje – die op 3-5 eindigde. Ook hij floot erg goed, maar daarnaast is er nog een andere reden waarom hij in dit lijstje staat: hij brak dit EK een wereldrecord. Hij heeft namelijk de meeste EK-wedstrijden achter zijn naam staan, negen wedstrijden in drie edities (2012, 2016, 2020).

3. Björn Kuipers

Uiteraard was ook Björn Kuipers weer van de partij: net zoals Cakir voor de derde keer actief op een EK. Kuipers floot dit keer vier wedstrijden, waaronder Denemarken–België en de finale op Wembley tussen Italië en Engeland. Toch zet ik hem op de derde plaats, en dat vanwege zijn wat mindere prestatie tijdens Denemarken–België. Zijn andere drie wedstrijden waren dan weer uitstekend. Zaterdag 7 augustus nam Kuipers afscheid van het voetbal in de Johan Cruijffschaal, de Nederlandse supercup. Nogmaals bedankt voor alles, team Kuipers!

2. Sergey Karasev

Voor mij waren de prestaties van de Russische scheids Sergey Karasev een revelatie. Na het EK 2016 in Frankrijk en het WK 2018 in Rusland was dit zijn derde grote toernooi. De vorige keer floot hij telkens maar een of twee wedstrijden waarin bovendien niet meer veel op het spel stond. Nu floot hij er drie, waaronder de kraker tussen Duitsland en Hongarije en de achtste finale tussen Nederland en Tsjechië. In die laatste stuurde hij Nederlander De Ligt met rood van het veld na een bewuste handsbal. Ik was onder de indruk van zijn prestaties op het veld: hij bleef erg kalm tegenover de spelers en maakte geen grote fouten. Conclusie: een prima optreden van het Russische scheidsteam op dit EK.

1. Danny Makkelie

Naast Kuipers was ook zijn landgenoot Danny Makkelie aanwezig op dit EK: hij maakte zijn debuut op een groot landentoernooi. En dat debuut was wat mij betreft een schot in de roos. Team Makkelie kreeg meteen de openingswedstrijd tussen Italië en Turkije, maar ook de achtste finale tussen Engeland en Duitsland en, niet te vergeten, de halve finale tussen Engeland en Denemarken. Je debuut maken op een groot landentoernooi en meteen vier wedstrijden mogen leiden… dat is zeldzaam. Alle wedstrijden had hij prima in de hand. Toegegeven, die strafschop voor Engeland in de halve finale was misschien niet helemaal juist, maar ik ben er zeker van dat er voor hem en zijn team nog veel mooie wedstrijden in het verschiet liggen. Onlangs leidden ze trouwens nog een wedstrijd in de kwalificatie van de Champions League, waarmee hun seizoen ook weer begonnen is.

Uiteraard hebben álle refs over het algemeen goed gefloten. Ik hoop ze allemaal snel terug te zien op tv, afgezien van zij die intussen met pensioen gingen, zoals Kuipers en Brych. Veel succes aan allen!

Achter de schermen van de scheids: eindelijk terug het veld op!

Een 3-tal maanden was het geleden dat ik nog eens een wedstrijd mocht fluiten, maar vorige zaterdag was het eindelijk weer zover: ik mocht de u14 van Berchem tegen Lierse Kempenzonen in goede banen leiden. Meestal schrijf ik wedstrijdverslagen gewoon uit, maar dit keer heb ik het in een video gegoten. Van mijn game preparation tot de dag na de wedstrijd: je ontdekt het allemaal in onderstaande video…

De fenomenale carrière van EK-finaleref Björn Kuipers

Het hing al een tijdje in de lucht, maar sinds vorige week is het officieel: Björn Kuipers, de Nederlandse ref uit Oldenzaal, is door UEFA aangeduid voor de EK-finale. Extra speciaal, want het is de laatste internationale wedstrijd van mijn grootste refidool. Een overzichtje.

Kuipers (rechts) tijdens Denemarken – België eerder dit EK.

De beginjaren

Kuipers maakt in het seizoen 2003-’04 zijn debuut in het betaalde voetbal. Op 12 maart mocht hij de wedstrijd tussen FC Eindhoven en Exelsior in goede banen leiden. Hij deed het blijkbaar toen al erg goed, want op 22 mei 2005 debuteerde hij in de Eredivisie, de Nederlandse eerste klasse. Hij kreeg de wedstrijd tussen Heerenveen en NEC, die op 2-1 eindigde. En stilaan groeide hij verder tot een van de vaste waarden in de Eredivisie, met als beloning een FIFA-badge vanaf het seizoen 2006-’07. Zijn eerste internationale wedstrijd was al snel een feit: hij werd aangeduid om Grasshoppers tegen FC Fehervar te fluiten, voor de kwalificatie van de UEFA-cup.

De jonge Kuipers (rechts) in actie met 4e official Makkelie (links). Die laatste floot ook drie duels op dit EK.

Kuipers in België

Geloof het of niet: Kuipers floot – via een uitwisselingsproject – enkele wedstrijden in de Jupiler Pro League, de Belgische eerste klasse. Hij kwam hier in totaal zeven keer op bezoek en floot toppers als Genk-Standard in 2010. Dit uitwisselingsproject tussen Nederlandse en Belgische refs loopt nog altijd trouwens, maar kon de afgelopen twee seizoenen door corona niet doorgaan.

Internationale carrière

Ook op internationaal gebied stootte Kuipers snel door tot de top van Europa, en later zelfs tot die van de wereld. In 2009 floot hij zijn eerste wedstrijd in de Champions League, en algauw kreeg hij meer en meer de echt grote ploegen, zoals Bayern München, Barcelona en Real Madrid. Zo werd hij stilaan beter en constanter, en als beloning voor zijn prestaties floot hij de UEFA Supercup in 2012 tussen Barcelona en Porto.

Het feit dat hij zich kwalificeerde met zijn team – Erwin Zeinstra en Sander Van Roekel – voor het EK 2012 in Polen en Oekraïne was geen echte verrassing. Maar het trio floot meteen drie wedstrijden, en da’s bijzonder veel voor nieuwkomers op zo’n groot toernooi. Kuipers was achteraf erg trots op hun prestatie, maar het was eigenlijk nog maar het begin. De ene topwedstrijd volgde op de andere.

Daarna miste team-Kuipers bijna geen enkel groot toernooi meer: ze waren tweemaal aanwezig op een WK (2014 + 2018), driemaal op een EK (2012, 2016, en 2020), en deden tussendoor toernooien zoals het WK voor -20-jarigen en de Confederations Cup in 2013.

Hier enkele foto’s:

Ook in de Champions League en Europa League leidde team Kuipers constant toppers: een Champions League-finale in 2014 en maar liefst twee Europa League-finales, in 2013 en 2018. Geen enkele ref die dat op zijn cv heeft staan.

Kuipers tijdens de Champions League finale in 2014.

Kuipers werd ook een aantal keer uitgenodigd door Griekenland en Saoedi-Arabië voor competitie- en bekerwedstrijden. Zo floot hij in 2020 de finale van de Kypello Elladas, het Griekse bekertoernooi. In Saoedi-Arabië deed hij het ook telkens bijzonder goed. Hieronder een paar actiebeelden:

Recordman

Als je al die finales samentelt, is de conclusie duidelijk: niemand floot in zijn profcarrière meer finales dan Kuipers. Vijftien in totaal, twintig zelfs als je ook de verschillende play-offs meerekent. De EK-finale wordt dus zijn zestiende grote finale – de kers op de taart van zijn zo al schitterende carrière!

Team-Kuipers heeft ook wel tegenslagen gekend: zo grepen ze in 2014 naast de WK-finale omdat Nederland zo ver geraakte in het toernooi – zo gaat dat als jouw land goed voetbalt. Maar dat liet hij niet aan zijn hart komen: “We moeten niet kijken naar wat we niet hebben gehad, maar naar de dingen die we wel hebben gehad”, aldus Kuipers. En de finale Engeland-Italië kan hij daar nog aan toevoegen.

Kuipers is mijn grootste idool van alle refs: vooral vanwege zijn geweldige stijl van fluiten. Ook al staan er spelers te roepen en tieren, dan straalt hij nog altijd rust uit. Hij weet ook wat hij wil bereiken, en dan werkt hij daar naartoe – een voorbeeld voor ons allen.

Exit Kuipers uit het internationale voetbal, al zou hij naar verluidt wél nog in de Eredivisie actief blijven. Hij verdwijnt dus gelukkig nog niet, hopelijk kan ik hem nog eens in actie zien.

Hier alvast zijn team voor vanavond:

Team Kuipers is klaar voor de finale! (bron: uefa.com)

Ik wens hem en zijn team dan ook ongelofelijk veel succes voor vanavond: ik ben er zeker van dat hij deze finale tot een goed einde zal brengen. Laat me ook zeker en vast weten wat jij ervan vond!

Een uitgebreid verslag van het trainingskamp 2021

Lang naar uitgekeken in dit rare tweede coronajaar, maar eindelijk was het zover: het scheidsrechterkamp in Herentals van 2 tot en met 4 juli. Een nog toffere editie dan vorig jaar, vooral omdat we dit keer één grote bubbel vormden: we konden dus meer mensen zien. Na afloop waren we weer een pak slimmer en fitter, kortom: drie dagen om niet te vergeten. Een uitgebreid verslag van dit geweldige weekend.

Vrijdag gingen we na aankomst om 14u direct van start met een veldtraining. Met als thema: game preparation en sprint exercises. Redelijk rustige start, hoewel er toch wat pittige oefeningen bijzaten. Jammer genoeg kamp ik nog met de uitlopers van een vervelende blessure, waardoor ik dus niet voluit kon meedoen. Niettemin: eerste training geslaagd.

Na de veldtraining volgde een kennismaking en overliepen de organisatoren het programma, daarna deden we een online LOTG-quiz (Laws Of The Game). Tijd om iets te eten, maar daarna gingen we nog even door met een technische sessie over communicatie, gegeven door specialist Frederik Imbo. Van hem heb ik veel bijgeleerd: hij sprak over hoe je spelers en trainers op een goede manier kunt aanspreken tijdens de wedstrijd.

Met onze kleine coachgroep namen we even de tijd om elkaar wat beter te leren kennen, maar dan was het tijd voor… voetbal. We verzamelden voor een groot scherm om met alle refs samen naar België – Italië te kijken, de kwartfinale van het EK. Ref van dienst was Slavko Vincic: hij floot een goede partij. België daarentegen ging kopje onder tegen de strijdvaardige Italianen. Ondanks die nederlaag zat de sfeer er bij ons goed in. Geslaagde eerste dag, kun je wel zeggen.

Deze afbeelding heeft een leeg alt-attribuut; de bestandsnaam is image-1.png — Klaar voor België – Italië!

Zaterdag hadden we best een druk schema: eerst kregen we een technische sessie van Bennie Van Hofwegen, die in Brabant verantwoordelijk is voor de aanduiding van de jeugdrefs, maar zich verder ook bezighoudt met alles wat met arbitrage te maken heeft. Zijn praatje ging over buitenspel, en dat was heel interessant: het is immers altijd goed om die regel nog eens op te frissen. Volgde: opnieuw een veldtraining, dit keer een high-intensitysession vol pittige oefeningen.

In de namiddag kwam topscheidsrechter Bram Van Driessche praten over de fysieke paraatheid van de scheidsrechter: we leerden hoe je aan je vetpercentage kan werken, en we kwamen te weten wat Bram zélf doet om in vorm te zijn voor de Jupiler Pro League. Achteraf nam hij nog rustig de tijd voor foto’s en selfies – die gelegenheid wilde ik natuurlijk niet laten voorbijgaan:

Ook ’s avonds stond er nog een sessie op het programma, dit keer met een ref uit de eerste amateurklasse Arne De Beuckelaer, en wel over matchmanagement. Het ging onder andere over opbouwen met disciplinaire straffen, en omgaan met tijdrekken van spelers – heel leerrijk. Afsluiten deden we met spelletjes en praatjes met al die nieuwe gezichten. Zoals met Klaus Cuypers, die bekende dat hij deze blog al een tijdje volgt – leuk om te horen, dat verdiende ook een foto!

Zondag was het vooral een beetje uitbollen van dit drukke weekend: we kregen een technische sessie van Simon Bordeaud’hui en Bryan Bijnens over ‘de weg naar de top’. De middagtraining hielden we indoor vanwege het rotweer, maar niet erg: we oefenden op het beoordelen van buitenspelsituaties. Onze acties werden gefilmd, zodat we onze beslissingen achteraf konden bekijken op het scherm. Ik kreeg in elk geval goede tips van enkele toplijnrechters uit eerste klasse.

En daarmee kwam het weekend ten einde. Bedankt aan de organisatie voor hun inzet: ik heb echt superveel bijgeleerd, op vele vlakken. Uiteraard ook bedankt aan alle gastsprekers én alle deelnemers. Tot slot wil ik iedereen veel succes wensen in het komende en hopelijk weer normale seizoen. Tot snel!

Foto met de Antwerpse refs (boven) en met de KSOVA-refs (onder)

Voor het kamp kregen we ook een speciale polo, en een deelnemersboekje

De hele groep refs vlak voor de laatste training: het was een meer dan geslaagd weekend!

Verslag trainingskamp 2020

Full focus voor de technische sessie met Wesli De Cremer

ff236168-2ab0-4fd3-90f7-76e376956f4a — coachgroep A

In dit blogbericht blik ik terug op het tot nu toe tofste weekend van het jaar 2020: het trainingskamp voor scheidsrechters in Herentals. Eigenlijk heb ik daar zoveel gedaan en geleerd dat ik niet alles tot in de details kan uitleggen, maar ik ga proberen mijn best te doen!

Het kamp ging van start op vrijdag 3/7 om 13u. Nadat we de bagage in de kamer hadden neergezet, hadden we meteen een veld training, een redelijk pittige weliswaar! Op de eerste foto hierboven zie je mij lopen met Lucas De Sitter en Lucas De Voldere, twee collega’s uit Antwerpen. Na de training hadden we eerst kennismaking binnen onze coachgroep, de groep waarmee ik en Lucas De Sitter de meeste tijd zou doorbrengen, en na lekker gegeten te hebben, kregen we nog een technische sessie met Wesli De Cremer.

Dat zou trouwens niet de laatste zijn, want ook zaterdag hadden we vier technische sessies: één met Joeri Van De Velde, met Patrick Lenaerts en met Bennie Van Hofwegen. Ook in de namiddag gaf Arne De Beuckelaer een sessie over de VAR, doellijntechnologie, en communicatiemiddelen, gevolgd door een praktische sessie en een fysieke test.

Zondag’s hadden we na een goede ochtendtraining ‘s middags een sessie ivm met spelanalyses van hoe je bepaalde fases moet interpreteren! Alles behalve gemakkelijk. Daarna sloten we in onze coachgroep het kamp af, en vertrokken we terug huiswaarts met een zeer goed gevoel.

Seizoen 2019-2020: een terugblik

https://www.youtube.com/watch?v=-5sWmF2Ungw&feature=share

Beste bloglezers,

Omdat het nieuwe seizoen steeds dichterbij komt, zou ik zelf toch nog eens een keer willen terugblikken op het vorige, dat vroegtijdig gedaan was, helaas… Normaal doe ik dit match per match, nu doe ik het via een filmpje, dat jullie hierboven kunnen bekijken. Veel kijkplezier!