Dutch referee Clay Ruperti about being a FIFA Video Match Official: “It’s totally different than refereeing on the pitch.”

What is life like when you are an international VAR? How do you combine refereeing on the pitch with sitting in the VAR control room? And how on earth do you train as a VAR? I’ve been wondering about these questions for a while now, and who better to give me some answers than Clay Ruperti? He’s a professional referee in the Netherlands and FIFA VAR since last January. The Netherlands has the VAR system since season 2018-19, so Clay must be quite familiar with it by now.

ARNHEM, NETHERLANDS – JANUARY 18: Referee Clay Ruperti during the Dutch TOTO KNVB Cup match between Vitesse and DVS ’33 at the Gelredome on January 18, 2022 in Arnhem, Netherlands (Photo by Peter Lous/Orange Pictures)

YungRef: You’re a referee in the KeukenKampioen Divisie and a FIFA video referee in the Eredivisie and during international games: which do you like the most?

Clay: When I started refereeing more than fifteen years ago, the VAR didn’t even exist. So naturally, I prefer being a referee. Then again, video refereeing is pretty exciting too. I mean, when you’re sitting behind those tv screens and all that fantastic technology, it’s quite something. But it’s a totally different discipline: you use different skills than when you’re out on the pitch.

YungRef: How do you prepare for games as a VAR?

Clay: Actually, the preparation is very similar to preparing as a regular referee. You put both teams under a zoom lens: you check rankings, key players, match conditions, etcetera. Before international games, we have a short meeting with the whole referee team. During games in the Netherlands, we are based at the Replay Center in Zeist, so we call the field referees when they’re in the stadium. Then we shortly discuss tactics and expectations.

YungRef: Is it hard to combine refereeing and being a VAR? To me, it seems to require a totally different mindset.

Clay: Of course it’s different, but hard? Not really. On the pitch, you have the final call, and you’re responsible for every decision: that’s the one thing I can think of. Oh, and maybe the fact that you sometimes have three games in one weekend: one as a ref, one as a fourth official and one as a VAR. In the beginning, that was a bit heavy. But I quickly got used to it.

YungRef: Do you take seminars to improve your skills as a VAR? If so: what are they like?

Clay: VAR-training is a regular element of our monthly meetings. We watch videos of match situations or simulations and then analyze them. Or we make our own decisions in a split-second and discuss them with colleagues. For UEFA, I followed only one online seminar at the beginning of last season, due to Covid-19. We did some technical and practical sessions about offside lines, about when a VAR should intervene or not, and the likes.

YungRef: Do you get assessment marks on your performance as a VAR?

Clay: Yes, but it’s different than with a regular referee report. When they examine VAR’s, they focus on questions like: did the VAR correctly intervene, did he give the referee the right advice, and so on. Also, our way of communication and use of language is crucial. When the VAR talks to the referee in The Netherlands, we always say “Zeist here”, referring to the place where the Replay Center is located. It’s crucial, because the referee needs to know who is talking to him in the headset. Anyway, for every aspect of the game you get either a plus or a minus.

YungRef: In the episode ‘Extra Tijd’ with Danny Makkelie you were the VAR. What is it like to be the VAR for an elite referee team?

Clay: It’s simply amazing to work with them, because you really learn a lot about teamwork and communication. I often do games with Danny, not only big games such as Ajax versus Feyenoord, but also smaller ones. As a FIFA video referee, I also get the chance to work with top referees from all over Europe. For example, I’ve been in Kazakhstan with Donatas Rumsas from Lithuania for a World Cup Qualification match. He also made his debut in the Champions League last December.

YungRef: Let’s talk about your job as referee in the Dutch second division. What is it like?

Clay: Our KeukenKampioen Divisie or KKD is great when you want to prepare for the Eredivisie (First League in NL): the game quality is really nice, and you also referee youth teams from the Eredivisie. They can’t get promoted to the first league, only relegated to a lower league. I’m in a group with about thirty-five referees active in the Eredivisie and the KKD. We are all part of the group ‘Scheidsrechters Betaald Voetbal’ (Professional Football Referees). I mainly take care of KDD games, of course, but each season we also get a couple of appointments in the Jack’s League, the highest amateur division. It’s part of our game plan.

MAASTRICHT, NETHERLANDS – AUGUST 13: referee Clay Ruperti red card during the Dutch Keukenkampioendivisie match between MVV and De Graafschap at De Geuselt on August 13, 2021 in Maastricht, Netherlands (Photo by Marcel Bonte/Orange Pictures)

YungRef: What are your goals for the coming years?

Clay: As a referee: keep doing those nice games in the KKD, and work step by step toward the highest level, the Eredivisie. It would be amazing to referee there. But as I said: step by step. We’ll see what happens.

And as a VAR: to be as invisible as possible. Naturally, I don’t have any influence over that, because you never know what will happen. But we sure want to be ready for that one difficult situation that might be coming up. If it happens, we want to be one hundred percent focused. And make the right call, of course!

YungRef: In all those years, what was the most valuable thing you learned?

Clay: Perhaps this: always be yourself, on and off the pitch. Watch and learn from other referees, but never change your own style, only improve it. Certain observers or coaches want you to referee in a certain way, but it’s better when you have your own personal style.

I also learned to deal with unexpected situations, with pressure and resistance.

But you know what? Refereeing is one big learning process, and it never stops.

YungRef: Last one: do you have a valuable tip for young referees?

Clay: First, like I just said: stay close to who you are. Go watch colleagues at any level: you’ll definitely learn something that helps you improve your own referee skills. And finally: enjoy every moment of this amazing hobby.

A valuable tip indeed, Clay. Thanks for talking about refereeing and the VAR. All the best for the upcoming season!

Hoe werkt een scheidsrechterteam? FIFA-ref Bram Van Driessche deelt zijn inzichten

Voetbalfans hebben het misschien nog wel eens over ‘de scheidsrechter’, maar in ons vak spreken we allang niet meer over dat ene individu, maar over een team. En terecht: in mijn regio Antwerpen fluiten we vanaf de derde provinciale klasse met een trio, jeugdwedstrijden doen we vanaf de elite van de U16 met z’n drieën. Ook in eerste klasse wordt de term ‘scheidsrechterteam’ steeds belangrijker, zeker nu we ook met een VAR werken en er per match maar liefst zeven officials aangeduid worden. Maar hoe werkt dat nu eigenlijk, zo’n team? Ik vroeg het aan FIFA- en eersteklasseref Bram Van Driessche.

YungRef: In onze Pro League en internationaal ga jij vaak met hetzelfde team op pad. Welke voordelen heeft dat?

Bram: Vooral dat er bepaalde automatismen ontstaan: hoe meer matchen je samen fluit, hoe meer je op elkaar ingespeeld raakt. Je leert elkaars zwakke én sterke punten kennen, en zo kan je elkaar makkelijker wakker houden tijdens de wedstrijd.

Een valkuil is wel dat je té veel op die routine gaat vertrouwen. Elke wedstrijd is anders: teams spelen anders, de context van de wedstrijd is anders, en de inzet kan heel erg verschillen. Als je dan zomaar op je routine terugvalt, zou het in bepaalde wedstrijdfases wel eens kunnen mislopen.

Gelukkig hebben we ook onze communicatieheadset: die helpt ons duidelijk communiceren, waardoor we beter gefocust blijven.

YungRef: Aha, de elektronische hulpmiddelen. Wat is voor jou de meerwaarde van zo’n headset – en misschien ook van biepvlaggen?

Bram: Biepvlaggen gebruiken we inderdaad ook, maar ik leg meer de nadruk op efficiënte communicatie via de headset: alle key decisions moeten via die weg gemeld worden. Ik heb dat bakje voor de biepvlaggen wel nog steeds aan mijn schouder hangen, want je weet maar nooit. Maar verder vertrouw ik liever op wat mijn assistenten en de VAR me vertellen.

YungRef: Wat bespreek jij op voorhand zoal met je team?

Bram: We hebben een paar basisafspraken die we iedere keer herhalen. Dat ik zelf weinig of geen inworpen meer aanduid, bijvoorbeeld: ik laat dat liever aan mijn assistenten – tenzij het echt niet duidelijk was.

Nog een belangrijke: dat we de context van een match zo goed mogelijk moeten lezen, en als team vooral flexibel moeten arbitreren – rust inbouwen als het nodig is, mij actief bijstaan bij mijn beslissingen, en meedenken in moeilijke situaties zoals opstootjes.

YungRef: Welke instructies krijgen jullie van de bond over teamwork en communicatie in het algemeen?

Bram: Qua communicatie krijgen we geen specifieke richtlijnen mee. Iedere ref heeft sowieso een andere stijl en pakt de dingen dus anders aan. We hebben wél een concreet VAR-protocol: welke specifieke woorden we moeten gebruiken wanneer de VAR en de hoofdref met elkaar communiceren. Dat is wel noodzakelijk, want het gaat over wedstrijdbepalende situaties die we hoe dan ook correct moeten beoordelen.

YungRef: Steek je soms iets op van andere refs op het gebied van teamwork en communicatie?

Bram: Uiteraard. Ik ben vaak de vierde man in wedstrijden waar een collega-ref instructies geeft, en daar leer je elke keer weer van bij. Nu ja, eigenlijk leer je van eender welke ref of observer iets bij. Dat is ook het toffe: je ziet hoe anderen het op hun manier doen, en het kan niet anders of je pakt dat mee naar je eigen team. Natuurlijk kan je dat niet zomaar kopiëren, en het is belangrijk dat je je eigen stijl behoudt. Maar je kan wel andermans methodes mixen met de jouwe, en daar word je alleen maar beter van.

YungRef: Samen met het team van Lawrence Visser heb je in Bernabeu een Champions League-wedstrijd van Real Madrid geleid: één van de mooiste wedstrijden uit je carrière, neem ik aan?

Bram: Absoluut, ook al omdat het mijn eerste ervaring was in de groepsfase van de Champions League. Da’s echt genieten als team, hé.

Maar ik ben ook trots op mijn eerste wedstrijd in de groepsfase van de Conference League, HJK Helsinki tegen Alashkert. En als we toch over hoogtepunten aan het praten zijn: die keer dat ik in Spanje de Youth League-wedstrijd Deportivo-Pogon mocht fluiten. Een U19-wedstrijd met maar liefst negenduizend toeschouwers, dat is echt uitzonderlijk. Mijn observer daar was trouwens Alberto Undiano Mallenco, die lang tot de top van Europa heeft behoord.

YungRef: Als laatste: wat zou je nog willen bereiken in je carrière als ref? En daarna?

Bram: Ik ben eigenlijk niet iemand die ver in de toekomst kijkt, ik heb meer de ingesteldheid van: step by step. Ik moet ook realistisch blijven: ik ben zesendertig en zit aan mijn zevende seizoen in de Jupiler Pro League. Uiteraard streef ik er nog altijd naar om hogerop te geraken, maar we zullen wel zien. Ik focus meestal op mijn komende wedstrijden – alles wat daar bovenop komt, is gewoon mooi meegenomen.

Bedankt dat je de tijd wilde nemen om je ervaringen te delen, Bram! Veel succes met de komende wedstrijden ook. En voor mijn bloglezers: in deel twee volgende week deelt Bram nog tips voor betere communicatie en hechter teamwork.

Leuke herinnering: foto met Bram op trainingskamp vorige zomer 🙂

Fitnesstip: fit voor de wedstrijd met deze medium-intensity-oefeningen

Als ref moet je altijd fit zijn voor je wedstrijden, en dan zit er maar één ding op: voldoende trainen. Tijdens de week is het voor mij lastig om ergens op een veld te gaan trainen, behalve op woensdag: dan doe ik met mijn vriendenvereniging KSOVA een looptraining. Tijdens vakanties train ik meestal wél door de week met een collega, en dat op het veld van een lokale club. We doen dan anderhalf uur verschillende soorten oefeningen, waaronder medium-intensity-oefeningen: niet op het scherpst van de snee, maar wel goed om bijvoorbeeld je training mee te starten. Hieronder lees je hoe je dat best aanpakt.

Voor sommigen is het een aanrader, maar eigenlijk is het een must: opwarmen. Wij joggen eerst altijd enkele rondjes rond het veld (ongeveer één kilometer) en doen dan twintig minuten opwarmingsoefeningen (enkele voorbeelden hier). Pas dan ben je klaar voor het echte werk.

Oefening 1

Bron: FIFA-fitness training program 2019

Deze eerste oefening is geschikt voor zowel refs als assistenten. Ze is vrij simpel: je zet over het hele veld plastic potjes klaar – dat zijn de gele stippen op de tekening – en jogt van het ene naar het andere.

In de linkerbenedenhoek zie je twee gezichtjes staan, een geel en een roze. Dat stukje loop je afwisselend zijwaarts en achterwaarts.

De oefening duurt in totaal een halfuurtje, en per vijf minuten loop je vijftig meter op high-intensity. Op het einde heb je in totaal iets van een zes kilometer in de benen.

Oefening 2

Ongeveer dezelfde oefening als de eerste, alleen is de totaalduur nu vijfendertig minuten. Omdat er minder potjes op het veld staan, worden de afstanden groter. Opnieuw zie je in de linkerbenedenhoek het roze en gele gezichtje: daar wissel je dus opnieuw af tussen een keer zijwaarts en een keer achterwaarts lopen.

Ook doe je per vijf minuten vijftig meter aan een hoge intensiteit. In totaal zou je bij deze oefening rond een gemiddelde hartslag moeten zitten van zesenzeventig tot vijfentachtig procent bij je jogging, en negentig procent bij de afstanden op hoge intensiteit.

Deze twee oefeningen zijn te doen op verschillende ondergronden, zoals gras, hard zand enzovoort. Zelf nog tips of andere interessante medium-intensity-oefeningen die je wil delen? Laat ze zeker achter in de comments. En veel plezier tijdens je training!

Over het mentale aspect van de ref: FIFA-scheids Nathan Verboomen deelt zijn ervaringen

Bij een jeugdwedstrijd in België staan er gemiddeld zo’n dertig of veertig mensen langs de lijn: reservespelers, coaches en supporters. Niet zo ongelofelijk veel, maar je moet er als ref toch maar mee om kunnen. Een heel ander verhaal is het in de eerste klasse: als de ogen van twintigduizend toeschouwers op jou gericht zijn, moet je dat écht goed kunnen plaatsen. Maar hoe doe je dat dan, concreet? Nathan Verboomen (met hem deed ik eerder al een interview), actief in de Jupiler Pro League en FIFA-ref, wou met veel plezier zijn ervaringen daarover delen.

YungRef: Hoe voelt het eigenlijk om zo’n tot de nok gevuld stadion binnen te lopen?

Nathan: Het is altijd anders: soms fluit je in een stadion met een capaciteit van dertigduizend toeschouwers, maar is het maar voor de helft gevuld. Dan weer fluit je in een veel kleiner stadion waar maar vijfduizend toeschouwers binnen kunnen maar dat stampvol zit – dat laatste vind ik altijd een pak leuker. Zo floot ik deze zomer een wedstrijd tussen de Bosnische club Velez Mostar en het Griekse AEK Athene, en ik heb nooit eerder zoveel sfeer in een voetbalstadion meegemaakt. Bij ons gaat het supporterslawaai als het ware op in de lucht, maar in de Balkanlanden is het juist omgekeerd: de akoestiek van het stadion zorgt ervoor dat alles binnen blijft hangen. En dus: een echt kippenvelmoment, daar in Bosnië.

YungRef: Focussen jullie als team tijdens de wedstrijdvoorbereiding op dingen zoals supportersreacties, of de mentale druk die wedstrijden met zich meebrengen?

Nathan: Niet speciaal, al zijn we ons natuurlijk heel erg bewust van hoe belangrijk sommige wedstrijden zijn voor de clubs. Maar hoe hoger je gaat fluiten, hoe meer je met die druk leert omgaan. Eigenlijk is de enige druk die je voelt degene die je jezelf oplegt. Voor de rest moet je elke match gewoon beschouwen als een ander. Van de supporters merken we in eerste klasse sowieso niet veel, omdat we daar met een communicatiesysteem werken.

YungRef: Hoezo?

Nathan: Het zit zo: zo’n communicatiesysteem bevat verschillende geluidsfilters, waaronder eentje die achtergrondgeluiden uitschakelt. Daardoor horen we het bijvoorbeeld niet als één van ons staat uit te hijgen na een paar stevige sprints. Het fluitsignaal is natuurlijk zo sterk dat het er sowieso door komt, maar van de supporters horen we eigenlijk alleen maar dát ze iets roepen – we horen nooit precies wat. En da’s wel degelijk een voordeel: je blijft beter gefocust op de wedstrijd zelf én je laat je niet beïnvloeden door het publiek.

YungRef: Hebben jullie toen de VAR werd ingevoerd extra mentale training gevolgd? Tenslotte kunnen jullie nu naar de kant geroepen worden omdat jullie misschien iets gemist hebben, en dan krijgt je zelfvertrouwen misschien wel een knauw.

Nathan: Mentale training: nee. Maar we hebben wel goed nagedacht over en geoefend op onze algemene houding, want alle ogen zijn dan op jou gericht: wanneer wandel je naar de zijlijn als de VAR erom vraagt en wanneer jog je, hoe breng je je beslissing over op de spelers enzovoort. Verder is het gewoon een proces van vallen en opstaan. En van beseffen dat de VAR er niet is om jou als ref af te breken, maar om je te helpen om de wedstrijd zo goed mogelijk te leiden. Je moet er dan ook elke wedstrijd opnieuw voor openstaan, en bereid zijn om je beslissing te wijzigen als dat nodig is. Maar daar leer je na een tijdje gewoon mee omgaan. We kijken ook steeds de beelden van VAR-beslissingen terug, zodat we met eigen ogen kunnen zien wat we goed deden en hoe we ons nog kunnen verbeteren.

YungRef: Als ref sta je elke wedstrijd opnieuw onder druk – of je nu een Champions League-wedstrijd of eentje bij de U15 fluit. Zijn er momenten geweest waarop jij de druk even niet meer aankon?

Nathan: Elke ref heeft dat soort momenten: daarin ben ik geen uitzondering. Iedereen maakt fouten of heeft z’n dag gewoon eens niet. Daarom is het heel belangrijk dat je blijft beseffen dat je ook maar een mens bent. En als er eens iets vervelends is voorgevallen, dan moet je daar als ref gewoon veel over praten met mensen die je vertrouwt en die jou goed kennen: vrienden, ouders, familie, noem maar op … Door erover te praten, kan je ‘t beter verwerken. En je kan misschien ook kijken hoe je in het vervolg gelijkaardige situaties aanpakt.

YungRef: Ten slotte: heb je voor amateurrefs misschien nog een gouden tip om beter met druk en supporters om te gaan?

Nathan: Probeer jezelf geen druk op te leggen. Blijf gewoon altijd jezelf, ook op het veld. Je doet dit ook voor je plezier, fouten maken is deel van het menszijn. En probeer zoveel mogelijk je emoties onder controle te houden – emotionele beslissingen nemen, daar wordt niemand op het veld beter van. Blijf in die moeilijke situaties dus altijd kalm en gefocust.

Die laatste neem ik alvast ter harte. Dank voor je tijd, Nathan, en nog erg veel succes dit seizoen!

‘Variation is key.’Fitness tips by new Belgian FIFA-referee Caroline Lanssens

Rule number one when you want to be a good referee: be in excellent shape. It’s a lot of hard work, of course. How does our new Belgian female FIFA-referee Caroline Lanssens, who referees in the first women’s division, stay in shape? And does she have some useful tips to share?

YungRef: What does your training routine look like? How do you combine field trainings with running sessions and the occasional day of rest?

Caroline: Variation is key. Most often, games occur during weekends, so it’s important to train enough during the week. But you don’t want to do the same thing over and over again – that’s too boring. And it’s also important to have different training objectives: low and high intensity, CORE, strength, they’re all important. If you overload certain muscle groups, you risk injuries. That being said, in a regular week I do two high-intensity sessions, a few flexibility, core and stability sessions, one speed session the day before my game and one after-game recovery session.

YungRef: Which type of exercises do you recommend on a pre-match day?

Caroline: Personally, I always do some agility exercises: fifteen to twenty sprints, alternated with walking. They’re perfect for focusing on my maximum speed and changes of direction. A game-preparation training should take less time than a normal training session. The day before a game, heavy exercises are definitely not recommended, as you have to be in shape for the next day.

YungRef: How often should you test your physical condition? Is it okay to do this more than once?

Caroline: The female referees of the Super League do one fitness test every season, but I sometimes add tests to my own training sessions. It’s hard to recommend a specific number of tests to someone else, as it all depends on your age and your level of refereeing. Yet, a lot can be said for taking those tests more than once in a season. You immediately know how well your physical condition is, and what still needs to be improved.

YungRef: Last one: what’s your biggest tip for referees who just started?

Caroline: Actually, the same as I said before: variation. Try different types of training sessions during the week. Even when it’s another sport: for example, do a swimming or a squash session. For the refs who are still playing football themselves, football training is of course also great. Later you can start with different running sessions, like low intensity or interval and agility sessions on the field. And besides that: surround yourself with nice colleagues, get involved in a great referee association, and have fun with your games!

Thanks for sharing, Caroline, they’re all very useful. And good luck with your career, too!

Check the interview I did with Caroline Lanssens here.

‘Mijn patiënten verzuchten wel eens: ‘Amai, het is eraan te merken dat jij arbiter bent.’ Interview met kersvers FIFA-scheidsrechter Caroline Lanssens

Onlangs publiceerde de RBFA haar nieuwe lijst met internationale refs. Slechts één kleine wijziging daarop: Caroline Lanssens, sinds begin vorig jaar actief in de Scooore Super League (de Belgische eerste klasse voor vrouwen), mag voor het eerst zo’n felbegeerde FIFA-badge op haar tenue kleven. Tijd voor een interview over haar carrière als ref en haar job als kinesiste.

YungRef: Eerst en vooral: proficiat met je FIFA-badge, Caroline. Was je verrast toen je het te horen kreeg?

Caroline: Superblij vooral, maar toch ook wel een beetje verrast, ja. Omdat ik pas sinds februari 2021 in de Scooore Super League zit, had ik het namelijk nog niet verwacht. We hebben in België vier FIFA-badges voor de vrouwen, waarvan er twee ingevuld waren: door Viki De Cremer en Lois Otte. Die laatste is net gestopt, dus waren er in principe drie vrij. Maar ik had nooit aan mezelf gedacht – de bond dacht daar gelukkig anders over.

YungRef: Wat heb je het afgelopen seizoen zoal geleerd in de Super League?

Caroline: Vooral: dat elk team er elke wedstrijd keihard voor gaat, ongeacht hun plaats in het klassement – heel leuk eigenlijk. Op persoonlijk vlak heb ik vooral mijn management met spelers kunnen opkrikken: ik weet nu veel beter hoe ik een speler moet aanspreken, of wanneer ik dat het beste doe. In het begin kreeg ik elke week een observer mee, en da’s echt een luxe: je gaat gewoon een pak sneller vooruit. Wat ze dan zien, is bovendien geen momentopname zoals anders: ze konden week na week op het veld vaststellen wat ik met hun feedback deed.

YungRef: Een jaar geleden richtte je mee de vereniging Belgian Female Referees op. Vanwaar dat idee? En waarin verschilt jullie kring van andere scheidsverenigingen?

Caroline: Jaren geleden was Stephanie Forde gestart met trainingen voor een groep dames in Sint-Niklaas, en daar hoorde een whatsappgroepje bij waarin ze de vrouwelijke refs verzamelde. Samen met Ella De Vries, die ook in de Scooore Super League actief is, liep ik al een tijdje rond met het idee om die oude whatsappgroep terug actiever te maken, maar het kwam er nooit van.

Tijdens de eerste coronalockdown lanceerde de vriendenkring van Oostende op Instagram een ‘referee challenge’: ze wilden een andere kring uitdagen om een wedstrijd te houden. Wie kan in groep de meeste kilometers lopen, wie kan de meeste CORE-minuten behalen enzovoort. De uitdaging sloeg ook aan bij andere kringen, en toen ging de bal aan het rollen. Wij dachten: dat kunnen wij ook. En toen hebben we – samen met Jana Van Laere – ineens onze Belgian Female Referees gelanceerd op Instagram- en Facebook. Die pagina’s blijven trouwens nog altijd groeien.

En waarin we anders zijn? Onze leden zijn alléén vrouwen, en ze komen uit het hele land, niet uit één regio. We vragen geen inschrijvingsgeld, en hebben daardoor ook geen echte werkingsmiddelen. Maar ook geen verplichtingen zoals een echte vriendenkring, dus. Heel leuk allemaal, maar ook een beetje lastig: probeer maar eens trainingen te organiseren met mensen uit Hasselt, Brugge én Antwerpen. Daarom doen we soms online trainingsessies, dat is een stuk makkelijker. We hebben ook al eens een gewone online vergadering gedaan met een gastspreker – Riem Hussein, die afgelopen jaar nog de Champions League finale bij de vrouwen floot.

YungRef: Naast ref ben je door de week actief als kinesist. Overlapt die job soms met de arbitrage? Neem je uit de job ook dingen mee naar wedstrijden of omgekeerd?

Caroline: Veel meer dan je denkt. Je moet in beide jobs beslissingen nemen die toch enige impact kunnen hebben op spelers – of op patiënten. Die laatste verzuchten wel eens dat ik zo recht door zee ben: “Amai, het is eraan te merken dat jij arbiter bent.” Ik denk dus dat ik mijn managementskills van op het veld meeneem in mijn werk als kinesist. (lacht)

YungRef: Komen jullie net als bij de mannen ook af en toe samen voor nationale trainingen in Tubeke?

Caroline: Eén keer in de maand, ja. We trainen dan samen met de mannen van de Top BCORE-groep, de grootste talenten uit de amateurreeksen die voorbereid worden op het profvoetbal. Er is dan ook aansluitend een technische sessie – er komt dan bijvoorbeeld een ref uit de eerste klasse spreken. Verder sluiten we aan bij de regionale trainingen van de refs die actief zijn in de amateurreeksen en zijn er trainingen met de aanstormende scheidstalenten uit de provincie Limburg.

YungRef: Ten slotte: wat wil je nog bereiken in je carrière?

Caroline: Ik denk dat het nu belangrijk is dat ik eerst wat ervaring opdoe tijdens mijn eerste internationale wedstrijden. Normaal gezien ging ik samen met Lawrence Visser op UEFA-stage naar Cyprus, maar die is helaas uitgesteld door corona. Ik ga er vanuit dat die binnenkort wel opnieuw op de planning komt te staan. En op langere termijn wil ik natuurlijk graag hogerop geraken in de UEFA-categorieën. Maar niet vergeten: ik wil ook gewoon plezier blijven hebben in deze prachtige hobby – want dat is het toch nog altijd.

Bij dezen: het allerbeste voor Caroline, succes en veel plezier! En voor mijn lezers: hou mijn blog de komende week in de gaten, want Caroline heeft nog een paar goede fitnesstips voor jullie …

“Als iemand vraagt wat mijn doel nu is? Betaald voetbal!”Achter de schermen met FIFA-ref Shona Shukrula

“Als iemand vraagt mijn doel nu is? Betaald voetbal!””
Shona Shukrula in De wetten van Shona

De Nederlandse ref Shona Shukrula schreef geschiedenis, omdat ze de eerste vrouwelijke vierde official ooit was in het betaald voetbal. En nu heeft ze ook een eigen documentaire, geproduceerd door de Nederlandse voetbalbond en te bekijken op YouTube. Die gaat vooral over haar leven als ref, maar ook over haar job als officier van justitie. Ze beschrijft erin hoe zwaar het om telkens de fysieke testen van de FIFA te doen, en hoe arbitrage steeds lastiger te combineren is met haar job.

Screenshot van de docu: het eerste fluitsignaal

De doelen van Shona lijken simpel: de FIFA-fitnesstest halen en de eerste vrouw worden die zelf wedstrijden in het betaald voetbal bij de mannen leidt. In de documentaire zien we haar naar die test toe werken. Ze vertelt dat ze hem in 2019 niet haalde, en dat het een stevige deuk in haar zelfvertrouwen was. Naast arbitrage is ze ook nog fulltime aan de slag als officier van justitie: een voltijdse job én arbitreren op het hoogste niveau, dan blijft er weinig tijd over voor wat anders. “Als je niet kan plannen, is de combinatie scheids en officier bijna onmogelijk”, geeft ze ook toe.

De docu is een echte aanrader voor elke ref die een zekere ambitie heeft. De rode draad – het toeleven naar die FIFA-test – wordt prima afgewisseld met bijvoorbeeld wedstrijdfragmenten of familietaferelen – Shona’s eigen familie leeft erg mee met haar passie. Zeer inspirerend voor jonge refs die ook naar de top willen. En zomaar – zoals elke docu van de KNVB – te bekijken op YouTube.

Bekijk hier de trailer:

Bekijk hier de docu zelf:

Voor wie de docu al heeft gezien: wat vonden jullie ervan? Laat jullie commentaar gerust achter in de comments!

Waarom het fijn is om scheidsspullen te ruilen

Wie mij ook op Instagram volgt (@yungreflife) heeft het ongetwijfeld al opgemerkt: sinds vorig seizoen verzamel ik scheidsrechterspullen. Meestal ruil ik gadgets met collega’s – ik ben lang niet de enige die het doet. Soms krijg ik ook gewoon spullen toegestuurd van refs zonder verzamelwoede – ze laten die spullen liever niet in de kast slingeren. En ik ben dan heel blij met hun afdankertjes!

Wat ruil ik dan zoal? Badges uit verschillende landen, rode en gele kaarten met speciale logo’s, tossmunten of pins. Ik heb intussen al zo’n twintigtal keer iets geruild, en dan begint je collectie dus aardig aan te dikken.

En dat ziet er zo uit:

Enkele badges uit o.a. Rusland, Spanje en de Verenigde Staten

Het fijne aan spullen ruilen? Je kan nooit alles hebben, dus het is elke keer opnieuw leuk als je weet dat er nieuwe badge of een tossmunt onderweg is. Vaak zit er ook een handgeschreven briefje bij van de ref in kwestie, met een persoonlijke boodschap: heel leuk. En dat kan dan het begin zijn van een gesprek via sociale media – ik stuur geregeld berichten met collega’s uit Nederland, Italië, Spanje of de Verenigde Staten.

Daarom deze kleine oproep: heb je zelf nog spullen liggen (een badge, bijvoorbeeld) die in de weg ligt, of wil je ook eens graag wat ruilen (ik kan altijd Belgische badges, kaarten en dergelijke in de plaats sturen!)? Stuur me dan een dm via Instagram of laat hier iets achter in de comments.

Hoe maak je een goede wedstrijdvoorbereiding?

Het lijkt simpel, maar voor een scheidsrechter is het van essentieel belang: een goede wedstrijdvoorbereiding. Je maakt het jezelf veel gemakkelijker als je op voorhand (deels) weet wat je van beide teams kan verwachten. De match kan uiteraard altijd helemaal anders lopen, want in voetbal kan alles. Niettemin: in deze post laat ik jullie zien hoe je een goede voorbereiding doet.

Praktische info

Wanneer je je aanduiding krijgt, is het altijd eerst goed om alle praktische info even op een rijtje te zetten: de datum, het uur van aanvang, de locatie, noem maar op. Als je dan bijvoorbeeld nog vervoer moet regelen, kan je dat ruim op voorhand doen en hoef je daarover niet meer te stressen.

Wie zijn die ploegen juist?

De dag voor de wedstrijd kan je je concrete voorbereiding doen. Ik schrijf bijvoorbeeld alle nuttige info op in een speciaal boekje. Die neem ik eerst voor de tweede keer nog even door. Daarna duik ik dieper in de wedstrijddetails. Om jullie een beter beeld te geven: een voorbeeld hieronder.

Ik bekijk sowieso beide teams even in detail: hun eerdere resultaten, hun plek in het klassement, of ze veel kaarten hebben gepakt enzovoort. Zo probeer ik een goed beeld te krijgen van de spelers met wie ik morgen op het veld sta. Als ze in de voorbije wedstrijden veel kaarten hebben gepakt, kan je daaruit afleiden dat ze wel eens stevig kunnen spelen. Als ze per wedstrijd gemakkelijk tien doelpunten slikken, weet je dat hun defensie misschien veel gaten laat. Maar dan ben je er wel op voorbereid, en weet je dus deels wat te verwachten. Maar zoals ik al eerder zei: de wedstrijd kan alsnog totaal anders verlopen.

Werkpunten

Als laatste overloop ik mijn werkpunten uit de vorige match (zie foto) nog even. Als ik een nipte offside gemist heb, of mijn handsignalen waren soms niet duidelijk genoeg, dan lijst ik die even op. Een halfuurtje voor de aanvang van mijn nieuwe wedstrijd overloop ik ze even opnieuw, zo zitten ze weer fris in mijn geheugen voor de aftrap.

Heb jij ook nog een paar tips voor goede wedstrijdvoorbereiding te maken? Deel ze vast en zeker in de commentaren of via mijn Instagram. En mocht je nog vragen hebben, laat mij het gerust even weten. Tot snel!

Tips voor matchdag #5: officiële EURO 2020 tossmunt voor de refs

In de aanloop naar het – weliswaar uitgestelde – EK 2020 kregen de scheidsrechters heel wat nieuwe gadgets die ze zouden gebruiken op het EK, waaronder nieuwe kledij van Macron met het EK-logo op, een nieuw horloge, en ook een gepersonaliseerde EK-tossmunt. Aangezien ik ondertussen toch al een tijdje refgadgets verzamel, leek me tof om er eentje te kopen als souvenir. In de vijfde aflevering in ‘Tips voor matchdag’: de officiële EURO 2020 tossmunt!

Na het zien van deze video zin om ook EURO 2020 spullen aan te schaffen? In deze onderstaande links vinden jullie alvast de shirts, het horloge, en uiteraard de tossmunt terug!

Wat vinden jullie ervan dat eliterefs gepersonaliseerde gadgets krijgen voor een toernooi? Kregen jullie al eens speciale gadgets voor een toernooi? Laat het weten in de commentaren! Trouwens: dit weekend vertrek ik weer op scheidsrechterskamp, dus geen post dit weekend. Wel begin volgende week een verslag hiervan op mijn blog, tot snel!