Dutch referee Clay Ruperti about being a FIFA Video Match Official: “It’s totally different than refereeing on the pitch.”

What is life like when you are an international VAR? How do you combine refereeing on the pitch with sitting in the VAR control room? And how on earth do you train as a VAR? I’ve been wondering about these questions for a while now, and who better to give me some answers than Clay Ruperti? He’s a professional referee in the Netherlands and FIFA VAR since last January. The Netherlands has the VAR system since season 2018-19, so Clay must be quite familiar with it by now.

ARNHEM, NETHERLANDS – JANUARY 18: Referee Clay Ruperti during the Dutch TOTO KNVB Cup match between Vitesse and DVS ’33 at the Gelredome on January 18, 2022 in Arnhem, Netherlands (Photo by Peter Lous/Orange Pictures)

YungRef: You’re a referee in the KeukenKampioen Divisie and a FIFA video referee in the Eredivisie and during international games: which do you like the most?

Clay: When I started refereeing more than fifteen years ago, the VAR didn’t even exist. So naturally, I prefer being a referee. Then again, video refereeing is pretty exciting too. I mean, when you’re sitting behind those tv screens and all that fantastic technology, it’s quite something. But it’s a totally different discipline: you use different skills than when you’re out on the pitch.

YungRef: How do you prepare for games as a VAR?

Clay: Actually, the preparation is very similar to preparing as a regular referee. You put both teams under a zoom lens: you check rankings, key players, match conditions, etcetera. Before international games, we have a short meeting with the whole referee team. During games in the Netherlands, we are based at the Replay Center in Zeist, so we call the field referees when they’re in the stadium. Then we shortly discuss tactics and expectations.

YungRef: Is it hard to combine refereeing and being a VAR? To me, it seems to require a totally different mindset.

Clay: Of course it’s different, but hard? Not really. On the pitch, you have the final call, and you’re responsible for every decision: that’s the one thing I can think of. Oh, and maybe the fact that you sometimes have three games in one weekend: one as a ref, one as a fourth official and one as a VAR. In the beginning, that was a bit heavy. But I quickly got used to it.

YungRef: Do you take seminars to improve your skills as a VAR? If so: what are they like?

Clay: VAR-training is a regular element of our monthly meetings. We watch videos of match situations or simulations and then analyze them. Or we make our own decisions in a split-second and discuss them with colleagues. For UEFA, I followed only one online seminar at the beginning of last season, due to Covid-19. We did some technical and practical sessions about offside lines, about when a VAR should intervene or not, and the likes.

Clay during a VAR intervention

YungRef: Do you get assessment marks on your performance as a VAR?

Clay: Yes, but it’s different than with a regular referee report. When they examine VAR’s, they focus on questions like: did the VAR correctly intervene, did he give the referee the right advice, and so on. Also, our way of communication and use of language is crucial. When the VAR talks to the referee in The Netherlands, we always say “Zeist here”, referring to the place where the Replay Center is located. It’s crucial, because the referee needs to know who is talking to him in the headset. Anyway, for every aspect of the game you get either a plus or a minus.

YungRef: In the episode ‘Extra Tijd’ with Danny Makkelie you were the VAR. What is it like to be the VAR for an elite referee team?

Clay: It’s simply amazing to work with them, because you really learn a lot about teamwork and communication. I often do games with Danny, not only big games such as Ajax versus Feyenoord, but also smaller ones. As a FIFA video referee, I also get the chance to work with top referees from all over Europe. For example, I’ve been in Kazakhstan with Donatas Rumsas from Lithuania for a World Cup Qualification match. He also made his debut in the Champions League last December.

YungRef: Let’s talk about your job as referee in the Dutch second division. What is it like?

Clay: Our KeukenKampioen Divisie or KKD is great when you want to prepare for the Eredivisie (First League in NL): the game quality is really nice, and you also referee youth teams from the Eredivisie. They can’t get promoted to the first league, only relegated to a lower league. I’m in a group with about thirty-five referees active in the Eredivisie and the KKD. We are all part of the group ‘Scheidsrechters Betaald Voetbal’ (Professional Football Referees). I mainly take care of KDD games, of course, but each season we also get a couple of appointments in the Jack’s League, the highest amateur division. It’s part of our game plan.  

MAASTRICHT, NETHERLANDS – AUGUST 13: referee Clay Ruperti red card during the Dutch Keukenkampioendivisie match between MVV and De Graafschap at De Geuselt on August 13, 2021 in Maastricht, Netherlands (Photo by Marcel Bonte/Orange Pictures)

YungRef: What are your goals for the coming years?

Clay: As a referee: keep doing those nice games in the KKD, and work step by step toward the highest level, the Eredivisie. It would be amazing to referee there. But as I said: step by step. We’ll see what happens.

And as a VAR: to be as invisible as possible. Naturally, I don’t have any influence over that, because you never know what will happen. But we sure want to be ready for that one difficult situation that might be coming up. If it happens, we want to be one hundred percent focused. And make the right call, of course!

YungRef: In all those years, what was the most valuable thing you learned?

Clay: Perhaps this: always be yourself, on and off the pitch. Watch and learn from other referees, but never change your own style, only improve it. Certain observers or coaches want you to referee in a certain way, but it’s better when you have your own personal style.

I also learned to deal with unexpected situations, with pressure and resistance.

But you know what? Refereeing is one big learning process, and it never stops.

YungRef: Last one: do you have a valuable tip for young referees?

Clay: First, like I just said: stay close to who you are. Go watch colleagues at any level: you’ll definitely learn something that helps you improve your own referee skills. And finally: enjoy every moment of this amazing hobby.

A valuable tip indeed, Clay. Thanks for talking about refereeing and the VAR. All the best for the upcoming season!

“Als iemand vraagt wat mijn doel nu is? Betaald voetbal!”Achter de schermen met FIFA-ref Shona Shukrula

“Als iemand vraagt mijn doel nu is? Betaald voetbal!””

Shona Shukrula in De wetten van Shona

De Nederlandse ref Shona Shukrula schreef geschiedenis, omdat ze de eerste vrouwelijke vierde official ooit was in het betaald voetbal. En nu heeft ze ook een eigen documentaire, geproduceerd door de Nederlandse voetbalbond en te bekijken op YouTube. Die gaat vooral over haar leven als ref, maar ook over haar job als officier van justitie. Ze beschrijft erin hoe zwaar het om telkens de fysieke testen van de FIFA te doen, en hoe arbitrage steeds lastiger te combineren is met haar job.

Screenshot van de docu: het eerste fluitsignaal

De doelen van Shona lijken simpel: de FIFA-fitnesstest halen en de eerste vrouw worden die zelf wedstrijden in het betaald voetbal bij de mannen leidt. In de documentaire zien we haar naar die test toe werken. Ze vertelt dat ze hem in 2019 niet haalde, en dat het een stevige deuk in haar zelfvertrouwen was. Naast arbitrage is ze ook nog fulltime aan de slag als officier van justitie: een voltijdse job én arbitreren op het hoogste niveau, dan blijft er weinig tijd over voor wat anders. “Als je niet kan plannen, is de combinatie scheids en officier bijna onmogelijk”, geeft ze ook toe.

Vlak voor de wedstrijd

De docu is een echte aanrader voor elke ref die een zekere ambitie heeft. De rode draad – het toeleven naar die FIFA-test – wordt prima afgewisseld met bijvoorbeeld wedstrijdfragmenten of familietaferelen – Shona’s eigen familie leeft erg mee met haar passie. Zeer inspirerend voor jonge refs die ook naar de top willen. En zomaar – zoals elke docu van de KNVB – te bekijken op YouTube.

Bekijk hier de trailer:

Bekijk hier de docu zelf:

Voor wie de docu al heeft gezien: wat vonden jullie ervan? Laat jullie commentaar gerust achter in de comments!

‘Je beslissingen uitleggen: dat zorgt altijd voor meer begrip bij spelers, staf en supporters’: scheidsrechter en opleider Sander de Brito Roque over het Nederlandse amateurvoetbal

Over de arbitrage in het Nederlandse jeugd- en amateurvoetbal en de scheidsopleidingen daar leerde ik alles van mijn bloggende collega Jan ter Harmsel alias Dutchreferee (herlees het interview hier). Maar hoe gaat het er eigenlijk aan toe in de hogere divisies? Even bellen naar Sander de Brito Roque, scheidsrechter in de Nederlandse Derde Divisie en de Jack’s League én hoofdopleider voor beginnende refs. Hij stond me al te graag te woord.

YungRef: Je fluit in twee verschillende competities: de Derde Divisie (denk: de Belgische derde amateurklasse) en de Jack’s League (onze eerste amateurklasse). Hoe interessant zijn die?

Sander: Héél erg, het is echt een prachtig niveau om te fluiten. De teams kunnen niet promoveren of degraderen, de scheidsrechters kunnen alleen niet promoveren. Ze kunnen dus niet rechtstreeks promoveren naar het profvoetbal van de Keuken Kampioen Divisie (tweede klasse) en de Eredivisie (eerste klasse): ze kiezen heel bewust voor dit niveau. Maar het is zeker niet minder leuk: de teams spelen op een degelijk niveau, en dankzij de vele supporters is er altijd ontzettend veel ambiance op de tribune – voor sommige derby’s zijn ze zelfs met vele duizenden. En dat alle wedstrijden ook nog eens op tv uitgezonden worden, maakt de beleving helemaal compleet!

YungRef: Je bent ook hoofdopleider bij de Nederlandse voetbalbond KNVB. Wat houdt je functie in?

Sander: Toen ik negen jaar geleden startte, was ik verantwoordelijk voor de opleiding van de beginnende scheidsrechters. Vandaag ontferm ik me over het talententraject van de KNVB, met het oog op doorstroming naar de Keuken Kampioen Divisie en de Eredivisie. En dat lukt aardig: Marc Nagtegaal fluit momenteel in de Eredivisie, Luca Cantineau is dan weer actief in de Keuken Kampioen Divisie – ze zijn allebei bij mij op cursus geweest. Maar eigenlijk ben ik nog trotser op het feit dat ik al wat oudere refs heb kunnen opleiden die met veel plezier fluiten in de Jack’s League.

YungRef: Je bent een paar jaar geleden als KNVB-opleider naar de Caraïben geweest om refs te coachen. Hoe ging dat?

Sander: Dat waren echt machtige ervaringen. In Suriname en Aruba deed ik technische sessies met de refs en coachte ze tijdens wedstrijden.

Het grappige was: toen ik arriveerde, vielen hun ogen bijna uit hun kassen. Ze hadden namelijk een witte vijftiger verwacht, geen jonge gast zoals ik (lacht). En ze werden helemaal gék toen ze mijn KNVB-kleding zagen met het leeuwenlogo op – zo officiéél, man! Het was een hele fijne groep: heel leergierig, wat sowieso de max is voor een opleider. Dat ik gewoon op mijn gemak Nederlands kon praten tijdens de sessies was ook mooi meegenomen.

In Suriname stond er toevallig een belangrijke derby op het programma die zou worden gefloten door de enige FIFA-scheids die het land rijk is. Maar toen ze mij bezig zagen tijdens de sessies hebben ze van die FIFA-ref snel de vierde official gemaakt – ik mocht hoofdscheids zijn. Daar zei ik natuurlijk geen nee tegen.

Ze hadden me ingeprent dat het geen makkelijke wedstrijd zou worden, maar daar was niet veel van te merken: na een halfuur stond het al 0-3, en de algemene intensiteit was vrij laag. Het enige wat ik écht gek vond: op een bepaald moment beging een speler vlak naast de lijn een zware overtreding – naar Nederlandse normen was dat rood. Maar de overtreder schudde de getackelde speler rustig de hand en niemand van de staf en supporters gaf een krimp! Nou, toen leek een rode kaart me plots heel overdreven, dus gaf ik maar geel. Even later ging op dezelfde plek de bal over de zijlijn en claimde de thuisploeg de bal. Ik oordeelde: voor de tegenpartij. Wel, toen werden ze op de bank en in de tribune helemaal gek. Best raar, in Nederland zou het net andersom zijn.

Sander in actie op Suriname

YungRef: Ik las op Instagram dat je binnenkort een nieuwe uitdaging aangaat – iets op de Caraïben?

Sander: Op 1 februari start ik bij een sportconsultancybureau, en specifiek ga ik twee projecten van de voetbalbonden op Aruba en Bonaire in goeie banen leiden. Dankzij subsidies konden ze daar extra medewerkers aannemen, en die ga ik opleiden. Het is te zeggen: ik ga ze niet vertellen hoe ze trainingen moeten geven, maar ik ga ze wél helpen om bijvoorbeeld meer meisjes te overtuigen om ook te gaan voetballen, of om scheidsrechters aan te trekken. Met dat laatste heb ik toevallig wel een beetje ervaring. Ik ga de job trouwens doen vanuit Nederland, maar ik ga natuurlijk wél af en toe naar ginder.

YungRef: Ik zag dat je goed bevriend bent met een paar scheidsrechters uit jullie hoogste klasse. Jullie trainen zelfs regelmatig samen.

Sander: Klopt. Er is in Nederland sowieso een heel goeie band tussen de amateur- en de eliterefs, maar het helpt natuurlijk ook al je samen opgroeit. Zoals met Clay Ruperti, die in de Keuken Kampioen Divisie fluit en als VAR internationale wedstrijden begeleidt: we woonden als kind bij elkaar om de hoek, zijn samen beginnen fluiten en promoveerden bijna elk jaar tegelijkertijd. Ook Eredivisie-scheids Jeroen Manschot komt hier wel eens over de vloer. En ja, dan is samen trainen ook gewoon leuk.

YungRef: Ik zag jou voor het eerst in actie in een filmpje op YouTube, tijdens een hevig opstootje in de wedstrijd Katwijk–Kozakken Boys: je stuurde toen een speler en een coach van het veld. Kan je wat meer vertellen over die beslissing?

Sander: Er hoort wat context bij: Katwijk en Kozakken Boys hadden een seizoen eerder een heftige wedstrijd gespeeld als de nummers één en twee van het klassement. Ze hadden maar één puntje verschil, en wie won zou kampioen spelen. Een zeer bewogen partij: Kozakken Boys troffen vaak het doelkader, Katwijk viel in het slot met tien man door een rode kaart, de ref moest tijdens de match vervangen worden vanwege een blessure. Eindstand 0-0 en Katwijk werd kampioen.

Ik floot Katwijk – Kozakken Boys op de tweede speeldag van het nieuwe seizoen: al die emoties en frustraties van de vorige keer waren dus nog lang niet weggeëbt. Ik voelde het vanaf de eerste minuut, maar ik had de wedstrijd prima onder controle.

Tot dat ene moment: de bal rolt over de zijlijn, de kapitein van Katwijk wil graag de ingooi snel hernemen maar wordt vastgehouden door de coach van Kozakken Boys. Daarop ontstaat er duw- en trekwerk – mij leek het verstandig om alles zo’n beetje van op afstand te bekijken. Ik heb dan maar besloten om de wedstrijd een kwartier te staken en de disciplinaire straffen in de catacomben te geven, om nog meer commotie op het veld te vermijden. Het verdict: rood voor kapitein Susan van Katwijk én voor trainer Cornelissen van Kozakken Boys.

YungRef: Je hebt je beslissing achteraf toegelicht tijdens een interview. Welke voordelen zie je daar in?

Bekijk hier het interview met Sander na VV Katwijk – Kozakken Boys (1-1)

Sander: Ik vind het eigenlijk altijd essentieel dat je je beslissingen uitlegt, en in dit specifieke geval helemaal. Op je gemak jouw kant van het verhaal doen en uitleggen waarom je een bepaalde beslissing genomen hebt: dat geeft toch net iets meer duidelijkheid naar de buitenwereld toe, niet? En hopelijk zorgt het ook voor meer begrip bij spelers, staf en supporters.

Rustig aan, jongens 🙂

YungRef: Ten slotte: wat wil je nog graag bereiken in je carrière?

Sander: Ik bekijk het altijd zo: ik wil volgende week beter fluiten dan deze week. Dat is voor mij het allerbelangrijkste. Uiteraard wil ik ook nog wel leuke wedstrijden fluiten en met mijn nieuwe job nog wat dingen bereiken, maar we zien wel hoe het loopt, zeker?

En daarmee zat deze leuke én leerrijke babbel met Sander erop. Hartelijk dank en succes met je nieuwe job, collega!

Handig voor het opstellen van de muur: over de vanishing spray

Hij werd al gebruikt in het profvoetbal, maar langzaam meer en meer ook in het amateurvoetbal: de vanishing spray. Je weet wel: die spuitbus die refs gebruiken om de muur op afstand te houden bij een vrije trap. Daarover gaat de negende aflevering van ‘Tips voor matchdag’, die je hieronder kan bekijken:

Het populairste merk van vanishing sprays is een Belgisch: Expoline, fabrikant van allerlei voetbalmaterialen zoals doelen, netten en dergelijke. En dus ook van die vanishing spray. Refs in landen als Spanje, Frankrijk en Engeland gebruiken hem, maar uiteraard ook die in Europese competities zoals de Champions League.

Je kan op de officiële site van Expoline zelf sets aanschaffen, bestaande uit sprays en een speciale houder. Maar uiteraard kan je ze ook apart kopen.

Wél belangrijk voor Belgische refs: je mag de spray pas gebruiken vanaf het moment dat je eerste elftallen in competitievorm fluit, of bij sommige toernooien. En wat met jeugdvoetbalwedstrijden? Dan laat je hem maar beter thuis, want daar mag het nog niet.

Nog vragen over de spray? Tips hoe/wanneer/waar je hem het best kan gebruiken tijdens de wedstrijd? Laat zeker een reactie achter in de commentaren. Tot gauw!

Scheids achter de schermen: Extra Tijd van de KNVB

Ik had al wel wat leuke documentaires en reportages over arbitrage gezien van de Nederlandse voetbalbond KNVB. Maar dit seizoen hadden ze een primeur in petto: een tiendelige documentairereeks waarin presentator Milan Van Dongen op stap gaat met Eredivisiescheidsrechters. Telkens bespreken ze de hoogtepunten uit hun carrière, zowel op als naast het veld. Ook nemen ze de opvallendste VAR-fases van de laatste speeldagen eens door. Kortom: een echte aanrader. In deze post bespreek ik kort de afleveringen met Björn Kuipers en Danny Makkelie, die momenteel actief zijn op het EK.

Aflevering 1: Björn Kuipers

Extra tijd #1: Kuipers

Het was meteen een knaller, die eerste aflevering van Extra Tijd. Milan Van Dongen zoekt Björn Kuipers op, één van de beste scheidsrechters van de wereld, en wel in zijn thuisstad Oldenzaal. Daar bespreken ze zijn fantastische carrière, en natuurlijk vooral hoe hij als ref het allerhoogste bereikte: het fluiten van de finales van de Champions en Europa League, maar ook hoe hij het deed op het WK en het EK. En ze hebben het ook over opvallende VAR-fases. Ik was meteen helemaal weg van dit programma, ik kon al niet wachten tot de volgende aflevering.

Aflevering 9: Danny Makkelie

Extra tijd #9: Makkelie

Een van de laatste afleveringen is die met Danny Makkelie, die inmiddels ook al een fenomenale carrière achter de rug heeft. Hij floot dit seizoen acht Champions League-wedstrijden, en was actief op het WK voor clubs in Qatar. Ook hij kende zijn hoogte- en dieptepunten. En over die laatste gesproken: hij moest onlangs een pijnlijke wissel in zijn team doorvoeren – zijn vaste assistent Mario Diks moest beschikken na een blunder tijdens Servië – Portugal in een WK-kwalificatiematch (zie Yungreview deel 5 over die fase). Danny vertelt dat hij er echt een paar slapeloze nachten aan overhield: hij vond het een zeer moeilijke beslissing. Ik ben in ieder geval benieuwd hoe zijn team het verder zal doen op het EK, zeker omdat het zijn eerste grote eindtoernooi is. In de groepsfase traden ze al aan in twee wedstrijden, waaronder de openingsmatch tussen Turkije en Italië.

Ook de zeven andere afleveringen van Extra Tijd zijn de moeite: onder anderen Bas Nijhuis, Allard Lindhout en Jeroen Manschot komen erin voor. Ook is er een aflevering met Dick Van Egmond, scheidsrechtersbaas van de KNVB. Je vindt ze allemaal hier. Laat me zeker en vast weten wat jullie ervan vonden!