Het is aftellen naar het nieuwe voetbalseizoen. En ook: hopen dat we er dit keer een normaal seizoen van kunnen maken, zonder dat corona roet in het eten gooit. Voor mij start het begin augustus, dus ik ben nu al druk bezig met de voorbereidingen. Hoe? Dat lees je in deze post.
Tip 1: Laws Of The Game
De spelregels kennen en kunnen toepassen op het veld: het blijft de basis van de arbitrage. Dat wil niet zeggen dat je dagelijks die spelregels moet instuderen, maar zo elke dag een tiental minuutjes in dat boekje bladeren kan geen kwaad. En wil je je achteraf testen om zeker te zijn dat je alles goed kent? Doe dan mee met de maandelijkse Laws Of The Game-quizzen van Dutchreferee.com.
Tip 2: fysieke testen
Als ref moet je uiteraard fysiek prima in orde zijn om het veld op te kunnen. Sommige refs zijn verplicht om voor de start van elk seizoen fysieke testen af te leggen – in België is dat vanaf vierde provinciale. Maar wil je jezelf ook eens testen op conditie en fitheid? Hieronder alvast enkele links naar verschillende soorten fysieke testen:
Sprintje trekken op het trainingskamp begin juli (foto: Abel Stuker)
Tip 3: decision making
Ook ‘decision making’ is een belangrijk aspect in de voorbereiding van het nieuwe seizoen. En daarin kan je trainen door beelden te bekijken en analyseren. Of liever: je bekijkt een fase, zet het beeld op pauze en schrijf even op voor jezelf hoe je die situatie zou oplossen. Daarna kan je kijken hoe de ref in het fragment het heeft opgelost. De beste site om beelden terug te vinden? Opnieuw Dutchreferee.com. Ook op de officiële site van IFAB kan je terecht: zij veranderen jaarlijks de regels indien nodig.
‘Decision making’ sessie op het trainingskamp 2020
Ziedaar de drie belangrijkste dingen waarop je tijdens de voorbereiding moet focussen. Ik kan alleszins niet wachten tot mijn eerste wedstrijd. Succes, allemaal!
Dutch Referee Blog post wekelijks foto’s van toprefs in actie, wisselt badges uit en deelt tips en tricks. Kortom: alles waarmee je jezelf als ref kunt verbeteren. De man achter die fijne blog heet Jan ter Harmsel. Hij is scheidsrechter bij de jeugd in Nederland, in de op één na hoogste categorie. Zoals dat gaat als je een passie deelt: je raakt met elkaar aan de praat via de chat. Ik stuurde hem een paar gadgets op, hij stuurde er een paar naar mij. Dus vroeg ik maar of ik hem eens mocht interviewen voor mijn blog. Dat mocht. Met plezier stond hij me te woord.
Yungref: Wanneer ben je precies begonnen met fluiten, en hoe is dat gelopen?
Jan: “Toen ik 16 was, voetbalde ik bij een club bij mij in de buurt. Ik had vaak commentaar op de beslissingen van de ref. Niet dat ik – zoals veel van mijn medespelers – tekeerging tegen de man in het zwart, ik was eerder geïnteresseerd in het waarom van zijn beslissingen. Nu ja, soms deed ik nogal betweterig, maar ik bleef wel beleefd. Ik heb er nooit een kaart voor gepakt, wat mijn teamgenoten steeds verbazingwekkend vonden. Op een gegeven moment dacht ik: ‘Als je het toch zoveel beter weet, waarom doe je het dan niet zelf?’ Ik bood de mensen bij mijn club aan om bij hen te fluiten – tot hun grote verbazing, want niemand had zich eerder vrijwillig aangeboden. En zo begon ik met het fluiten van pupillen in de categorie F en E, tussen 9 en 11 jaar oud. Ik was in het begin heel aanwezig in de wedstrijden: ik had na 2 wedstrijden alleen al 3 strafschoppen gefloten. Achteraf kreeg ik wel een coach mee, en die heeft me goed begeleid.”
Yungref: Wat was het hoogtepunt van je carrière tot nog toe?
Jan: “Ik herinner me niet echt één wedstrijd die speciaal bovenuit stak, maar kampioenswedstrijden zijn wel altijd speciaal. Of bekerfinales. Ik heb wel eens zo’n match meegemaakt waarbij er echt honderden supporters langs de kant stonden, met vuurwerk en al. Dat geeft dan ook wel een kick als ref: de sfeer tijdens zo’n wedstrijden zijn altijd wel mooi. Daarvoor doe je het ook.”
Yungref: En wat was het dieptepunt?
Jan: “Ik heb in een kampioenswedstrijd eens een rotmoment gehad. Na een ingooi was er een blessurebehandeling op het veld nodig, maar toen die achter de rug was, wist ik verdorie niet meer wie er moest ingooien. De eerste speler die de bal oppakte, gooide gewoon doodleuk in en het spel hervatte. Maar de speler naast me zei: “Ref, het was toch voor ons?” Ik had geen idee. Terwijl ik met mijn hoofd nog bij die ingooi was, was er al een speler op weg naar het doel – 20 meter verder. Uiteraard wordt die aanvaller door de laatste verdediger, in dit geval de keeper, neergehaald in het strafschopgebied. Een overtreding die in die tijd een strafschop tegen en een rode kaart verdienden – ware het niet dat ik ze compleet gemist heb. Toen heb ik mezelf voorgenomen: houd die focus de volle 90 minuten en blijf niet stilstaan bij eerdere situaties.”
Jan in actie tijdens een wedstrijd
Yungref: Welke wedstrijd zou je graag nog eens opnieuw beleven en waarom?
Jan: “Eender welke bekerfinale of kampioenswedstrijd: dat is altijd speciaal. Ook wedstrijden in het buitenland zijn zeer leerzaam. Als begeleider voor RefereeAbroad coach ik refs uit het buitenland tijdens internationale toernooien. En ik fluit af en toe een wedstrijdje, als ze ergens een ref te kort hebben. Zeer leuk om verschillende voetbalculturen te leren kennen.
Yungref: Welke eigenschappen moet een professionele scheidsrechter volgens jou hebben?
Jan: “Uiteraard moet je de spelregels kennen, maar je moet ook weten hoe voetbal in elkaar zit. Het helpt als je als scheidsrechter ooit nog gevoetbald hebt of het nog altijd doet. Goed kunnen managen en communiceren zijn belangrijke pluspunten.”
Yungref: Je bent ook instructeur voor de KNVB. Wat houdt die functie precies in?
Jan: “Ik doe verschillende dingen: cursussen geven, scheidsrechters begeleiden, spelregeltesten samenstellen. Ook geef ik workshops voor de refs, over voeding en levensstijl, en over diversiteit. Bovendien zorg ik voor het lesmateriaal dat we tijdens de cursus gebruiken: foto’s, wedstrijdclips en alle papieren met de verschillende schema’s. En ja, daar kruipt best wat tijd in.”
Yungref: Hoe vaak per week train je? En wat doe je dan zoal?
Jan: “Ik train twee avonden per week met de Haagse scheidsrechtersvereniging. We focussen vooral op duurlopen, maar we houden net zo goed sprintsessies en doen high-intensity-oefeningen. Daarnaast doe ik soms ook nog wat krachttrainingen, liefst zo gevarieerd mogelijk: van sit-ups tot core-and-stability-oefeningen. Heel soms doe ik ’s ochtends – als ik eens wat meer tijd heb – ook nog aan yoga. En als ik op zaterdag een wedstrijd heb gehad, loop ik op zondag een rondje met mijn vrouw.”
Yungref: Hoe bereid je je voor op een wedstrijd?
Jan: “Ik check sowieso eerst de teams die ik moet fluiten, en wel via de voetbalapp van de KNVB: welke kleuren ze dragen, hoeveel kaarten ze tijdens de laatste wedstrijden hebben gepakt, hun rangschikking, noem maar op – zo krijg ik een beter zicht op wat er op het spel staat. Heel belangrijk om dat tijdens de wedstrijd in het achterhoofd te houden.
Mijn spullen pak ik pas op de wedstrijddag zelf, anders vergeet ik toch gegarandeerd een paar dingen. En ik dubbelcheck alles nog wel eens voor ik vertrek, gewoon voor het geval dat. Ik zorg ook altijd dat ik ruim op voorhand bij de club arriveer. Dan is er tijd genoeg om even te praten met de coaches, en uiteraard om uitgebreid op te warmen.”
Yungref: Een nerdvraagje: wat neem je allemaal mee naar een wedstrijd?
Jan: “Ik neem altijd twee horloges mee: een horloge van Garmin die mijn hartslag meet, en een smartwatch die ik in combinatie met de app REFSIX gebruik. Op dat digitale platform kan je tijdens de match allerlei gegevens ingeven: doelpunten, wissels, kaarten. Ik gebruik verder nog FIFA-kaarten – die zijn klein en daardoor erg handig – en een FIFA-tossmunt. Mijn gele kaart zit in mijn rechterbroekzak, de rode in mijn achterzak. Daar stop ik ook steeds een mapje in met reservekaarten en een notitiekaart. Dat is handig voor als je eens over de kleur van een kaart twijfelt: terwijl je naar je achterzak tast en dat mapje tevoorschijn trekt, kun je dan een seconde of drie extra nadenken voor je de juiste kleur trekt.
Yungref: Naar wie keek je als jongere ref op? En wie inspireert je vandaag?
Jan: “In de tijd dat ik begon met fluiten, zo rond 2002, keek ik erg hard op naar Pierluigi Collina – een ware meester in de arbitrage. Ook de Zweed Anders Frisk en Markus Merk uit Duitsland waren m’n grote voorbeelden. Toen jullie Frank De Bleeckere hogerop kwam, keek ik naar hem ook wel op. En naar zijn tijdgenoot Lubos Michel uit Slovenië. Tegenwoordig zie ik de Nederlandse refs ook erg graag bezig.”
Yungref: Je hebt zelf een veel gelezen blog over arbitrage. Hoe ben je op het idee gekomen om daarmee te starten?
Jan: “In 2010 vond ik dat er veel te veel kritiek kwam op de Nederlandse refs. Ik wou mensen laten zien dat arbitrage veel meer is dan zo’n beetje op een fluitje blazen en af en toe eens een kaart in de lucht steken. Vandaag doe ik het nog altijd om refs van over de hele wereld wat bij te brengen. Ik doe wekelijks een LOTG-quiz (Laws of the game), geef handige tips mee en nog meer van dat. En met succes, denk ik – ik krijg er alleszins veel leuke reacties op. Ook mijn Instagram-kanaal draait goed.”
Yungref: Ten slotte: je verzamelt ook badges, kaarten, en tossmunten. Wat zijn de pronkstukken in je collectie?
Jan: “Ik heb echt van alles wat: voornamelijk scheidsrechterbadges van over de hele wereld, maar soms sturen die mensen me ook kaarten en tossmunten. Ik heb onlangs nog een Litouwse badge binnengekregen. Van Europa heb bijna uit elk land wel één. Maar de mooiste zijn uiteraard die ik krijg van topscheidsrechters: zo heb ik badges van Björn Kuipers (Nederland, red.), Howard Webb (Engeland, red.) en Alireza Faghani (Iran, red.). Die laatste floot op het WK 2018 de match tussen jullie Rode Duivels en Engeland.”
En zo liep ons gesprek ten einde. Mijn conclusie alvast: Jan is een ref in hart en nieren – hij is er zowat dag en nacht mee in de weer. Mocht je nog goede tips zoeken, met een vraag zitten, of gewoon iets met hem willen delen: Dutchreferee is waar je moet zijn! Bedankt Jan, voor je tijd en zin om aan dit interview mee te werken. Tot gauw!
Hij is niet meer weg te denken uit het profvoetbal: de VAR oftewel de Video Assistant Referee. Een fantastische uitvinding die een einde moet maken aan fouten van de ref op het veld. En dat doet hij ook: er zijn inderdaad heel wat fases geweest waarbij de VAR als geroepen kwam. Toch zorgt diezelfde VAR soms voor controverse.
Voor we gaan kijken waarom die VAR nu zo belangrijk is, even een stap terug: wat is de precieze rol van de VAR en wanneer treedt hij op?
De VAR is er om de scheidsrechters te corrigeren wanneer ze een fout gemaakt hebben. In voetbaltermen heet dit een ‘clear error’, een duidelijke vergissing. Wanneer de scheidsrechter of zijn assistenten in de wedstrijd iets gemist hebben – buitenspel, een zware tackle, noem maar op – kan de VAR ingrijpen. Hij stelt de ref dan via de headsets op de hoogte.
Dit kan maar bij 4 spelsituaties:
Bij een goal. De VAR checkt sowieso alle goals: heeft de ref of een assistent in de opbouw iets gemist, dan kan de VAR de goal eventueel afkeuren.
Wanneer er sprake is van een ‘mistaken identity’ (persoonsverwisseling) – als een verkeerde speler een kaart krijgt, bijvoorbeeld.
Bij gemiste fouten die worden gezien als een buitensporige actie, een DOGSO (ontnemen van een open scoringskans), of gewelddadig gedrag, en dus een rode kaart verdienen.
Ten slotte checkt de VAR ook nog de potentiële strafschoppen: is er een fout in het strafschopgebied gemist, een fout gefloten die er geen was, of juist andersom? Dan zal de VAR die er ook uithalen.
Een goal wordt afgekeurd door de VAR, omdat er buitenspel was gesignaleerd in de opbouw. (bron: FIFAtv)
De VAR grijpt dus niet in als er bijvoorbeeld een doelschop of corner fout gezien is. Roberto Rosetti, VAR-projectleider bij de FIFA, legt het simpel uit in dit filmpje: https://youtu.be/pp431Y1Eqf0
Het VAR-team
Als we het over de VAR hebben, dan praten we eigenlijk over een team – net zoals bij het team van de ref, zijn assistenten en de vierde ref op het veld.
Voor elke wedstrijd worden drie VAR-refs aangeduid: een hoofd-VAR, een A-VAR (assistent-VAR) en een derde assistent die voor de beelden zorgt – hij zorgt voor de juiste camerastandpunten en trekt bijkomende lijnen waar nodig.
De taak van de A-VAR? De hoofd-VAR bijstaan in zijn beslissingen bij betwistbare situaties, of het spel volgen terwijl die eerste een eerdere fase bekijkt. Het is de hoofd-VAR zelf die aan de hoofdref op het veld vertelt of zijn beslissing al dan niet juist was. Indien wel mag de ref het spel gewoon hervatten. Zo niet, dan zijn er twee mogelijkheden:
Als de fout die de ref gemaakt heeft, niet voor interpretatie vatbaar is, spreken we van een VAR-only review. De scheidsrechter wordt op zijn fout gewezen en corrigeert die op het veld.
Is de fout wél voor interpretatie vatbaar, dan zal de VAR de ref uitnodigen om even naar de fase te komen kijken op het videoscherm op het veld en de beelden zelf te beoordelen. Dat heet een on-field review.
Het onderscheid staat helder uitgelegd in deze illustratie:
Duidelijk onderscheid tussen een on-field review en een VAR-only review. (bron:FIFA)
Een hele brok informatie, inderdaad. Daarom even wat voorbeelden:
In dit filmpje legt Wesli De Cremer kort uit hoe de VAR in België werkt:
Een voorbeeld van een VAR-only review uit Nederland:
En een voorbeeld van een On-field review uit Nederland:
Nooit meer fouten maken?
Maar waarom is de VAR nu zo belangrijk voor het voetbal? Het antwoord ligt voor de hand: als ref wil je maar twee dingen – zo onzichtbaar mogelijk zijn en geen enkele fout meer maken.
Maar sommige regels zijn voor interpretatie vatbaar, zoals de handsbal. En als het er op aankomt om te beslissen of het wél of geen hands was, dan is die VAR echt essentieel. Uiteraard haalt de VAR er ook de duidelijke fouten van de ref uit, en maakt hij zo het voetbal een stuk eerlijker.
Veel commentatoren en supporters hebben het niet zo op de VAR begrepen, ze willen hem liever weg – terug naar het ‘oude spel’ zonder technologische hulpmiddelen. Maar als er middelen zijn die ons op het veld betere beslissingen doen nemen, dan moeten we die met beide handen aannemen. Scheidsrechters zijn en blijven mensen, ongeacht hun niveau, en die maken nu eenmaal fouten. En ja, de VAR kan ook fouten maken. Of er kunnen wereldgoals worden afgekeurd. Dat is nu eenmaal voetbal, er zijn en blijven regels. En daar moet je dan maar mee leren leven. Maar wat mij betreft is het duidelijk: de VAR is onmisbaar.
Hopelijk zijn jullie nu toch wat wijzer geworden over de VAR, en waarom hij nu eigenlijk zo essentieel is voor het voetbal. Trouwens: ik heb nu ook een Instagram-account voor mijn blog (@yungreflife). Mocht je dus nog vragen hebben over de VAR of dergelijke, stuur me gerust een berichtje. Tot de volgende post!
In de onderstaande video geef ik jullie een aantal tips voor jullie wedstrijdvoorbereiding, aan de hand van de mijne. Mijn wedstrijdvoorbereiding telt vier stappen: praktische voorbereiding, fysieke voorbereiding, dag voor de match, en uiteraard matchdag. Hopelijk hebben jullie na het kijken van de video wat (meer) inspiratie. 🙂
Een tijdje geleden kwam ik op het idee om een Instagram account te maken, speciaal in het kader van mijn blog. Hier en daar ben ik dan wat info gaan halen over hoe ik dit het beste aanpak, wat ik er ga op posten, wat tips & tricks dus. Maar dus: hij staat vanaf nu online. Ik kan zo toch regelmatiger iets posten, zeker nu, aangezien voetbalwedstrijden er niet zijn. Indien je dus op de hoogte wil blijven van de posts op mijn blog zelf en die van op Instagram, is @yungreflife het juiste adres.
“Topmatchen vlaggen tussen ploegen als Club Brugge, Standard, of Genk bijvoorbeeld. Het zou mooi zijn als ik dat nog zou bereiken.”
Eind vorig jaar vroeg ik mijn Instagramvolgers wat ze nog eens op mijn blog wilden lezen: een interview of een LOTG-quiz (LOTG= Laws Of The Game). Omdat het interview de meerderheid van de stemmen kreeg: bij dezen!
Het leek me leuk om eens een lijnrechter te interviewen, want over die assistenten van de scheidsrechter weten mensen zowaar nog minder dan over de hoofdref zelf – ze blijven al helemaal ver buiten de spotlights. Tom Glazemaekers, lijnrechter in de 1B Pro-League (Belgische 2e klasse), stond me met veel plezier te woord.
Yungref: Wanneer is jouw passie voor het voetbal ontstaan?
Tom: “Het begon voor mij allemaal bij de jeugd van Kontich, waar ik in 1994 startte bij de duiveltjes (de huidige u7, red.). Mijn grootvader was er jeugdcoördinator en mijn zus, die ook ref is, speelde er.”
Yungref: Vanwaar de keuze om ref te worden?
Tom: “Da’s een beetje de schuld van mijn vader, die assistent-ref was in tweede provinciale. Ik combineerde het eerst nog met voetbal spelen – lees: mijn weekends zaten propvol, want ik speelde op zaterdag en floot op zondag. Na een tijd was dat niet meer vol te houden en moest ik kiezen: ik ben vol voor de arbitrage gegaan.”
Full focus op de trainingssessie
Yungref: Eerst was je natuurlijk scheidsrechter, maar hoe en wanneer ben je lijnrechter geworden?
Tom: “Na mijn officiële start als scheids bij de jeugd zat ik redelijk snel in de eerste provinciale. Daar werden we ook al ingezet op de lijn, en dat ging me wel af. Ik floot ook zelf nog, maar ik had de pech dat ik – uitgerekend in de matchen waarop ik geëvalueerd werd – een paar fouten maakte: een buitenspel niet gezien, een strafschop gegeven die er geen was … Best vervelend, want daardoor zakte ik terug naar de tweede provinciale.
Soit, mijn coach zag in mij een betere lijnrechter en raadde me aan om daar voluit voor te gaan. En hoe vaker ik het deed, hoe meer het me beviel. Na een tijdje kreeg ik een heel speciale aanduiding: ik mocht een wedstrijd vlaggen die als herkansing gold – als ik het goed deed, mocht ik terug naar de eerste provinciale, zij het als assistent. Het was de terugmatch van een nogal tumultueuze heenwedstrijd. Zelfs de pers volgde alles op de voet, dus ik wist dat ik heel goed voorbereid moest zijn. Allez, net voor de rust vertrekt er een speler vanop de helft van de tegenstrevers recht naar het doel. Offside of niet? Het was héél nipt, mijn vlag bleef naar beneden. Een omstreden beslissing: tijdens de rust kreeg ik serieus naar mijn voeten van de hoofdref. Maar mijn coach was een andere mening toegedaan: ‘100% juiste beslissing, geen buitenspel.’ En zo kon ik terug naar eerste provinciale.”
Yungref: Wat vind jij het moeilijkste aan vlaggen?
Tom: “Geen moeilijke vraag: zien of een aanvaller een verdediger of keeper al dan niet beïnvloedt bij een schot op doel. En daarover beslissen én je beslissing communiceren, allemaal in een fractie van een seconde.”
Yungref: Verschillen jouw trainingen met die van de hoofdref?
Tom: “We moeten net als de refs vijf keer per week trainen. Twee daarvan zijn veldtrainingen, voor de andere mogen we kiezen uit lopen, fietsen of fitnessen. Sommige oefeningen bij de veldtrainingen zijn wel aangepast aan ons assistenten, maar de meeste zijn gewoon hetzelfde. Het is een hard programma, maar ik heb het er allemaal voor over.”
Yungref: Wat is jouw ambitie in de arbitrage?
Tom: “Natuurlijk zou ik zoals iedereen graag FIFA-ref worden, maar dat is misschien een beetje hoog gegrepen – ik ben ook al tweeëndertig, hé. Maar ik heb nog genoeg haalbare doelen: topmatchen vlaggen tussen ploegen als Club Brugge, Standard of Genk, bijvoorbeeld. Het zou mooi zijn als ik dat nog zou bereiken.”
Ik naast Tom (rood shirt, links boven) op trainingskamp in juli 2020
Yungref: Wat vind je het mooiste in de arbitrage?
Tom: “Het zal sommige mensen misschien verbazen, maar het respect dat je krijgt van de clubs – ook al heb je al eens in hun nadeel gevlagd of gefloten. Als wij als team arriveren op een club, dan worden we altijd heel vriendelijk en netjes ontvangen. Verder geniet ik ook van alle dingen die bij de arbitrage komen kijken: trainingskampen, vergaderingen, noem maar op.
Yungref: Heb je nog tips voor beginnende assistenten?
Tom: “De eerste en allerbelangrijkste: train op een goeie communicatie met de ref, zodat je een beslissing in jouw zone goed kunt overbrengen. En neem ook zelf al eens het initiatief. Verder: wees matig met het gebruik van je vlag, doe het alleen bij fouten, een ingooi of buitenspel.”
Yungref: Als je één wedstrijd nog eens opnieuw zou kunnen beleven, welke zou dat dan zijn?
Tom: “Sowieso mijn debuutmatch in de Proximus League (Belgische 2e klasse, huidige 1B Pro League, red.): Beerschot tegen Lokeren, op het Kiel. Wat een fantastische atmosfeer was dat! Ik deed die match trouwens aan de zijde van Wesli De Cremer, ik was dat seizoen zijn vaste assistent. Het is zalig om met hem te werken.”
Yungref: Ten slotte, een nerdvraagje: krijgen jullie die outfits en uitrusting of moeten jullie ze zelf aankopen?
Tom: “We moeten meestal niets aankopen, we krijgen elk nieuw seizoen een mooie levering van Patrick (merk van scheidsspullen en sponsor van de Belgische refs, red.). En het wordt nog beter: we krijgen alles dubbel – matchshirts, trainingsspullen, kleding voor naast het veld … Het is elke keer een behoorlijk grote doos. Sommige dingen, zoals producten van Macron en Adidas, moeten we zelf nog aankopen.”
Yungref: Oké, nu ben ik een tikje jaloers. Maar toch: superhard bedankt voor je tijd, Tom! Ik ben alvast weer een beetje wijzer geworden over hoe het is om lijnrechter te zijn.
Een tijdje geleden postte ik een story op mijn Instagram waarbij ik de vraag aan mijn volgers stelde wat ze graag eens op mijn blog zouden zien. Q&A was verassend winnaar bij één van de twee POLL’s die ik deelde. Bij deze dus: de Q&A (het is in het Engels trouwens ;)). Laat me zeker eens weten wat jullie ervan vonden! Veel kijkplezier, en prettige feestdagen!
Het was ongetwijfeld de meest rare seizoensstart uit mijn prille refcarrière. Maar: ik floot gelukkig nog wel altijd meer wedstrijden als anders. Mijn totaal komt nu op 12, daar kan ik wel mee leven. 🙂 Van die twaalf wedstrijden lees je in dit bericht een verslag. Alvast veel leesplezier!
Na exact 6 maanden niet op een veld te hebben gestaan, begint op 22 augustus het seizoen 2020-21 voor mij. Een fantastisch gevoel, een wedstrijd die ik nog eens in goede banen kan leiden. Het was een bloedhete namiddag op Het Rooi, het kunstgras speelde daar ook al een grote rol in. Ik floot Berchem u14 tegen Berchem u15. Gelukkig waren er geen echte problemen tijdens de match, dus ik kon tevreden hierop terugblikken. 0-6 was de eindstand. Volgende match was nog geen 24 uur later, dan was ik aangeduid om Vc Mortsel u13 tegen Beerschot te leiden (eindstand 4-3). Ook bij deze geen “hindernissen”, net zoals de twee partijen die daarop volgden.
Op 6 september had ik weeral een doel gehaald in mijn carrière, ik floot namelijk mijn allereerste officiële wedstrijd. Geweldige partij, prima niveau, goede coaching van mijn opleider. Mariaburg tegen Zwijndrecht was – zoals we dat in voetbaltermen zeggen – een doelpuntenkermis: 4-10. De wedstrijden die ik daarop floot, waren allen een leerproces: ik heb gigantisch veel info gekregen, waar ik erg veel van geleerd heb. Dat wil niet zeggen dat er geen werkpunten meer zijn (die zijn er namelijk altijd), maar ik ben toch weeral een stuk wijzer geworden, vooral in (ver)plaatsing op het veld zelf.
Begin november was dan weeral een stuk minder, aangezien het hele land terug in lockdown ging, en dus ook voetbal afgelast werd. Ik kreeg gelukkig wel super nieuws: ik mocht na 7 wedstrijden JS (stagiair scheidsrechter) promoveren naar J5. Dat wil zeggen dat ik voortaan wedstrijden van een iets hoger niveau zal krijgen. Uiteraard was ik zeer gelukkig, dit heeft me alleen maar gemotiveerd om nog harder te gaan werken, zowel fysiek als mentaal.
Dan gaan we even door naar 12 december, waar ik in Hove de u12 van Hove Sport tegen Vc Mortsel mocht leiden. Het was wel weer even wennen, om na 2 maanden weeral op een veld te staan. Er zat wel wat pit in deze match, maar toch kon ik gewoon lekker laten voetballen. Ik moet ook wel zeggen: beide teams speelden wel echt super fair. Ik denk dat ik ongeveer 5 overtredingen in een uur heb moeten fluiten (of minder zelfs), wat uiteraard ook wel eens fijn is. De score was wel wat onverwacht: meer dan 1-0 werd het niet. Al bij al kon ik wel concluderen: het voetbal had gewonnen die dag, dat was het belangrijkste.
Hieronder nog even de statistieken van deze seizoenshelft:
En dit was alweer het verslag van de eerste seizoenshelft. Hopelijk kan het voetbal in februari terug hervatten, dat zou wel super zijn. Ook nog even een kleine mededeling: ik doe binnenkort een Q&A, waar ik ook vragen vanop Instagram (@simontilkin) zal gebruiken, hou ze dus goed in de gaten! Fijne feestdagen, en tot snel!
De eerste maand van het nieuwe seizoen zit erop. Intussen floot ik al 4 officiële wedstrijden voor VoetbalVlaanderen. Ik heb de laatste wedstrijden ontzettend veel opgestoken van mijn coaches, begeleiders, peters,… Kortom: een verslag over deze geweldige maand.
Het begon allemaal op zondag 6 september, toen ik Mariaburg – Zwijndrecht u15 floot. Best wel spannend, want het waren op papier twee goede ploegen die een prima voorbereiding achter de rug hadden. Voor deze wedstrijd kreeg ik een opleider mee van VoetbalVlaanderen, die langs de lijn zou staan om mij wat te begeleiden en mij tips te geven. Achteraf gezien was het allemaal prima verlopen: 4-10, 2 strafschoppen, veel intensiteit, en vooral: een tevreden coach en ref. ik heb wel veel geleerd uit de match over positionering: één van de moeilijkste zaken als ref-zijnde.
De volgende twee matchen die ik mocht fluiten waren RVC Hoboken – Aartselaar u15 (3-1) en Noorse SV – Gooreind u15 (1-5). Bij deze matchen kreeg ik twee coaches -ook wel peters genoemd- van de vriendenkring mee (K.S.O.V.A.). Ook van hun coaching heb ik zeer veel kunnen leren. De eerste keer waren dat Nemo Van Hoof en Oliver Wouters, bij Noorse was niemand minder dan Jiri Bergs – ook FIFA futsal Referee – er bij om mij te begeleiden, waarvoor dank aan alle drie!
De laatste match floot ik voor het eerst zelfstandig. Ook dit was toch weeral een beetje spannend. Het was dan ook een pittige match tussen SD Andalusia en Berkenrode, met 6-1 als eindstand, en 4 gele kaarten op korte tijd. Die gaf ik onder andere voor een strafschopfout, een SPA (onderbreken beloftevolle aanval) en voor ‘reckless play’ (roekeloze tackle). Maar achteraf gezien wel weeral een wedstrijd waaruit ik alweer lessen heb kunnen trekken, dus is dat wel een positieve zaak!
Klaar voor Mariaburg – Zwijndrecht u15!
Ook heb ik nog een klein videoverslag van die 4 wedstrijden, dat je hieronder kan bekijken via de link: https://youtu.be/-oOXF58nfWw
Twee goeie redenen om blij te zijn: de winterstop is gedaan en ik ben van mijn kleine blessure verlost! Begin december had ik een spierscheurtje in mijn bil opgelopen, en ik mocht dus een volle maand niet spelen of fluiten. Maar nu is die miniblessure dus genezen. Ik heb superveel zin in het tweede deel van de competitie!
En die komt er snel. Het komende weekend al mag ik mijn eerste wedstrijd van 2019 al in goede banen leiden: de U12 van Berchem Sport tegen Londerzeel. Ik kijk er erg naar uit, want het is alweer veel te lang geleden.
Goed voornemen: ik ga het komende jaar proberen zo vaak mogelijk te fluiten, en misschien ook nog eens een keertje bij de clubs waar ik begon, Cantincrode en V.C. Mortsel. Dan kan ik volop gebruik maken van de nieuwe accessoires die bij ons thuis onder de kerstboom lagen: fluitjes (een witte Fox 40 had ik nog niet :-)), potloden, een reservehorloge en een handige rugzak (zie foto). Die gaan de komende maanden heel goed van pas komen!
Yung Ref Life 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.