Het Canadese merk FOX 40 is heel bekend omdat zij de eerste waren met het ontwikkelen van fluitjes zonder kogeltje. Ze hebben ondertussen verschillende soorten fluitjes: de Fox 40 Classic, de Fox 40 Sonik Blast, de Fox 40 Eclipse, en ga zo maar door. De laatste tijd brengen ze ook andere accessoires op de markt, zoals fluitkoorden, tassen en dergelijke. Een van hen is de whistle case: een kleine doosje waarin plaats is voor drie fluitjes, een koordje, en een tossmunt. Heel gemakkelijk, en het neemt niet veel plaats in. Hoe het er precies uitziet, zie je in onderstaande video.
Wil je het zelf ook aankopen? Je kan het als een set kopen, inclusief drie fluitjes, een koord en een tossmunt, maar je kan het hier ook apart aanschaffen.
Het belangrijkste accessoire van de scheidsrechter? Het fluitje, natuurlijk. Maar het ene fluitje is het andere niet: er zijn veel verschillende types, elk met hun aparte eigenschappen. Ik bespreek de bekendste kort in deze post.
Fox 40
Fox 40 is een Canadees merk van scheidsrechterfluitjes en accessoires. Het bedrijf startte in 1987 met het maken van fluitjes zonder kogeltje in. Ze zijn nu megapopulair onder alle refs: vraag een willekeurige scheids in een willekeurige klasse met welk fluitje hij of zij fluit en de kans is groot dat ze de Fox 40 noemen. Ook de allergrootsten kiezen er nog vaak voor: Daniele Orsato, de ref die de laatste Champions League-finale tussen Bayern München en PSG floot, zweert bijvoorbeeld bij de Classic. (Welk tenue hij ook draagt, hij fluit altijd met een fluogeel exemplaar.)
Orsato fluit altijd met de fluogele Fox 40 classic
Het merk heeft een breed gamma met allerlei verschillende types: je hebt bijvoorbeeld de Fox 40 Classic – de meest gebruikte – maar er is ook de Sonik Blast, de Eclipse en de Titan. Die laatste is recent op de markt gebracht, en is uit titanium gemaakt. Hierbij al even hun site:
De Fox 40 classic (fluogeel) en de classic CMG (zwart)
Molten
In de wereld van het basketbal en het volleybal is Molten vooral gekend voor zijn kwaliteitsvolle ballen, maar ook hun fluitjes zijn top. De Molten Valkeen is er één van: deze is ook zeer populair onder de scheidsrechters van over de hele wereld. Onder anderen Björn Kuipers en Antonio Mateu Lahoz gebruiken hem.
De Molten Valkeen is ook mijn favoriet. Het heeft een erg scherp geluid, het klinkt wat schriller dan de Fox 40, maar je kunt er meer nuance in leggen. Het komt kalmer en minder agressief over, zo lijkt wel. Eén korte fluitstoot en spelers weten meteen wat er aan de hand is. Kortom: hier zit een grote fan.
Het is ook het fluitje met het knapste achterliggende verhaal. De merknaam Valkeen heeft zijn naam te danken aan de Walkure – Valkyrie in het Engels, een godin van de oorlog uit de Noordse mythologie die dappere krijgers achtervolgt. Maar Valkeen is ook een samentrekking van het Nederlandse woord valk en het Engelse woord keen (scherp): hét hulpmiddel voor hij die met een scherpe arendsblik naar het veld kijkt, zeg maar.
Acme is het oudste merk van de drie: dit Engelse bedrijf is al actief sinds 1870. Ook zij hebben best een uitgebreid gamma aan fluitjes, waarvan de Tornado 635 en de Tornado T2000 de bekendste zijn. De Tornado 635 (rechts op de foto) is vooral populair in Oost-Europa en Amerika, de T2000 wordt nog steeds veel in Nederland gebruikt.
Ook ik heb ze in mijn collectie, maar ik gebruik ze niet zo vaak. Ik hou gewoon net dat tikje meer van de klank van de Fox en de Valkeen.
Hoe de Acme klinkt, kun je hier beluisteren: Acme Whistles
De Acme T2000 (links) en de Acme Tornado 635 (rechts)
Luid, luider, luidst
Fluitjes moeten luid klinken: het is de bedoeling dat iedereen je heeft gehoord als je een signaal geeft – spelers én toeschouwers. Maar hoe luid klinken die fluitjes die ik hierboven besprak nu eigenlijk? De Australische scheidswinkel Refsworld heeft er eens een mooi overzicht van gemaakt.
Een stoot op de Fox 40 geeft 124,3 decibels: dat is luider dan de pieken tijdens een muziekconcert. De Molten Valkeen is de luidste van allemaal: 127,6 decibels, dat is zelfs voorbij de pijngrens – het kan dus pijn doen aan de oren als je er te hard op fluit. Maar als je in een vol stadion met tienduizenden schreeuwende fans fluit, heeft iedereen je wél gehoord.
Hoe draag je dat fluitje nu rond op het veld? Daar zijn verschillende manieren voor. De ene scheidsrechter houdt het de hele wedstrijd lang vast in zijn hand, de andere gebruikt een koordje of iets dergelijks. Een handig accessoire is de Flip Grip: een T-vormig hulpstuk in rubber dat je aan het fluitje bevestigt en waar je je vingers tussen steekt. Ik gebruik dit vaak met mijn Fox Classic of Valkeen – je moet het fluitje niet extra vastklemmen in je hand, het blijft gewoon makkelijk hangen, maar je kunt het toch altijd vlot hanteren.
De Flip Grip bij de Valkeen en Fox 40 classic
Verder heb je nog koordjes en verschillende soorten ringen die ervoor zorgen dat je het fluitje niet verliest in volle actie. Want dat moet je natuurlijk vermijden…
Wat is jullie favoriete fluitje? En bij welk accessoire zweren jullie? Laat het gerust weten in de commentaren.
Gisteren floot ik de U12 A van Berchem tegen Rupel Boom. Een erg boeiende partij, dus bij dezen het matchverslag:
Berchem begon erg furieus aan de wedstrijd en domineerde tijdens het eerste kwart: na 8 minuten spelen stond de thuisploeg op 1-0 voorsprong.
Het tweede kwart was dan weer voor de bezoekers uit Boom, en ik kon duidelijk voelen dat de druk wat groter werd. Er werd ook wat fysieker gespeeld, weliswaar binnen de perken, dus dat maakte de match wel spannender. Ruststand: 2-1.
Tijdens het derde kwart waren beide ploegen aan elkaar gewaagd, er was nauwelijks een niveauverschil te merken, maar toch scoorde Berchem nog op het einde van het derde kwart. Je voelde toen al dat de match nog niet helemaal gespeeld was – voor mijzelf was de boodschap: opletten in het vierde kwart!
Toen Boom de 3-2 maakte via een owngoal dreef dat de spanning nog extra op. Je voelde dat er aan beide kanten een paar spelers wat zenuwachtiger werden, er werd al eens wat harder geduwd en getrokken, maar ik bleef alle foutjes consequent fluiten – ik had op geen enkel moment het gevoel dat ik de match niet onder controle had.
Uiteindelijk viel in minuut 56 de 3-3. In de blessuretijd moest ik wel nog geel trekken voor de linksachter van Boom, omdat hij een speler langdurig vasthield. Hoe dan ook: alweer een leuke wedstrijd om te fluiten.
Wat het nog extra leuk maakte: Lucas, mijn ex-ploegmakker van bij Cantincrode, stond alweer naast de zijlijn – een beetje om te supporteren, maar vooral om te kijken hoe dat arbitreren in zijn werk gaat: hij wil namelijk ook scheidsrechter worden. Samen met vijf andere jongens heeft hij zich onlangs aangesloten bij de Youth Referee Academy van Berchem: dat is supergoed nieuws, want we kunnen altijd nieuwe rekruten gebruiken!
Tot zover het matchverslag, volgende keer vertel ik meer over onze YRA-stage in Blankenberge!
Ik heb thuis een hele collectie scheidsrechterspullen: fluitjes in allerlei kleuren en gedaanten, gele en rode kaarten in verschillende materialen, tossmunten, polsbandjes, outfits en ga zo maar door.
Als ik op reis ga, kan ik het nooit laten om eens te kijken of ze in het buitenland spullen hebben die je thuis niet kunt krijgen. Op rondreis in Zweden en Denemarken heb ik een paar sportwinkels bezocht, en op de foto zie je wat ik daar bijeen heb kunnen sprokkelen.
Van links naar rechts: gele en rode kaarten en polsbandjes van Select, een Deens merk. Daarnaast de FOX 40 Classic CMG: het bekendste en meest gebruikte fluitje – die CMG staat voor ‘cushioned mouth grip’: het is een rubberen mondstuk dat meer grip geeft.
Helemaal rechts ligt The Devastator (Viking Sound): ik heb al een hele collectie scheidsfluitjes, maar deze kon ik écht niet laten liggen. Je kunt hem in België namelijk niet vinden, zelfs niet in webshops.
Trouwens: die fluitjescollectie zal ik hier later wel eens uitgebreid voorstellen 🙂
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.