Van spannende wedstrijden, voor de eerste keer met assistenten fluiten, tot een provinciale bekerfinale: een terugblik op het seizoen 2021/’22

Het seizoen 2021/’22 is nu volledig afgerond, ondertussen staat het volgende al voor de deur. Uiteindelijk floot ik in totaal eenenveertig wedstrijden en drie toernooien. Een kleine terugblik op de mooiste momenten…

Voor de eerste twee keren we terug naar begin november: de streekderby tussen FC VDP u17 en KSC OLVE. Een wedstrijd tussen twee sterke ploegen die op en neer gaat, met twee strafschoppen, een rode kaart, en best een stevige intensiteit voor een gewestelijke wedstrijd. De week daarop was die intensiteit zelfs nog wat hoger, toen ik op domein Het Breeven de wedstrijd Bornem u19 – Diegem interprovinciaal mocht gaan leiden. Een moeilijke wedstrijd, ten eerste door het slechte weer, maar zeker ook omdat ik voor de eerste keer oudere spelers moest fluiten. En spannend tot de laatste minuut, met 2-3 als eindstand.

De wedstrijden na de winterstop waren over het algemeen geweldig van niveau en van beleving: zeker toen ik mijn aanduiding voor Antwerp Fc u16 – Anderlecht kreeg. Dat was namelijk mijn eerste elite-wedstrijd, en ik kon voor de eerste keer werken met assistenten. Hoogstaand niveau, weinig overtredingen, kortom: echt genieten. Ook de twee wedstrijden die daarop volgden zal ik niet snel vergeten. Eerst was er Beerschot u18 – Union, een wedstrijd op een dinsdagavond waarin beide teams een topprestatie neerzetten. En dankzij mijn twee zeer ervaren assistenten kon ik weerom ervaren hoe fun het is om in een echt refteam mee te draaien.

En toen volgde – ik had het totaal nog niet zien aankomen – mijn debuut in vierde provinciale: de wedstrijd tussen Rita Berlaar en Peulis. Dat was een heel moeilijke wedstrijd, aangezien ik tussen volwassenen op een veld stond, wat al een serieuze aanpassing op zich was. Er waren dan ook nog eens een aantal moeilijke fases in die wedstrijd, maar gelukkig niet wedstrijdbepalend: eindstand 5-1. Het was in elk geval een mooie ervaring, van waaruit ik zeker veel kan meenemen naar volgende wedstrijden.

Als kers op de taart kreeg ik de finale van Het Nieuwsblad Cup u17, tussen Turnhout en Cappellen. Een wedstrijd in het stadion van eersteklasser KVC Westerlo, Het Kuipje. Hoe cool was dat… vanuit de spelerstunnel oplopen, die bal van de zuil pakken, de line-up voor heel die tribune: een prachtige ervaring. Best wat supporters op die tribune ook. Ik had twee jonge, maar toch al vrij ervaren assistenten meegekregen. Zonder al ooit een keer samen een wedstrijd gedaan te hebben, zaten we met zijn drieën van in het begin supergeconcentreerd in the flow. Uiteindelijk was het een vrij eenvoudige wedstrijd, met maar één gele kaart op het einde, maar niettemin, voor mijn seizoen een uitsmijter van jewelste.

Jeugdcup Finale: samen met mijn assistenten na de wedstrijd. (Foto: Marc Van Hecke)

Als kers op de taart werd ik binnen mijn vereniging KSOVA verkozen tot ‘Belofte van het jaar’, een hele eer.

Op het ‘Gala van de Gouden Fluit’: Belofte van het jaar

Dit waren de absolute hoogtepunten, ik kan al niet wachten om binnen enkele weken opnieuw te beginnen met terug enkele vriendschappelijke wedstrijden.

Nieuwe Adidas-lijn voor het komende WK

Eind november gaat het WK 2022 in Qatar van start, het vierjaarlijkse hoogtepunt van elke voetballiefhebber – en ook een beetje van elke scheidsliefhebber. In mei werden de lijsten van refs, assistenten, VAR’s en reserves door de FIFA bekend gemaakt. Maar een nieuw WK betekent niet alleen nieuwe refs, maar ook nieuwe shirts. De FIFA gebruikt voor haar wedstrijden altijd die van Adidas, al WK’s lang. Het design verandert elke vier jaar, vlak voor elk WK komt er een nieuw uit.

Vorig WK, in 2018, ontwierp Adidas shirts in vijf verschillende kleuren: zwart, rood, blauw, geel en groen. Dit keer zijn de kleuren iets opvallender dan normaal: zwart, rood en geel blijven, munt-groen en paars zijn helemaal nieuw. De broek is steeds in dezelfde kleur: gewoon zwart. Opvallend is ook dat nu op elk shirt twee grijsblauwe lijnen in het midden lopen. Als trainingsshirts gebruiken de refs nu Adidas’ Condivo-lijn, vooral in het zwart en grijs. De shirts zijn nu al in gebruik bij wedstrijden georganiseerd door FIFA en in landen waarin ze ook Adidas in gewone competitiewedstrijden dragen, zoals Japan en Zweden.

De nieuwe WK-shirts: zwart, paars, rood, muntgroen en geel. (foto: refereeworld.com)

Wil je ze zelf ook bestellen? Dat kan al bij de volgende sites:

Wel is het mogelijk dat de levering wat op zich laat wachten, aangezien er veel vraag naar de nieuwe shirts is en de refshops eerst de pre-order bestellingen afronden vooraleer aan de rest te beginnen.

Fietsen na een zware inspanning: een goede recuperatie

De dag na een zware training moet je vooral goed rusten en je spieren laten recupereren. Maar de hele tijd onderuitgezakt liggen in de zetel is niet de oplossing, want dan kunnen je spieren gaan verkrampen. Daarom is het altijd goed om een kleine recuperatietraining in te lassen. Wandelen is een optie, maar ook fietsen is er zeker eentje. In deze post kom je hierover meer te weten.

Door bijvoorbeeld een twintigtal minuten op een rustig tempo te fietsen, maak je je spieren terug wat soepel zonder ze echt te forceren. Je benen blijven al fietsend namelijk steeds in beweging maar ze moeten geen krachtinspanning leveren. Deze training heeft dus ook geen opbouwend effect, en werkt louter herstellend. Door snel je spieren terug wat losser te maken, zal je eerder kunnen beginnen met de volgende training, die dan wel een opbouwend effect zal hebben.

Heb jij ook nog goede recuperatietips? Deel ze gerust in de commentaren. Veel succes met de voorbereidingen voor het nieuwe seizoen!

Fitness tip: een cool-down en high-intensity oefening die je op training kan doen.

Vorige keren zagen we oefeningen in de categorie medium-intensity en speed and agility, dit keer een cool down/game prep oefening: deze oefening doe ik af en toe de dag voor of na een wedstrijd. De andere is een high-intensity oefening die ik zelf uitgestippeld heb: een goede variatie tussen sprint, joggen, lopen op een hoger tempo, zijwaarts, achterwaarts, en een stukje wandelen. Beide oefeningen leg ik uit in onderstaande video. Veel succes met het trainen!

Bekijk hier de video:

S = sprint; J = jogging; SW = sideways; BW = backwards; W = walking

Tips voor matchdag #13: over de Fox 40 whistle case

Het Canadese merk FOX 40 is heel bekend omdat zij de eerste waren met het ontwikkelen van fluitjes zonder kogeltje. Ze hebben ondertussen verschillende soorten fluitjes: de Fox 40 Classic, de Fox 40 Sonik Blast, de Fox 40 Eclipse, en ga zo maar door. De laatste tijd brengen ze ook andere accessoires op de markt, zoals fluitkoorden, tassen en dergelijke. Een van hen is de whistle case: een kleine doosje waarin plaats is voor drie fluitjes, een koordje, en een tossmunt. Heel gemakkelijk, en het neemt niet veel plaats in. Hoe het er precies uitziet, zie je in onderstaande video.

Wil je het zelf ook aankopen? Je kan het als een set kopen, inclusief drie fluitjes, een koord en een tossmunt, maar je kan het hier ook apart aanschaffen.

Over het mentale aspect van de ref: FIFA-scheids Nathan Verboomen deelt zijn ervaringen

Bij een jeugdwedstrijd in België staan er gemiddeld zo’n dertig of veertig mensen langs de lijn: reservespelers, coaches en supporters. Niet zo ongelofelijk veel, maar je moet er als ref toch maar mee om kunnen. Een heel ander verhaal is het in de eerste klasse: als de ogen van twintigduizend toeschouwers op jou gericht zijn, moet je dat écht goed kunnen plaatsen. Maar hoe doe je dat dan, concreet? Nathan Verboomen (met hem deed ik eerder al een interview), actief in de Jupiler Pro League en FIFA-ref, wou met veel plezier zijn ervaringen daarover delen.

YungRef: Hoe voelt het eigenlijk om zo’n tot de nok gevuld stadion binnen te lopen?

Nathan: Het is altijd anders: soms fluit je in een stadion met een capaciteit van dertigduizend toeschouwers, maar is het maar voor de helft gevuld. Dan weer fluit je in een veel kleiner stadion waar maar vijfduizend toeschouwers binnen kunnen maar dat stampvol zit – dat laatste vind ik altijd een pak leuker. Zo floot ik deze zomer een wedstrijd tussen de Bosnische club Velez Mostar en het Griekse AEK Athene, en ik heb nooit eerder zoveel sfeer in een voetbalstadion meegemaakt. Bij ons gaat het supporterslawaai als het ware op in de lucht, maar in de Balkanlanden is het juist omgekeerd: de akoestiek van het stadion zorgt ervoor dat alles binnen blijft hangen. En dus: een echt kippenvelmoment, daar in Bosnië.

YungRef: Focussen jullie als team tijdens de wedstrijdvoorbereiding op dingen zoals supportersreacties, of de mentale druk die wedstrijden met zich meebrengen?

Nathan: Niet speciaal, al zijn we ons natuurlijk heel erg bewust van hoe belangrijk sommige wedstrijden zijn voor de clubs. Maar hoe hoger je gaat fluiten, hoe meer je met die druk leert omgaan. Eigenlijk is de enige druk die je voelt degene die je jezelf oplegt. Voor de rest moet je elke match gewoon beschouwen als een ander. Van de supporters merken we in eerste klasse sowieso niet veel, omdat we daar met een communicatiesysteem werken.

YungRef: Hoezo?

Nathan: Het zit zo: zo’n communicatiesysteem bevat verschillende geluidsfilters, waaronder eentje die achtergrondgeluiden uitschakelt. Daardoor horen we het bijvoorbeeld niet als één van ons staat uit te hijgen na een paar stevige sprints. Het fluitsignaal is natuurlijk zo sterk dat het er sowieso door komt, maar van de supporters horen we eigenlijk alleen maar dát ze iets roepen – we horen nooit precies wat. En da’s wel degelijk een voordeel: je blijft beter gefocust op de wedstrijd zelf én je laat je niet beïnvloeden door het publiek.

YungRef: Hebben jullie toen de VAR werd ingevoerd extra mentale training gevolgd? Tenslotte kunnen jullie nu naar de kant geroepen worden omdat jullie misschien iets gemist hebben, en dan krijgt je zelfvertrouwen misschien wel een knauw.

Nathan: Mentale training: nee. Maar we hebben wel goed nagedacht over en geoefend op onze algemene houding, want alle ogen zijn dan op jou gericht: wanneer wandel je naar de zijlijn als de VAR erom vraagt en wanneer jog je, hoe breng je je beslissing over op de spelers enzovoort. Verder is het gewoon een proces van vallen en opstaan. En van beseffen dat de VAR er niet is om jou als ref af te breken, maar om je te helpen om de wedstrijd zo goed mogelijk te leiden. Je moet er dan ook elke wedstrijd opnieuw voor openstaan, en bereid zijn om je beslissing te wijzigen als dat nodig is. Maar daar leer je na een tijdje gewoon mee omgaan. We kijken ook steeds de beelden van VAR-beslissingen terug, zodat we met eigen ogen kunnen zien wat we goed deden en hoe we ons nog kunnen verbeteren.

YungRef: Als ref sta je elke wedstrijd opnieuw onder druk – of je nu een Champions League-wedstrijd of eentje bij de U15 fluit. Zijn er momenten geweest waarop jij de druk even niet meer aankon?

Nathan: Elke ref heeft dat soort momenten: daarin ben ik geen uitzondering. Iedereen maakt fouten of heeft z’n dag gewoon eens niet. Daarom is het heel belangrijk dat je blijft beseffen dat je ook maar een mens bent. En als er eens iets vervelends is voorgevallen, dan moet je daar als ref gewoon veel over praten met mensen die je vertrouwt en die jou goed kennen: vrienden, ouders, familie, noem maar op … Door erover te praten, kan je ‘t beter verwerken. En je kan misschien ook kijken hoe je in het vervolg gelijkaardige situaties aanpakt.

YungRef: Ten slotte: heb je voor amateurrefs misschien nog een gouden tip om beter met druk en supporters om te gaan?

Nathan: Probeer jezelf geen druk op te leggen. Blijf gewoon altijd jezelf, ook op het veld. Je doet dit ook voor je plezier, fouten maken is deel van het menszijn. En probeer zoveel mogelijk je emoties onder controle te houden – emotionele beslissingen nemen, daar wordt niemand op het veld beter van. Blijf in die moeilijke situaties dus altijd kalm en gefocust.

Die laatste neem ik alvast ter harte. Dank voor je tijd, Nathan, en nog erg veel succes dit seizoen!

Tips voor matchdag #12: over de toilettas van B&D

In de vorige afleveringen van ‘Tips voor matchdag’ hebben we het al over verschillende soorten opbergtassen gehad: de organiser, de kledingorganiser, de schoenenopberger, enzovoort. Maar er is er nog eentje: de toilettas. Die bespreken we in de twaalfde aflevering van ‘Tips voor matchdag.’

Wil je ze zelf ook aanschaffen? Dat kan hier. Zelf nog vragen of tips over de toilettas of ideeën voor volgende onderwerpen voor ‘Tips voor matchdag’? Laat ze achter in de comments of via een dm op Instagram.

Refs tegen discriminatie: over de Come Together badge

Wie de Belgische eerste klasse een beetje volgt, heeft het ongetwijfeld al gemerkt: sinds dit seizoen dragen de refs naast hun RBFA-badge of FIFA-badge ook nog een Come Together-badge. Waarvoor dient die eigenlijk? Dat lees je in deze post.

Het actieplan Come Together is in 2021 in het leven geroepen door de drie voetbalbonden (RBFA, Voetbal Vlaanderen en ACFF) met als doel elke vorm van discriminatie zoveel mogelijk uit het voetbal te halen. Verschillende clubs binnen heel België werken hieraan mee, door middel van het ophangen van posters in de kantines bijvoorbeeld. Maar ook refs dragen hun steentje aan bij: zo dragen zij vanaf dit seizoen nu ook een Come Together-badge.

Ik dacht lang dat die badges er alleen waren voor de refs uit eerste en tweede klasse, maar via een collega op Instagram hoorde ik dat je ze als amateurref ook kan aanvragen. Dat deed ik, en een tijdje later zat ie in de bus. Oké, het is máár een badge, en dus een symbolische actie, maar toch vind ik het belangrijk om eraan mee te doen, omdat geen elke vorm van discriminatie thuishoort in het voetbal – nergens, eigenlijk.

Wil jij ook zo’n badge aanvragen? Stuur gerust een mailtje naar report@rbfa.be. Ik kijk er alvast naar uit om hem te dragen, het komende weekend.

‘Variation is key.’Fitness tips by new Belgian FIFA-referee Caroline Lanssens

Rule number one when you want to be a good referee: be in excellent shape. It’s a lot of hard work, of course. How does our new Belgian female FIFA-referee Caroline Lanssens, who referees in the first women’s division, stay in shape? And does she have some useful tips to share?

YungRef: What does your training routine look like? How do you combine field trainings with running sessions and the occasional day of rest?

Caroline: Variation is key. Most often, games occur during weekends, so it’s important to train enough during the week. But you don’t want to do the same thing over and over again – that’s too boring. And it’s also important to have different training objectives: low and high intensity, CORE, strength, they’re all important. If you overload certain muscle groups, you risk injuries. That being said, in a regular week I do two high-intensity sessions, a few flexibility, core and stability sessions, one speed session the day before my game and one after-game recovery session.

YungRef: Which type of exercises do you recommend on a pre-match day?

Caroline: Personally, I always do some agility exercises: fifteen to twenty sprints, alternated with walking. They’re perfect for focusing on my maximum speed and changes of direction. A game-preparation training should take less time than a normal training session. The day before a game, heavy exercises are definitely not recommended, as you have to be in shape for the next day.

YungRef: How often should you test your physical condition? Is it okay to do this more than once?

Caroline: The female referees of the Super League do one fitness test every season, but I sometimes add tests to my own training sessions. It’s hard to recommend a specific number of tests to someone else, as it all depends on your age and your level of refereeing. Yet, a lot can be said for taking those tests more than once in a season. You immediately know how well your physical condition is, and what still needs to be improved.

YungRef: Last one: what’s your biggest tip for referees who just started?

Caroline: Actually, the same as I said before: variation. Try different types of training sessions during the week. Even when it’s another sport: for example, do a swimming or a squash session. For the refs who are still playing football themselves, football training is of course also great. Later you can start with different running sessions, like low intensity or interval and agility sessions on the field. And besides that: surround yourself with nice colleagues, get involved in a great referee association, and have fun with your games!

Thanks for sharing, Caroline, they’re all very useful. And good luck with your career, too!

Check the interview I did with Caroline Lanssens here.

‘Mijn patiënten verzuchten wel eens: ‘Amai, het is eraan te merken dat jij arbiter bent.’ Interview met kersvers FIFA-scheidsrechter Caroline Lanssens

Onlangs publiceerde de RBFA haar nieuwe lijst met internationale refs. Slechts één kleine wijziging daarop: Caroline Lanssens, sinds begin vorig jaar actief in de Scooore Super League (de Belgische eerste klasse voor vrouwen), mag voor het eerst zo’n felbegeerde FIFA-badge op haar tenue kleven. Tijd voor een interview over haar carrière als ref en haar job als kinesiste.

YungRef: Eerst en vooral: proficiat met je FIFA-badge, Caroline. Was je verrast toen je het te horen kreeg?

Caroline: Superblij vooral, maar toch ook wel een beetje verrast, ja. Omdat ik pas sinds februari 2021 in de Scooore Super League zit, had ik het namelijk nog niet verwacht. We hebben in België vier FIFA-badges voor de vrouwen, waarvan er twee ingevuld waren: door Viki De Cremer en Lois Otte. Die laatste is net gestopt, dus waren er in principe drie vrij. Maar ik had nooit aan mezelf gedacht – de bond dacht daar gelukkig anders over.

YungRef: Wat heb je het afgelopen seizoen zoal geleerd in de Super League?

Caroline: Vooral: dat elk team er elke wedstrijd keihard voor gaat, ongeacht hun plaats in het klassement – heel leuk eigenlijk. Op persoonlijk vlak heb ik vooral mijn management met spelers kunnen opkrikken: ik weet nu veel beter hoe ik een speler moet aanspreken, of wanneer ik dat het beste doe. In het begin kreeg ik elke week een observer mee, en da’s echt een luxe: je gaat gewoon een pak sneller vooruit. Wat ze dan zien, is bovendien geen momentopname zoals anders: ze konden week na week op het veld vaststellen wat ik met hun feedback deed.

YungRef: Een jaar geleden richtte je mee de vereniging Belgian Female Referees op. Vanwaar dat idee? En waarin verschilt jullie kring van andere scheidsverenigingen?

Caroline: Jaren geleden was Stephanie Forde gestart met trainingen voor een groep dames in Sint-Niklaas, en daar hoorde een whatsappgroepje bij waarin ze de vrouwelijke refs verzamelde. Samen met Ella De Vries, die ook in de Scooore Super League actief is, liep ik al een tijdje rond met het idee om die oude whatsappgroep terug actiever te maken, maar het kwam er nooit van.

Tijdens de eerste coronalockdown lanceerde de vriendenkring van Oostende op Instagram een ‘referee challenge’: ze wilden een andere kring uitdagen om een wedstrijd te houden. Wie kan in groep de meeste kilometers lopen, wie kan de meeste CORE-minuten behalen enzovoort. De uitdaging sloeg ook aan bij andere kringen, en toen ging de bal aan het rollen. Wij dachten: dat kunnen wij ook. En toen hebben we – samen met Jana Van Laere – ineens onze Belgian Female Referees gelanceerd op Instagram- en Facebook. Die pagina’s blijven trouwens nog altijd groeien.

En waarin we anders zijn? Onze leden zijn alléén vrouwen, en ze komen uit het hele land, niet uit één regio. We vragen geen inschrijvingsgeld, en hebben daardoor ook geen echte werkingsmiddelen. Maar ook geen verplichtingen zoals een echte vriendenkring, dus. Heel leuk allemaal, maar ook een beetje lastig: probeer maar eens trainingen te organiseren met mensen uit Hasselt, Brugge én Antwerpen. Daarom doen we soms online trainingsessies, dat is een stuk makkelijker. We hebben ook al eens een gewone online vergadering gedaan met een gastspreker – Riem Hussein, die afgelopen jaar nog de Champions League finale bij de vrouwen floot.

YungRef: Naast ref ben je door de week actief als kinesist. Overlapt die job soms met de arbitrage? Neem je uit de job ook dingen mee naar wedstrijden of omgekeerd?

Caroline: Veel meer dan je denkt. Je moet in beide jobs beslissingen nemen die toch enige impact kunnen hebben op spelers – of op patiënten. Die laatste verzuchten wel eens dat ik zo recht door zee ben: “Amai, het is eraan te merken dat jij arbiter bent.” Ik denk dus dat ik mijn managementskills van op het veld meeneem in mijn werk als kinesist. (lacht)

YungRef: Komen jullie net als bij de mannen ook af en toe samen voor nationale trainingen in Tubeke?

Caroline: Eén keer in de maand, ja. We trainen dan samen met de mannen van de Top BCORE-groep, de grootste talenten uit de amateurreeksen die voorbereid worden op het profvoetbal. Er is dan ook aansluitend een technische sessie – er komt dan bijvoorbeeld een ref uit de eerste klasse spreken. Verder sluiten we aan bij de regionale trainingen van de refs die actief zijn in de amateurreeksen en zijn er trainingen met de aanstormende scheidstalenten uit de provincie Limburg.

YungRef: Ten slotte: wat wil je nog bereiken in je carrière?

Caroline: Ik denk dat het nu belangrijk is dat ik eerst wat ervaring opdoe tijdens mijn eerste internationale wedstrijden. Normaal gezien ging ik samen met Lawrence Visser op UEFA-stage naar Cyprus, maar die is helaas uitgesteld door corona. Ik ga er vanuit dat die binnenkort wel opnieuw op de planning komt te staan. En op langere termijn wil ik natuurlijk graag hogerop geraken in de UEFA-categorieën. Maar niet vergeten: ik wil ook gewoon plezier blijven hebben in deze prachtige hobby – want dat is het toch nog altijd.

Bij dezen: het allerbeste voor Caroline, succes en veel plezier! En voor mijn lezers: hou mijn blog de komende week in de gaten, want Caroline heeft nog een paar goede fitnesstips voor jullie …