De beste vijf refs vanop het EK 2020

Het EK 2020 is nu al bijna een maand voorbij, maar het is nooit te laat voor een terugblik… op de arbitrage van het toernooi, wel te verstaan. In deze post mijn top 5 van dit EK.

5. Anthony Taylor

Het EK 2020 was het allereerste grote landentoernooi voor de Engelse ref Anthony Taylor. We zullen hem vooral herinneren door de wedstrijd Denemarken – Finland op speeldag 1 – je weet wel: die waarin de Deense middenvelder Eriksen een hartstilstand kreeg en ter plekke gereanimeerd moest worden. Taylor werd achteraf door scheidsbaas Rosetti extra hard bedankt voor zijn kordate reactie: door heel snel de verzorging op het veld te roepen, gingen er geen cruciale minuten verloren. Taylor floot nadien nog twee andere wedstrijden: Duitsland–Portugal en Italië–Oostenrijk. Telkens floot hij zeer consequent, dus: dik verdiend, deze vijfde plaats.

Taylor tijdens Denemarken – Finland

4. Cüneyt Cakir

Ook de Turkse ref Cüneyt Cakir verdient een plekje in deze top 5. Hij floot op dit EK – net zoals Taylor – drie wedstrijden: Hongarije–Portugal, Oekraïne-Oostenrijk en de memorabele achtste finale tussen Kroatië en Spanje – die op 3-5 eindigde. Ook hij floot erg goed, maar daarnaast is er nog een andere reden waarom hij in dit lijstje staat: hij brak dit EK een wereldrecord. Hij heeft namelijk de meeste EK-wedstrijden achter zijn naam staan, negen wedstrijden in drie edities (2012, 2016, 2020).

3. Björn Kuipers

Uiteraard was ook Björn Kuipers weer van de partij: net zoals Cakir voor de derde keer actief op een EK. Kuipers floot dit keer vier wedstrijden, waaronder Denemarken–België en de finale op Wembley tussen Italië en Engeland. Toch zet ik hem op de derde plaats, en dat vanwege zijn wat mindere prestatie tijdens Denemarken–België. Zijn andere drie wedstrijden waren dan weer uitstekend. Zaterdag 7 augustus nam Kuipers afscheid van het voetbal in de Johan Cruijffschaal, de Nederlandse supercup. Nogmaals bedankt voor alles, team Kuipers!

2. Sergey Karasev

Voor mij waren de prestaties van de Russische scheids Sergey Karasev een revelatie. Na het EK 2016 in Frankrijk en het WK 2018 in Rusland was dit zijn derde grote toernooi. De vorige keer floot hij telkens maar een of twee wedstrijden waarin bovendien niet meer veel op het spel stond. Nu floot hij er drie, waaronder de kraker tussen Duitsland en Hongarije en de achtste finale tussen Nederland en Tsjechië. In die laatste stuurde hij Nederlander De Ligt met rood van het veld na een bewuste handsbal. Ik was onder de indruk van zijn prestaties op het veld: hij bleef erg kalm tegenover de spelers en maakte geen grote fouten. Conclusie: een prima optreden van het Russische scheidsteam op dit EK.

1. Danny Makkelie

Naast Kuipers was ook zijn landgenoot Danny Makkelie aanwezig op dit EK: hij maakte zijn debuut op een groot landentoernooi. En dat debuut was wat mij betreft een schot in de roos. Team Makkelie kreeg meteen de openingswedstrijd tussen Italië en Turkije, maar ook de achtste finale tussen Engeland en Duitsland en, niet te vergeten, de halve finale tussen Engeland en Denemarken. Je debuut maken op een groot landentoernooi en meteen vier wedstrijden mogen leiden… dat is zeldzaam. Alle wedstrijden had hij prima in de hand. Toegegeven, die strafschop voor Engeland in de halve finale was misschien niet helemaal juist, maar ik ben er zeker van dat er voor hem en zijn team nog veel mooie wedstrijden in het verschiet liggen. Onlangs leidden ze trouwens nog een wedstrijd in de kwalificatie van de Champions League, waarmee hun seizoen ook weer begonnen is.

Uiteraard hebben álle refs over het algemeen goed gefloten. Ik hoop ze allemaal snel terug te zien op tv, afgezien van zij die intussen met pensioen gingen, zoals Kuipers en Brych. Veel succes aan allen!

#Yungreview 6: Geen clear error = geen VAR-interventie tijdens Engeland-Denemarken

Dat de VAR (Video Assistant Referee) meekijkt tijdens een wedstrijd, dat weet intussen iedereen. Maar wanneer hij precies mag ingrijpen, daarover is er nog altijd veel onduidelijkheid. Woensdagavond was er weer zo’n moment waarop de halve wereld – en zeker heel Denemarken – het eens was: dit had de VAR toch moeten corrigeren! Maar was dat wel zo? Vandaag in Yungreview #6: de halve finale tussen Denemarken en Engeland op het EK.

Makkelie wacht het verdict van de VAR af

In de tweede halve finale van het EK 2020 staat Engeland 1-1 gelijk tegen Denemarken na 101 minuten voetballen. Plots komt Engeland er na een combinatie goed uit en gaat Sterling van Engeland het strafschopgebied van de Denen in. Hij maakt een dribbel en gaat duidelijk voorbij de Deense verdediger Maehle. Maar dan gaat Sterling tegen de vlakte. Is er contact geweest of niet? De Nederlandse scheidsrechter Makkelie wijst alleszins gedecideerd naar de stip: penalty.

Bekijk je deze fase uit het standpunt van de ref, dan zegt iedereen: strafschop. Maar bekijk je het in de herhaling vanuit een ander standpunt, bijvoorbeeld van achter het doel, dan valt niet meteen een zwaar contact tussen de twee waar te nemen. De VAR grijpt echter niet in, en Kane trapt Engeland uiteindelijk met zijn strafschop naar de finale. Bij de Denen willen ze nog altijd niet van die strafschop weten. Maar waarom greep de VAR dan niet in?

Herbekijk de situatie hier nog eens:

Penaltyfase ENG-DEN

(vanaf 8 min 21 seconden)

Even recapituleren voor wie het vergeten was: de VAR grijpt in bij de volgende vier situaties.

1. Bij een goal. De VAR checkt sowieso alle goals: heeft de ref of een assistent in de opbouw iets gemist, dan kan de VAR de goal eventueel afkeuren.
2. Wanneer er sprake is van een ‘mistaken identity’ (persoonsverwisseling) – als een verkeerde speler een kaart krijgt, bijvoorbeeld.
3. Bij gemiste fouten die worden gezien als een buitensporige actie, een DOGSO (ontnemen van een open scoringskans), of gewelddadig gedrag, en dus een rode kaart verdienen.
4. Ten slotte checkt de VAR ook nog de potentiële strafschoppen: is er een fout in het strafschopgebied gemist, een fout gefloten die er geen was, of juist andersom? Dan zal de VAR die er ook uithalen.

Da’s duidelijk.

Maar als de scheidsrechter een discutabele fase fluit, zoals bijvoorbeeld in dit geval met Sterling, kan de VAR niet ingrijpen. Waarom niet? Omdat het niet kan worden beschouwd als een ‘clear error’ ofte een duidelijke vergissing.

Het zit zo: in de herhaling kan je goed zien dat verdediger Maehle even zijn been laat hangen. Of er effectief contact is? Daarover geven de beelden geen uitsluitsel. We zien alleen dat Sterling heel snel tegen de vlakte gaat. Al dan niet vanwege dat been van Maehle – maar feit is dat het been van de Deen daar niet moest zijn. Mocht het been niet in de buurt van Sterlings voet zijn geweest, dan was de situatie helemaal anders. Was Sterling dan neergegaan, dan kon de VAR Makkelies beslissing als een clear error beschouwen. En dan had hij de hoofdref sowieso naar het scherm langs de lijn geroepen.

Check de foto hieronder. Je ziet duidelijk dat het rechterbeen van Maehle in de buurt van Sterlings voet komt – rijkelijk te laat, want de bal is al een halve meter verderop gerold.

Het uitgestrekte been van Maehle (nr5) bij de strafschopfase

Conclusie: de VAR bij Engeland-Denemarken heeft zijn werk netjes volgens de regels gedaan. Hij heeft de situatie gecheckt en geconcludeerd dat Danny Makkelie géén clear error heeft gemaakt door een penalty te fluiten. Was er ook echt contact? Dat weten alleen Sterling en Maehle. Die eerste krijgt nu het voordeel van de twijfel, die tweede is genekt door zijn traagheid – had hij z’n been maar niet voor dat van de aanvaller moeten planten.

De Denen mogen zeggen wat ze willen. De scheids, die in een fractie van een seconde heeft moeten beslissen, heeft geen duidelijke fout gemaakt. Hij heeft de actie van de Deense verdediger geïnterpreteerd als een fout; uit de VAR-check bleek: inderdaad, dit zou een fout geweest kunnen zijn. Meer kan de VAR vandaag niet doen.

Wat vond jij van deze beslissing? Zou jij de penalty hebben gegeven of niet? Laat het zeker weten, en tot snel!