Een 3-tal maanden was het geleden dat ik nog eens een wedstrijd mocht fluiten, maar vorige zaterdag was het eindelijk weer zover: ik mocht de u14 van Berchem tegen Lierse Kempenzonen in goede banen leiden. Meestal schrijf ik wedstrijdverslagen gewoon uit, maar dit keer heb ik het in een video gegoten. Van mijn game preparation tot de dag na de wedstrijd: je ontdekt het allemaal in onderstaande video…
Het hing al een tijdje in de lucht, maar sinds vorige week is het officieel: Björn Kuipers, de Nederlandse ref uit Oldenzaal, is door UEFA aangeduid voor de EK-finale. Extra speciaal, want het is de laatste internationale wedstrijd van mijn grootste refidool. Een overzichtje.
De beginjaren
Kuipers maakt in het seizoen 2003-’04 zijn debuut in het betaalde voetbal. Op 12 maart mocht hij de wedstrijd tussen FC Eindhoven en Exelsior in goede banen leiden. Hij deed het blijkbaar toen al erg goed, want op 22 mei 2005 debuteerde hij in de Eredivisie, de Nederlandse eerste klasse. Hij kreeg de wedstrijd tussen Heerenveen en NEC, die op 2-1 eindigde. En stilaan groeide hij verder tot een van de vaste waarden in de Eredivisie, met als beloning een FIFA-badge vanaf het seizoen 2006-’07. Zijn eerste internationale wedstrijd was al snel een feit: hij werd aangeduid om Grasshoppers tegen FC Fehervar te fluiten, voor de kwalificatie van de UEFA-cup.
Kuipers in België
Geloof het of niet: Kuipers floot – via een uitwisselingsproject – enkele wedstrijden in de Jupiler Pro League, de Belgische eerste klasse. Hij kwam hier in totaal zeven keer op bezoek en floot toppers als Genk-Standard in 2010. Dit uitwisselingsproject tussen Nederlandse en Belgische refs loopt nog altijd trouwens, maar kon de afgelopen twee seizoenen door corona niet doorgaan.
Internationale carrière
Ook op internationaal gebied stootte Kuipers snel door tot de top van Europa, en later zelfs tot die van de wereld. In 2009 floot hij zijn eerste wedstrijd in de Champions League, en algauw kreeg hij meer en meer de echt grote ploegen, zoals Bayern München, Barcelona en Real Madrid. Zo werd hij stilaan beter en constanter, en als beloning voor zijn prestaties floot hij de UEFA Supercup in 2012 tussen Barcelona en Porto.
Het feit dat hij zich kwalificeerde met zijn team – Erwin Zeinstra en Sander Van Roekel – voor het EK 2012 in Polen en Oekraïne was geen echte verrassing. Maar het trio floot meteen drie wedstrijden, en da’s bijzonder veel voor nieuwkomers op zo’n groot toernooi. Kuipers was achteraf erg trots op hun prestatie, maar het was eigenlijk nog maar het begin. De ene topwedstrijd volgde op de andere.
Daarna miste team-Kuipers bijna geen enkel groot toernooi meer: ze waren tweemaal aanwezig op een WK (2014 + 2018), driemaal op een EK (2012, 2016, en 2020), en deden tussendoor toernooien zoals het WK voor -20-jarigen en de Confederations Cup in 2013.
Hier enkele foto’s:
Ook in de Champions League en Europa League leidde team Kuipers constant toppers: een Champions League-finale in 2014 en maar liefst twee Europa League-finales, in 2013 en 2018. Geen enkele ref die dat op zijn cv heeft staan.
Kuipers werd ook een aantal keer uitgenodigd door Griekenland en Saoedi-Arabië voor competitie- en bekerwedstrijden. Zo floot hij in 2020 de finale van de Kypello Elladas, het Griekse bekertoernooi. In Saoedi-Arabië deed hij het ook telkens bijzonder goed. Hieronder een paar actiebeelden:
Recordman
Als je al die finales samentelt, is de conclusie duidelijk: niemand floot in zijn profcarrière meer finales dan Kuipers. Vijftien in totaal, twintig zelfs als je ook de verschillende play-offs meerekent. De EK-finale wordt dus zijn zestiende grote finale – de kers op de taart van zijn zo al schitterende carrière!
Team-Kuipers heeft ook wel tegenslagen gekend: zo grepen ze in 2014 naast de WK-finale omdat Nederland zo ver geraakte in het toernooi – zo gaat dat als jouw land goed voetbalt. Maar dat liet hij niet aan zijn hart komen: “We moeten niet kijken naar wat we niet hebben gehad, maar naar de dingen die we wel hebben gehad”, aldus Kuipers. En de finale Engeland-Italië kan hij daar nog aan toevoegen.
Kuipers is mijn grootste idool van alle refs: vooral vanwege zijn geweldige stijl van fluiten. Ook al staan er spelers te roepen en tieren, dan straalt hij nog altijd rust uit. Hij weet ook wat hij wil bereiken, en dan werkt hij daar naartoe – een voorbeeld voor ons allen.
Exit Kuipers uit het internationale voetbal, al zou hij naar verluidt wél nog in de Eredivisie actief blijven. Hij verdwijnt dus gelukkig nog niet, hopelijk kan ik hem nog eens in actie zien.
Hier alvast zijn team voor vanavond:
Ik wens hem en zijn team dan ook ongelofelijk veel succes voor vanavond: ik ben er zeker van dat hij deze finale tot een goed einde zal brengen. Laat me ook zeker en vast weten wat jij ervan vond!
Vanavond is het zover: de Uefa Champions League-finale tussen Manchester City en Chelsea wordt gespeeld in Porto. Scheidsrechter van dienst is de Spanjaard Antonio Mateu Lahoz. In deze post kijk ik even terug op zijn toch wel indrukwekkende carrière.
Europese topref
Lahoz is inmiddels al vierenveertig, en vanavond zal ongetwijfeld het hoogtepunt uit z’n carrière zijn. Hij is al sinds 2008 actief in La Liga – de eerste klasse in Spanje – en al sinds 2011 actief als FIFA-ref. Zijn eerste wedstrijd in La Liga was Sevilla – Sporting Gijon. Zijn internationale debuut volgde op 8 februari 2011, toen hij werd aangeduid voor de u21-interland van Italië tegen Engeland. Hij draait dus al langer dan een decennium mee aan de top in Spanje en Europa.
Champions League
Hij debuteerde ook snel in de Champions League: hij was nog geen twee seizoenen actief of hij mocht zijn droom waarmaken, en dat in de wedstrijd tussen Montpellier en Schalke 04. Dat ging zo goed dat hij redelijk snel progressie maakte en belangrijkere wedstrijden mocht fluiten: de eerste was Juventus – Dortmund in de 1/16 finales in het seizoen 2014-‘15.
Nog datzelfde seizoen schopte hij het tot in de kwartfinale van de Europa League, toen hij voor Wolfsburg tegen Napoli werd aangeduid. En dat was nog maar het begin: er volgden nog meer topwedstrijden, zoals Manchester City tegen Liverpool. Vorig seizoen haalde hij met zijn team de halve finale.
La Liga, het WK en Olympische Spelen
Behalve in de Champions League zie je Lahoz natuurlijk vaak aan het werk tijdens Spaanse topwedstrijden, zoals Barça tegen Real Madrid of Atlético tegen Real. En zijn team was ook actief tijdens de Olympische Spelen in Rio 2016 en het WK in Rusland 2018. Na de Champions League-finale van vanavond hoeven ze niet lang stil te zitten, want ze zullen ook aantreden op het EK deze zomer.
Klaar voor de finale
Uiteraard doet Lahoz de finale niet in zijn eentje: voor dit soort finales worden meestal 7 à 8 officials aangeduid. Voor vanavond heeft Lahoz op het veld de assistentie van lijnrechters Pau Cebrian Devis en Roberto Diaz Peres del Palomar. De vierde official is Carlos del Cerro Grande, ook een bekende: hij is een vaste waarde in de Champions League en ook hij zal met zijn team op het EK deze zomer aanwezig zijn. Uiteraard heb je dan ook nog de VAR en zijn assistenten: Alejandro Hernandez Hernandez is vanavond de hoofdvar, zijn assistenten heten Juan Martinez Munuera, Inigo Prieto Lopez de Cerain en Pawel Gil van Polen.
Ik kijk er alvast naar uit om allen in actie te zien, ik wens hen dan ook erg veel succes!
Vorige zomer werd het uitgesteld door corona, maar dit jaar zal het dan toch doorgaan: het EK 2020. Omdat er heel wat mooie wedstrijden op het programma staan, zijn er dus ook veel topscheidsrechters nodig. Deze week maakte UEFA de negentien aangeduide refs en bijbehorende VAR’s alsook de reserves bekend. Een overzicht.
Vaste waarden
Net zoals bij het vorige EK in 2016 zijn er een paar vaste waarden uit de elitegroep van de FIFA geselecteerd, onder wie Clément Turpin, Björn Kuipers, Cüynet Çakir, Ovidiu Hategan, Dr. Felix Brych en Sergei Karasev. Sommige van hen zijn ware veteranen: we hebben ze al sinds 2012 aan het werk gezien op grote eindtoernooien van de UEFA.
Nieuwkomers
Maar er zijn natuurlijk ook refs die al een tijdje meedraaien aan de top maar nu debuteren op een EK. Dat is het geval voor twee Engelse teams: dat van Anthony Taylor en dat van Michael Oliver. Ook de Roemenen vertegenwoordigen hun land met twee teams, en dat van Istvan Kovacs is de nieuwkomer – hij fluit nochtans al Champions League-wedstrijden sinds 2017.
Ook Nederlander Danny Makkelie, die sinds 2014 meedraait aan de Europese top, is van de partij. Opvallend is wel dat één van zijn vaste assistenten – Mario Diks – geen deel meer uitmaakt van zijn team. Diks was de lijnrechter die de goal van Ronaldo in Portugal tegen Servië afkeurde – zie mijn #yungreview over die fase. Doodjammer voor Diks, maar een opsteker voor Jan De Vries: hij mag nu Makkelie bijstaan.
Ook Spanje vaardigt twee scheidsrechterteams af naar het EK: dat van Antionio Mateu Lahoz en dat van Carlos Del Cerro Grande. Ook voor hen is het de eerste keer dat ze op een EK fluiten.
Opvallend zijn ook de selecties van de Duitser Daniel Siebert en de Zweed Andreas Ekberg, die nog maar een handvol seizoenen aan de top van Europa fluiten. Ook Orel Grinfeeld uit Israël, Arthur Dias Soares uit Portugal, Slavko Vinčić uit Slovenië en Daniele Orsato uit Italië zullen voor het eerst op een groot toernooi opdraven. Ik ben alvast benieuwd hoe zij gaan presteren – het is en blijft toch iets speciaals, zo’n op en top internationaal toernooi. Mijn steun hebben ze zeker en vast!
Primeur
Er zijn ook twee primeurs op dit toernooi: de Franse vrouwelijke scheidsrechter Stéphanie Frappart schrijft voor de zoveelste keer geschiedenis door zich te kwalificeren als vierde official. En voor het eerst zal een team van een ander continent ook op het EK actief zijn: dat van Argentijn Fernando Rapallini, en dat vanwege een overeenkomst tussen UEFA en zijn Zuid-Amerikaanse tegenhanger CONMEBOL. De Spaanse ref Jésus Gil Manzano zal dan op zijn beurt naar de Copa America gaan.
Hier nog eens het hele overzicht:
VAR en reservescheidsrechters
De UEFA selecteerde ook een aantal VAR-teams: de leden zullen uitsluitend actief zijn als VAR bij een wedstrijd, ze zullen dus nooit op de grasmat staan. Een pool van reservescheidsen staat dan weer klaar om in te vallen, mocht er een scheids geblesseerd raken. Van hen zie je het overzicht hieronder:
Dat het EK er maar snel komt, ik kijk er in ieder geval al hard naar uit. En zeker omdat het voor sommige refs misschien hun laatste optreden op een groot toernooi wordt.
https://www.youtube.com/watch?v=-5sWmF2Ungw&feature=share
Beste bloglezers,
Omdat het nieuwe seizoen steeds dichterbij komt, zou ik zelf toch nog eens een keer willen terugblikken op het vorige, dat vroegtijdig gedaan was, helaas… Normaal doe ik dit match per match, nu doe ik het via een filmpje, dat jullie hierboven kunnen bekijken. Veel kijkplezier!
Nu eindelijk de winterstop gedaan was, kon ik na een maand terug op het veld staan! Ik kon al een aantal matchen fluiten, en ik heb ook een doelstelling in mijn carrière gehaald, namelijk het halen van mijn examen voor officieel ref. Al het leuks begon al vorig jaar: op 30 december mocht ik een vriendschappelijk duel tussen Berchem u12 en Oudenaarde fluiten. Ik kende een makkelijke pot voetbal die eindigde op 6-4. Toen was er een kleine tegenvaller: ik moest me de dag voor mijn match tussen RAFC en Union Saint-Gilloise afzeggen, vanwege ziekte, en aangezien ik de volgende week ook niet floot omdat ik toen jarig was, was het wachten tot 25 januari. Toen floot ik op een kille zaterdag de match tussen VC Mortsel en KVV Berg en Dal, ook zoals de vorige een simpele match. 3-2 was de eindstand. Ook de twee matchen die daarop volgden, die tussen de Berchem u13 meisjes en Aartselaar (1-6) en die tussen Berchem u13 en Ternesse (10-1) voor de beker waren niet echt moeilijk, maar ik had wel mijn werk. Twee weken geleden floot ik diezelfde u13 van Berchem tegen Rupel Boom, waarin ik één kaart trok: aan en verdediger die langdurig zijn tegenstander vasthield. Voor de rest geen problemen, eindstand 2-2. En op dinsdag 11 februari floot ik datzelfde team opnieuw: ditmaal voor de beker tegen Westerlo. Deze partij was dan ook wel een echte thriller: goed niveau, goede kansen, hoge intensiteit en een geweldige sfeer. Na een kwartier stond het 1-1, en dat was ook de ruststand. In de tweede helft kwam Westerlo op voorsprong, maar Berchem knokte zich terug in de match, met twee late goals. Ook moest ik nog een brandje blussen: helaas niet zonder kaarten. Maar achteraf was ik erg trots op mijn prestatie en kijk ik weer erg hard uit naar de volgende wedstrijden!
En aangezien ik op 1 februari voor mijn examen slaagde om officieel te kunnen fluiten, zal ik vanaf maart ook te vinden zijn in het officieel circuit van de KBVB. Over mijn eerste officiële match zal dan uiteraard ook een blogbericht verschijnen! Tot dan!
Zoals verwacht is de eerste seizoenshelft voorbij gevlogen. Ik floot in totaal 11 matchen, die allemaal erg leuk waren en ik alweer veel heb kunnen bijleren. Tijd voor een terugblik, dus…
Het seizoen begon voor mij op 8 september, toen floot ik de derby tussen Berchem en Beerschot in de categorie Z (u13). Die partij had ik erg goed in de hand, met als resultaat een score van 5-15. Meer schrijven dan fluiten, maar ik had er wel veel plezier in om zo terug na 4 maanden op een veld te staan! De week daarop floot ik de u13 van V.C Mortsel tegen Lierse Kempezonen: een totale walk-over die op 0-17 eindigde. Eind september kreeg ik opnieuw een derby als aanduiding: de match tussen Berchem u12 en City Pirates. In deze partij moest ik wel enkele kaarten trekken o.a. voor gevaarlijk spel, een opstootje en enkele tackles. Maar ik kon deze partij wel goed afsluiten, met een spectaculaire score van 6-6. Achteraf deed ik nog een babbeltje met de trainers van City Pirates, die mijn prestatie erg goed vonden en zeiden me dat ze zelden zo’n goede arbiter hadden gehad. Dan besef je: wat doe ik dit zo graag!
In de maand oktober floot ik 4 matchen: Zandhovense u13 tegen Grobbendonk (11-0). Ook in deze partij moest ik niet echt veel doen. Dan kwam de match Cantincrode tegen Vremde u12 met ook een score van 6-4. Vremde was lang de betere partij maar moest in de tweede helft de wet van de sterkste ondergaan, al was het voetbal niet van hoog niveau. Vlak voor de rust moest ik uit het niets wel geel trekken voor een speler die een zware tackle inzette op een verdediger van Vremde. Voor de rest verliep deze match zonder problemen. De week daarop floot ik Berchem u12 tegen Rupel Boom (3-3), en de week daarna Antwerp – Moeskroen u12 met als eindstand 7-4. Deze match was één van de leukste: het niveau was goed, het tempo lag hoog, teams waren aan elkaar gewaagd,…
Ook in November floot ik 4 matchen: Berchem u13 tegen Minderhout VV: een match waar Berchem de hele tweede helft beter was maar niet voorbij een muur van wit en groen geraakte. De eindstand was dan ook heel uitzonderlijk: 0-1. Daarna floot ik opnieuw een derby, deze keer die van Mortsel, tussen de u13 van V.C Mortsel tegen Cantincrode. In een seizoen heb je als ref al eens een non-match, wanneer je binnen komt in de kleedkamer na het laatste fluitsignaal en je zo iets hebt van: “Dju, dit was het niet!” Mortsel scoorde in extremis de 4-3 vanop corner, tot ongenoegen van de bezoekers, die een duwfout claimde. Ik ga eerlijk zijn: mijn positie was niet goed, en dat was ten koste van Cantincrode. Gelukkig was de volgende match beter: Berchem u12 tegen Hoogstraten met als eindstand 0-2. Een draak van een wedstrijd, voor op voetballend vlak snel te vergeten. Daarom gaan we dan ook ineens door naar de laatste en tofste match die ik floot: de Derby Van’t Stad tussen de u12 van Antwerp en Beerschot. Hier had je echt alles: intensiteit, veel supporters, enkele foutjes, zenuwen,… Eindstand: 1-0. Maar: ik heb de partij zonder kaarten kunnen houden, ondanks de constante fouten.
Dit was de eerste seizoenshelft. Ik kijk alvast erg uit naar de tweede, want ik ben ingeschreven voor een 3-delige cursus die mij naar het officiele circuit zal leiden. Maar eerst: genieten van de feestdagen en vakantie, en dan zien wel weer verder…
Na 4 maanden was het eindelijk weer zover: ik kon eindelijk nog eens op een veld een match in goede banen leiden. Op 8 september mocht ik de u13 van Berchem tegen Beerschot fluiten: een match waarin ik niet ongelooflijk veel moest doen, maar ik moest wel opletten bij inworpen, kleine overtredingen,… Ik moest wel één kaart trekken toen een middenvelder van Berchem een speler van Beerschot tegen de vlakte maaide. Ook de tweede match die ik floot moest ik meer schrijven dan fluiten: de u13 van Lierse Kempenzonen overklaste Vc Mortsel met 0-17.
En 3 weken geleden floot ik de u12 van Berchem tegen de City Pirates: dit was een partij waar je je kop moest bijhouden: enkele overtredingen, foute inworpen, enz…Ik vermoed ook dat ik die match een record heb overtroffen: ik trok in het laatste kwartier vijf(!) gele kaarten: de eerste voor een tackle, de 2e voor gevaarlijk spel, nummer drie en vier waren voor een opstootje, en de laatste omdat een speler van Berchem iets gemeen naar de tegenstander riep. Dat was wel best heftig, maar ik had de match wel prima in de hand, dus achteraf wel erg tevreden.
Ook floot ik een week geleden nog de u13 van Zandhoven tegen Grobbendonk. Ook deze match floot ik zonder problemen. Bedankt nog trouwens aan alle mensen die naar mij eens zijn komen zien: Linda en Frank Vossius, oma’s en opa’s, en Hilde en Dirk van mijn vroegere school Het Hinkelpad.
Ook heb mij ik vanaf begin september lid gemaakt van K.S.O.V.A: de vriendenkring van de Antwerpse scheidsrechter. Hier volg ik vanaf nu elke woensdag training met Wim Smet (scheidsrechter uit 1a). Ik vind vooral erg tof nu dat ik alles op mijn passie kan zetten! Voila, dit was de maand september: een erg toffe maand om het voetbalseizoen 2019-20 mee op gang te trappen. Hieronder alvast een planning voor de rest van de maand oktober : zaterdag 19 oktober: u12 Berchem Sport – Rupel Boom, woensdag 30 okt – donderdag 31 okt : stage Youth Referee Academy Berchem Sport
Ook dit prachtige seizoen is helaas ten einde gekomen. Ik heb heel wat mooie wedstrijden gefloten. Soms ging het met vallen en opstaan, maar toch: een seizoen om nooit te vergeten. Waarom? In de eerste plaats omdat ik me heb aangesloten bij de Youth Referee Academy van Berchem Sport, natuurlijk. Ik heb er heel veel bijgeleerd en – vooral – best wat olifantenvel gekweekt. Er wordt sneller en fysieker gevoetbald dan bij mijn thuisclub Cantincrode, dus ik moet zelf harder mijn best doen om mee te kunnen. Soms moet ik ook strenger zijn dan bij andere clubs, omdat het niveau en de sfeer van de match daar om vragen.
Hoogtepunten? Ik ben een keertje bij Antwerp en Club Brugge gaan fluiten. En ik heb best wat toernooien gedaan, waaronder de Fair Play Cup van Cantincrode, een U9-toernooi op Berchem, een U13-toernooi op Zandhovense en tenslotte de VC Mortsel Cup voor volwassenen. Allemaal leuke wedstrijden, waaronder drie finales!
Om even vooruit te blikken op volgend seizoen: de jeugdopleiding van Berchem heeft een deal met die van Anderlecht gesloten; ze gaan kennis en mensen uitwisselen, en er komt ook een Youth Referee Academy bij paars-wit. Dat is goed nieuws voor mij en mijn collega-scheidsrechters: vanaf volgend seizoen mogen we daar af en toe eens een match gaan fluiten – spannend!
Nog meer goed nieuws: tijdens het volgende seizoen word ik vijftien, de leeftijd waarop je écht officieel mag arbitreren. Ik kan dus aangeduid worden voor wedstrijden waarin er tweeëntwintig spelers op het veld staan, in plaats van de zestien die ik meestal fluit. Ik kijk hard uit naar deze nieuwe uitdaging, want het is weer net een tikje échter. Dat het maar snel zover is!
Twee goeie redenen om blij te zijn: de winterstop is gedaan en ik ben van mijn kleine blessure verlost! Begin december had ik een spierscheurtje in mijn bil opgelopen, en ik mocht dus een volle maand niet spelen of fluiten. Maar nu is die miniblessure dus genezen. Ik heb superveel zin in het tweede deel van de competitie!
En die komt er snel. Het komende weekend al mag ik mijn eerste wedstrijd van 2019 al in goede banen leiden: de U12 van Berchem Sport tegen Londerzeel. Ik kijk er erg naar uit, want het is alweer veel te lang geleden.
Goed voornemen: ik ga het komende jaar proberen zo vaak mogelijk te fluiten, en misschien ook nog eens een keertje bij de clubs waar ik begon, Cantincrode en V.C. Mortsel. Dan kan ik volop gebruik maken van de nieuwe accessoires die bij ons thuis onder de kerstboom lagen: fluitjes (een witte Fox 40 had ik nog niet :-)), potloden, een reservehorloge en een handige rugzak (zie foto). Die gaan de komende maanden heel goed van pas komen!
Yung Ref Life 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.