Dutch referee Clay Ruperti about being a FIFA Video Match Official: “It’s totally different than refereeing on the pitch.”

What is life like when you are an international VAR? How do you combine refereeing on the pitch with sitting in the VAR control room? And how on earth do you train as a VAR? I’ve been wondering about these questions for a while now, and who better to give me some answers than Clay Ruperti? He’s a professional referee in the Netherlands and FIFA VAR since last January. The Netherlands has the VAR system since season 2018-19, so Clay must be quite familiar with it by now.

ARNHEM, NETHERLANDS – JANUARY 18: Referee Clay Ruperti during the Dutch TOTO KNVB Cup match between Vitesse and DVS ’33 at the Gelredome on January 18, 2022 in Arnhem, Netherlands (Photo by Peter Lous/Orange Pictures)

YungRef: You’re a referee in the KeukenKampioen Divisie and a FIFA video referee in the Eredivisie and during international games: which do you like the most?

Clay: When I started refereeing more than fifteen years ago, the VAR didn’t even exist. So naturally, I prefer being a referee. Then again, video refereeing is pretty exciting too. I mean, when you’re sitting behind those tv screens and all that fantastic technology, it’s quite something. But it’s a totally different discipline: you use different skills than when you’re out on the pitch.

YungRef: How do you prepare for games as a VAR?

Clay: Actually, the preparation is very similar to preparing as a regular referee. You put both teams under a zoom lens: you check rankings, key players, match conditions, etcetera. Before international games, we have a short meeting with the whole referee team. During games in the Netherlands, we are based at the Replay Center in Zeist, so we call the field referees when they’re in the stadium. Then we shortly discuss tactics and expectations.

YungRef: Is it hard to combine refereeing and being a VAR? To me, it seems to require a totally different mindset.

Clay: Of course it’s different, but hard? Not really. On the pitch, you have the final call, and you’re responsible for every decision: that’s the one thing I can think of. Oh, and maybe the fact that you sometimes have three games in one weekend: one as a ref, one as a fourth official and one as a VAR. In the beginning, that was a bit heavy. But I quickly got used to it.

YungRef: Do you take seminars to improve your skills as a VAR? If so: what are they like?

Clay: VAR-training is a regular element of our monthly meetings. We watch videos of match situations or simulations and then analyze them. Or we make our own decisions in a split-second and discuss them with colleagues. For UEFA, I followed only one online seminar at the beginning of last season, due to Covid-19. We did some technical and practical sessions about offside lines, about when a VAR should intervene or not, and the likes.

YungRef: Do you get assessment marks on your performance as a VAR?

Clay: Yes, but it’s different than with a regular referee report. When they examine VAR’s, they focus on questions like: did the VAR correctly intervene, did he give the referee the right advice, and so on. Also, our way of communication and use of language is crucial. When the VAR talks to the referee in The Netherlands, we always say “Zeist here”, referring to the place where the Replay Center is located. It’s crucial, because the referee needs to know who is talking to him in the headset. Anyway, for every aspect of the game you get either a plus or a minus.

YungRef: In the episode ‘Extra Tijd’ with Danny Makkelie you were the VAR. What is it like to be the VAR for an elite referee team?

Clay: It’s simply amazing to work with them, because you really learn a lot about teamwork and communication. I often do games with Danny, not only big games such as Ajax versus Feyenoord, but also smaller ones. As a FIFA video referee, I also get the chance to work with top referees from all over Europe. For example, I’ve been in Kazakhstan with Donatas Rumsas from Lithuania for a World Cup Qualification match. He also made his debut in the Champions League last December.

YungRef: Let’s talk about your job as referee in the Dutch second division. What is it like?

Clay: Our KeukenKampioen Divisie or KKD is great when you want to prepare for the Eredivisie (First League in NL): the game quality is really nice, and you also referee youth teams from the Eredivisie. They can’t get promoted to the first league, only relegated to a lower league. I’m in a group with about thirty-five referees active in the Eredivisie and the KKD. We are all part of the group ‘Scheidsrechters Betaald Voetbal’ (Professional Football Referees). I mainly take care of KDD games, of course, but each season we also get a couple of appointments in the Jack’s League, the highest amateur division. It’s part of our game plan.

MAASTRICHT, NETHERLANDS – AUGUST 13: referee Clay Ruperti red card during the Dutch Keukenkampioendivisie match between MVV and De Graafschap at De Geuselt on August 13, 2021 in Maastricht, Netherlands (Photo by Marcel Bonte/Orange Pictures)

YungRef: What are your goals for the coming years?

Clay: As a referee: keep doing those nice games in the KKD, and work step by step toward the highest level, the Eredivisie. It would be amazing to referee there. But as I said: step by step. We’ll see what happens.

And as a VAR: to be as invisible as possible. Naturally, I don’t have any influence over that, because you never know what will happen. But we sure want to be ready for that one difficult situation that might be coming up. If it happens, we want to be one hundred percent focused. And make the right call, of course!

YungRef: In all those years, what was the most valuable thing you learned?

Clay: Perhaps this: always be yourself, on and off the pitch. Watch and learn from other referees, but never change your own style, only improve it. Certain observers or coaches want you to referee in a certain way, but it’s better when you have your own personal style.

I also learned to deal with unexpected situations, with pressure and resistance.

But you know what? Refereeing is one big learning process, and it never stops.

YungRef: Last one: do you have a valuable tip for young referees?

Clay: First, like I just said: stay close to who you are. Go watch colleagues at any level: you’ll definitely learn something that helps you improve your own referee skills. And finally: enjoy every moment of this amazing hobby.

A valuable tip indeed, Clay. Thanks for talking about refereeing and the VAR. All the best for the upcoming season!

How to communicate fluently as a referee team? Some useful tips by FIFA-referee Bram Van Driessche.

There’s no good refereeing without excellent preparation and communication, so we learned from Bram Van Driessche, active in the Belgian Jupiler Pro League and FIFA-referee since 2019 (read the interview in Dutch here). What about some extra useful tips for us young referees, Bram?

YungRef: Being a good referee is all about making the right preparations – giving your team clear instructions and stressing good communication. How do you handle that? And which instructions do you give?

Bram: The most important job of a referee is to make sure we have the game under control, as a team. Therefore, in the week before a game, I always make a PowerPoint presentation in which I put as many details as I can: about the teams, of course, but also about individual key players. I also try to put clips from previous games in. Basically, everything that helps us get a better view on the teams goes into this PowerPoint. On top, I put in details on how I think we should communicate. Then, on game day we take some time to run through the whole presentation.

YungRef: How do you make sure you communicate fluently with your team?

Bram: It’s also something you should discuss in advance. For instance, you should agree on when to use your beeper flags, or about which situations your assistants should and should not raise their flag for fouls in their area. And as far as the headset goes: discuss beforehand how you will communicate during certain situations – like: offsides, goals or mass confrontations.

YungRef: What do you consider to be the best way to talk effectively with players and coaches during the game?

Bram: To me, it’s quite important to be accessible to players. If they want to ask something during the game: no problem. And we don’t have to be stern and serious all the time: adding humor or a little joke here and there may help, and players usually appreciate that. As long as it stays amicable and respectful. When players drop their level of respect, it’s time for you to become stricter in your way of communicating, too.

YungRef: Not many people realise how important the role of the fourth official is during a game. As someone who has had quite some experience with it, do you deal with rowdy players’ benches during difficult situations?

Bram: It’s true: people often underestimate this job. As a main referee, you need to be in control of twenty-two players. That’s quite a lot, but as a fourth official you basically take the heat from a multitude of people: coaches, players and dozens of other personnel. Then again, you should keep a low profile, to avoid too much protest. It’s not forbidden to explain decisions of the main referee to coaches – if they ask you politely (laughs). You also need to talk to them in a humane way, while keeping your emotions under control. Again: it’s all about mutual respect.

YungRef: Finally: any general recommendations for referees?

Bram: Simple:just try to have fun with this fantastic job. Also: be physically prepared, because modern football asks for it. If you’re young and ambitious: prepare to get more and more athletic. Be confident during games, but make sure you know every law of the game by heart. Be ambitious, but never forget to stay realistic: do everything step by step!

We’ll bear those in mind, Bram, thanks a lot!

Hoe werkt een scheidsrechterteam? FIFA-ref Bram Van Driessche deelt zijn inzichten

Voetbalfans hebben het misschien nog wel eens over ‘de scheidsrechter’, maar in ons vak spreken we allang niet meer over dat ene individu, maar over een team. En terecht: in mijn regio Antwerpen fluiten we vanaf de derde provinciale klasse met een trio, jeugdwedstrijden doen we vanaf de elite van de U16 met z’n drieën. Ook in eerste klasse wordt de term ‘scheidsrechterteam’ steeds belangrijker, zeker nu we ook met een VAR werken en er per match maar liefst zeven officials aangeduid worden. Maar hoe werkt dat nu eigenlijk, zo’n team? Ik vroeg het aan FIFA- en eersteklasseref Bram Van Driessche.

YungRef: In onze Pro League en internationaal ga jij vaak met hetzelfde team op pad. Welke voordelen heeft dat?

Bram: Vooral dat er bepaalde automatismen ontstaan: hoe meer matchen je samen fluit, hoe meer je op elkaar ingespeeld raakt. Je leert elkaars zwakke én sterke punten kennen, en zo kan je elkaar makkelijker wakker houden tijdens de wedstrijd.

Een valkuil is wel dat je té veel op die routine gaat vertrouwen. Elke wedstrijd is anders: teams spelen anders, de context van de wedstrijd is anders, en de inzet kan heel erg verschillen. Als je dan zomaar op je routine terugvalt, zou het in bepaalde wedstrijdfases wel eens kunnen mislopen.

Gelukkig hebben we ook onze communicatieheadset: die helpt ons duidelijk communiceren, waardoor we beter gefocust blijven.

YungRef: Aha, de elektronische hulpmiddelen. Wat is voor jou de meerwaarde van zo’n headset – en misschien ook van biepvlaggen?

Bram: Biepvlaggen gebruiken we inderdaad ook, maar ik leg meer de nadruk op efficiënte communicatie via de headset: alle key decisions moeten via die weg gemeld worden. Ik heb dat bakje voor de biepvlaggen wel nog steeds aan mijn schouder hangen, want je weet maar nooit. Maar verder vertrouw ik liever op wat mijn assistenten en de VAR me vertellen.

YungRef: Wat bespreek jij op voorhand zoal met je team?

Bram: We hebben een paar basisafspraken die we iedere keer herhalen. Dat ik zelf weinig of geen inworpen meer aanduid, bijvoorbeeld: ik laat dat liever aan mijn assistenten – tenzij het echt niet duidelijk was.

Nog een belangrijke: dat we de context van een match zo goed mogelijk moeten lezen, en als team vooral flexibel moeten arbitreren – rust inbouwen als het nodig is, mij actief bijstaan bij mijn beslissingen, en meedenken in moeilijke situaties zoals opstootjes.

YungRef: Welke instructies krijgen jullie van de bond over teamwork en communicatie in het algemeen?

Bram: Qua communicatie krijgen we geen specifieke richtlijnen mee. Iedere ref heeft sowieso een andere stijl en pakt de dingen dus anders aan. We hebben wél een concreet VAR-protocol: welke specifieke woorden we moeten gebruiken wanneer de VAR en de hoofdref met elkaar communiceren. Dat is wel noodzakelijk, want het gaat over wedstrijdbepalende situaties die we hoe dan ook correct moeten beoordelen.

YungRef: Steek je soms iets op van andere refs op het gebied van teamwork en communicatie?

Bram: Uiteraard. Ik ben vaak de vierde man in wedstrijden waar een collega-ref instructies geeft, en daar leer je elke keer weer van bij. Nu ja, eigenlijk leer je van eender welke ref of observer iets bij. Dat is ook het toffe: je ziet hoe anderen het op hun manier doen, en het kan niet anders of je pakt dat mee naar je eigen team. Natuurlijk kan je dat niet zomaar kopiëren, en het is belangrijk dat je je eigen stijl behoudt. Maar je kan wel andermans methodes mixen met de jouwe, en daar word je alleen maar beter van.

YungRef: Samen met het team van Lawrence Visser heb je in Bernabeu een Champions League-wedstrijd van Real Madrid geleid: één van de mooiste wedstrijden uit je carrière, neem ik aan?

Bram: Absoluut, ook al omdat het mijn eerste ervaring was in de groepsfase van de Champions League. Da’s echt genieten als team, hé.

Maar ik ben ook trots op mijn eerste wedstrijd in de groepsfase van de Conference League, HJK Helsinki tegen Alashkert. En als we toch over hoogtepunten aan het praten zijn: die keer dat ik in Spanje de Youth League-wedstrijd Deportivo-Pogon mocht fluiten. Een U19-wedstrijd met maar liefst negenduizend toeschouwers, dat is echt uitzonderlijk. Mijn observer daar was trouwens Alberto Undiano Mallenco, die lang tot de top van Europa heeft behoord.

YungRef: Als laatste: wat zou je nog willen bereiken in je carrière als ref? En daarna?

Bram: Ik ben eigenlijk niet iemand die ver in de toekomst kijkt, ik heb meer de ingesteldheid van: step by step. Ik moet ook realistisch blijven: ik ben zesendertig en zit aan mijn zevende seizoen in de Jupiler Pro League. Uiteraard streef ik er nog altijd naar om hogerop te geraken, maar we zullen wel zien. Ik focus meestal op mijn komende wedstrijden – alles wat daar bovenop komt, is gewoon mooi meegenomen.

Bedankt dat je de tijd wilde nemen om je ervaringen te delen, Bram! Veel succes met de komende wedstrijden ook. En voor mijn bloglezers: in deel twee volgende week deelt Bram nog tips voor betere communicatie en hechter teamwork.

Leuke herinnering: foto met Bram op trainingskamp vorige zomer 🙂

Fitnesstip: fit voor de wedstrijd met deze medium-intensity-oefeningen

Als ref moet je altijd fit zijn voor je wedstrijden, en dan zit er maar één ding op: voldoende trainen. Tijdens de week is het voor mij lastig om ergens op een veld te gaan trainen, behalve op woensdag: dan doe ik met mijn vriendenvereniging KSOVA een looptraining. Tijdens vakanties train ik meestal wél door de week met een collega, en dat op het veld van een lokale club. We doen dan anderhalf uur verschillende soorten oefeningen, waaronder medium-intensity-oefeningen: niet op het scherpst van de snee, maar wel goed om bijvoorbeeld je training mee te starten. Hieronder lees je hoe je dat best aanpakt.

Voor sommigen is het een aanrader, maar eigenlijk is het een must: opwarmen. Wij joggen eerst altijd enkele rondjes rond het veld (ongeveer één kilometer) en doen dan twintig minuten opwarmingsoefeningen (enkele voorbeelden hier). Pas dan ben je klaar voor het echte werk.

Oefening 1

Bron: FIFA-fitness training program 2019

Deze eerste oefening is geschikt voor zowel refs als assistenten. Ze is vrij simpel: je zet over het hele veld plastic potjes klaar – dat zijn de gele stippen op de tekening – en jogt van het ene naar het andere.

In de linkerbenedenhoek zie je twee gezichtjes staan, een geel en een roze. Dat stukje loop je afwisselend zijwaarts en achterwaarts.

De oefening duurt in totaal een halfuurtje, en per vijf minuten loop je vijftig meter op high-intensity. Op het einde heb je in totaal iets van een zes kilometer in de benen.

Oefening 2

Ongeveer dezelfde oefening als de eerste, alleen is de totaalduur nu vijfendertig minuten. Omdat er minder potjes op het veld staan, worden de afstanden groter. Opnieuw zie je in de linkerbenedenhoek het roze en gele gezichtje: daar wissel je dus opnieuw af tussen een keer zijwaarts en een keer achterwaarts lopen.

Ook doe je per vijf minuten vijftig meter aan een hoge intensiteit. In totaal zou je bij deze oefening rond een gemiddelde hartslag moeten zitten van zesenzeventig tot vijfentachtig procent bij je jogging, en negentig procent bij de afstanden op hoge intensiteit.

Deze twee oefeningen zijn te doen op verschillende ondergronden, zoals gras, hard zand enzovoort. Zelf nog tips of andere interessante medium-intensity-oefeningen die je wil delen? Laat ze zeker achter in de comments. En veel plezier tijdens je training!

‘Variation is key.’Fitness tips by new Belgian FIFA-referee Caroline Lanssens

Rule number one when you want to be a good referee: be in excellent shape. It’s a lot of hard work, of course. How does our new Belgian female FIFA-referee Caroline Lanssens, who referees in the first women’s division, stay in shape? And does she have some useful tips to share?

YungRef: What does your training routine look like? How do you combine field trainings with running sessions and the occasional day of rest?

Caroline: Variation is key. Most often, games occur during weekends, so it’s important to train enough during the week. But you don’t want to do the same thing over and over again – that’s too boring. And it’s also important to have different training objectives: low and high intensity, CORE, strength, they’re all important. If you overload certain muscle groups, you risk injuries. That being said, in a regular week I do two high-intensity sessions, a few flexibility, core and stability sessions, one speed session the day before my game and one after-game recovery session.

YungRef: Which type of exercises do you recommend on a pre-match day?

Caroline: Personally, I always do some agility exercises: fifteen to twenty sprints, alternated with walking. They’re perfect for focusing on my maximum speed and changes of direction. A game-preparation training should take less time than a normal training session. The day before a game, heavy exercises are definitely not recommended, as you have to be in shape for the next day.

YungRef: How often should you test your physical condition? Is it okay to do this more than once?

Caroline: The female referees of the Super League do one fitness test every season, but I sometimes add tests to my own training sessions. It’s hard to recommend a specific number of tests to someone else, as it all depends on your age and your level of refereeing. Yet, a lot can be said for taking those tests more than once in a season. You immediately know how well your physical condition is, and what still needs to be improved.

YungRef: Last one: what’s your biggest tip for referees who just started?

Caroline: Actually, the same as I said before: variation. Try different types of training sessions during the week. Even when it’s another sport: for example, do a swimming or a squash session. For the refs who are still playing football themselves, football training is of course also great. Later you can start with different running sessions, like low intensity or interval and agility sessions on the field. And besides that: surround yourself with nice colleagues, get involved in a great referee association, and have fun with your games!

Thanks for sharing, Caroline, they’re all very useful. And good luck with your career, too!

Check the interview I did with Caroline Lanssens here.

“Als iemand vraagt wat mijn doel nu is? Betaald voetbal!”Achter de schermen met FIFA-ref Shona Shukrula

“Als iemand vraagt mijn doel nu is? Betaald voetbal!””
Shona Shukrula in De wetten van Shona

De Nederlandse ref Shona Shukrula schreef geschiedenis, omdat ze de eerste vrouwelijke vierde official ooit was in het betaald voetbal. En nu heeft ze ook een eigen documentaire, geproduceerd door de Nederlandse voetbalbond en te bekijken op YouTube. Die gaat vooral over haar leven als ref, maar ook over haar job als officier van justitie. Ze beschrijft erin hoe zwaar het om telkens de fysieke testen van de FIFA te doen, en hoe arbitrage steeds lastiger te combineren is met haar job.

Screenshot van de docu: het eerste fluitsignaal

De doelen van Shona lijken simpel: de FIFA-fitnesstest halen en de eerste vrouw worden die zelf wedstrijden in het betaald voetbal bij de mannen leidt. In de documentaire zien we haar naar die test toe werken. Ze vertelt dat ze hem in 2019 niet haalde, en dat het een stevige deuk in haar zelfvertrouwen was. Naast arbitrage is ze ook nog fulltime aan de slag als officier van justitie: een voltijdse job én arbitreren op het hoogste niveau, dan blijft er weinig tijd over voor wat anders. “Als je niet kan plannen, is de combinatie scheids en officier bijna onmogelijk”, geeft ze ook toe.

De docu is een echte aanrader voor elke ref die een zekere ambitie heeft. De rode draad – het toeleven naar die FIFA-test – wordt prima afgewisseld met bijvoorbeeld wedstrijdfragmenten of familietaferelen – Shona’s eigen familie leeft erg mee met haar passie. Zeer inspirerend voor jonge refs die ook naar de top willen. En zomaar – zoals elke docu van de KNVB – te bekijken op YouTube.

Bekijk hier de trailer:

Bekijk hier de docu zelf:

Voor wie de docu al heeft gezien: wat vonden jullie ervan? Laat jullie commentaar gerust achter in de comments!

“Plots stond ik langs de lijn tijdens UEFA-toernooien.” Interview met Alex Verstraeten, ref-instructeur en ex-assistent van Frank De Bleeckere

Het is ondertussen al meer dan tien jaar geleden dat er nog eens een Belgisch refteam tot de absolute Europese én wereldtop behoorde. De hoofdref van dat team – Frank De Bleeckere – is nog altijd actief bij de voetbalbond en als referee observer voor de UEFA, maar ook voor zijn assistent Alex Verstraeten is het nog al voetbal wat de klok slaat. Als hoofdinstructeur bij Voetbal Vlaanderen is Alex niet alleen verantwoordelijk voor de cursussen in de provincie Oost-Vlaanderen, hij geeft ook technische sessies aan refs op het provinciale niveau. En hij is bovendien UEFA delegate bij KAA Gent.

YungRef: Hoe ben je in de arbitrage gerold?

Alex: Op mijn zestiende begon ik te voetballen voor KAA Gent, maar twee jaar later was het over en uit: ik bleek een serieuze botafwijking te hebben, waardoor voetballen zelf steeds lastiger werd. ‘Waarom geen scheidsrechter worden?’ vroeg iemand me. En daar had ik wel oren naar. Ik was negentien toen ik officieel scheids werd, na een cursus in Gent.

YungRef: We kennen jou natuurlijk vooral als assistent, eerder dan als hoofdref. Wanneer ben je dan overgestapt?

Alex: Het zat zo: vroeger kon je niet zo snel en makkelijk doorgroeien als ref. Het was zo goed als onmogelijk om ploegen te fluiten met spelers die ouder waren dan jezelf – dat is toch echt een pak verbeterd, moet ik zeggen. Nu ja: ik wist ook toen als scheidsrechter al door te groeien tot tweede nationale.

In de jaren 1980 was er veel minder aandacht voor assistenten dan vandaag, maar daar kwam verandering in na een paar grandioze fouten op een EK – de UEFA zag toen in dat de lat voor assistenten een stuk hoger moest. Alleen: er waren nog niet genoeg topassistenten, dus de nationale voetbalbonden stimuleerden beloftevolle refs om meteen voor de lijn te kiezen. Omdat ik zelf af en toe vlagde, en het me ook best goed afging, kreeg ik dus ook de vraag: ‘Geen zin om te vlaggen in eerste klasse?’

Meer nog: ik werd meteen FIFA-assistent, en algauw reisde ik met het team van Serge Gumienny naar UEFA-toernooien in Griekenland en Zweden.

YungRef: Je belandde dan bij het team van Frank De Bleeckere, die als ref hoger in de UEFA-ranking stond dan Gumienny. Was dat een hele aanpassing?

Alex: Meer dan ik had gedacht, ja.

Het zat zo: ik was de tweede reserve-assistent op Franks lijstje. Vlak voor het WK in 2006 slaagde een van Franks vaste assistenten niet voor de fysieke testen, waardoor Walter Vromans in de plaats mee mocht – hij was de eerste reserve. Maar toen ook Vromans na een tijdje afhaakte, was het mijn beurt.

Het was natuurlijk geweldig, maar ik moest wel een tandje bijsteken. Franks team floot belangrijke wedstrijden, zoals Champions League-duels en internationale wedstrijden. En hoe beter het niveau, hoe groter de druk en de verwachtingen. Er waren ook meer camera’s, dus plots keek iedereen over mijn schouder mee – daar kon ik wel goed mee om. En na verloop van tijd raak je er meer aan gewend.

YungRef: Wat was het hoogtepunt van je carrière?

Alex: Zonder twijfel de halve finale tussen Spanje en Rusland op het EK 2008, in het Ernst Happel Stadion in Wenen. Ik heb daar een heel lastige buitenspelfase correct beoordeeld, en onze teamprestatie was volgens onze observers fantastisch. Zelf kreeg ik een 8.5, een quotatie die de dag van vandaag ‘zeer goed’ betekent. En dan die sfeer in het stadion, echt machtig! 50.000 toeschouwers, onder wie mijn familie – uitgenodigd door UEFA. Ook de wedstrijd zelf was van een ongelofelijk niveau: echt eentje om nooit te vergeten, dus.

YungRef: Je bent momenteel actief als hoofdinstructeur bij Voetbal Vlaanderen. Was dat iets dat je altijd al wilde doen, dat coachen van jongere refs?

Alex: Eigenlijk wel. Ik ben eerst tien jaar observer geweest in de Jupiler Pro League, maar daar is je rol eerder beperkt: je evalueert, in plaats van op te leiden of te coachen. Die refs zitten al op een serieus niveau, dus je beoordeelt vooral of hun beslissingen juist waren of niet.

Jongere refs uit de provinciale kan je nog meer bijsturen en tips geven over hun werkpunten. Ik werk sowieso graag met jonge mensen, omdat ik die nog echt kan bijbrengen hoe ze de dingen moeten aanpakken. Ik focus vooral op hun zelfreflectie: ze moeten zich héél bewust zijn van waarom ze deze of gene beslissing genomen hebben.

YungRef: Je bent ook nog UEFA-afgevaardigde bij KAA Gent. Wat houdt die rol precies in?

Alex: In feite ben ik verantwoordelijk voor de UEFA-refs tijdens hun verblijf in Gent: ik ga ze ophalen in Zaventem en regel hun hotel en restaurants. En als ze nog graag een stukje van de stad of de streek willen zien, dan zorg ik daar ook voor. Tijdens de wedstrijd ben ik de contactpersoon tussen de teams en de refs. Het evalueren van de scheidsen is dan de taak van de UEFA-observer, maar ik zit er meestal wel naast – het gebeurt wel eens dat we overleggen of een bepaalde beslissing al dan niet correct was. Ook na de wedstrijd praat ik met het refteam wel eens na.

Ik heb dit trouwens niet alleen voor KAA Gent gedaan, maar ook voor de Rode Duivels en Zulte Waregem. En dan kom je al eens refs tegen die je misschien kent: Herbert Fandel (Duitse ref die ook op het EK 2008 floot), Daniele Orsato (de huidige Italiaanse nummer één) en Chris Kavanagh uit Engeland.

Team Orsato bereidt zich voor op KAA Gent – Valencia in 2015

YungRef: Als laatste vraag: welke gouden tip heb je nog voor jonge refs?

Alex: Zoals ik eerder zei: zelfreflectie is heel belangrijk. Je moet in de spiegel kunnen kijken en weten waarom je een bepaalde beslissing hebt genomen, wat de impact ervan is, wat je anders had gedaan enzovoort. Ten tweede: kijk enkel naar jezelf. Ga jezelf niet nodeloos vergelijken met collega’s, en trek je niks aan van de punten die zij krijgen – voor je ’t weet, ben je aan het piekeren of discussiëren over waarom iemand anders meer punten heeft gekregen. En uiteraard: blijf hard werken en trainen, en sta open om bij te leren.

Wat Alex verder nog liet vallen: dat je in de sport ook veel geluk moet hebben om aan de top te geraken. Hij heeft het zelf ondervonden: als die twee assistenten vóór hem niet hadden afgehaakt, had hij de top misschien nooit bereikt. Hartelijk dank om me te woord te staan, Alex: een hele eer!

Hoe maak je een goede wedstrijdvoorbereiding?

Het lijkt simpel, maar voor een scheidsrechter is het van essentieel belang: een goede wedstrijdvoorbereiding. Je maakt het jezelf veel gemakkelijker als je op voorhand (deels) weet wat je van beide teams kan verwachten. De match kan uiteraard altijd helemaal anders lopen, want in voetbal kan alles. Niettemin: in deze post laat ik jullie zien hoe je een goede voorbereiding doet.

Praktische info

Wanneer je je aanduiding krijgt, is het altijd eerst goed om alle praktische info even op een rijtje te zetten: de datum, het uur van aanvang, de locatie, noem maar op. Als je dan bijvoorbeeld nog vervoer moet regelen, kan je dat ruim op voorhand doen en hoef je daarover niet meer te stressen.

Wie zijn die ploegen juist?

De dag voor de wedstrijd kan je je concrete voorbereiding doen. Ik schrijf bijvoorbeeld alle nuttige info op in een speciaal boekje. Die neem ik eerst voor de tweede keer nog even door. Daarna duik ik dieper in de wedstrijddetails. Om jullie een beter beeld te geven: een voorbeeld hieronder.

Ik bekijk sowieso beide teams even in detail: hun eerdere resultaten, hun plek in het klassement, of ze veel kaarten hebben gepakt enzovoort. Zo probeer ik een goed beeld te krijgen van de spelers met wie ik morgen op het veld sta. Als ze in de voorbije wedstrijden veel kaarten hebben gepakt, kan je daaruit afleiden dat ze wel eens stevig kunnen spelen. Als ze per wedstrijd gemakkelijk tien doelpunten slikken, weet je dat hun defensie misschien veel gaten laat. Maar dan ben je er wel op voorbereid, en weet je dus deels wat te verwachten. Maar zoals ik al eerder zei: de wedstrijd kan alsnog totaal anders verlopen.

Werkpunten

Als laatste overloop ik mijn werkpunten uit de vorige match (zie foto) nog even. Als ik een nipte offside gemist heb, of mijn handsignalen waren soms niet duidelijk genoeg, dan lijst ik die even op. Een halfuurtje voor de aanvang van mijn nieuwe wedstrijd overloop ik ze even opnieuw, zo zitten ze weer fris in mijn geheugen voor de aftrap.

Heb jij ook nog een paar tips voor goede wedstrijdvoorbereiding te maken? Deel ze vast en zeker in de commentaren of via mijn Instagram. En mocht je nog vragen hebben, laat mij het gerust even weten. Tot snel!

De fenomenale carrière van EK-finaleref Björn Kuipers

Het hing al een tijdje in de lucht, maar sinds vorige week is het officieel: Björn Kuipers, de Nederlandse ref uit Oldenzaal, is door UEFA aangeduid voor de EK-finale. Extra speciaal, want het is de laatste internationale wedstrijd van mijn grootste refidool. Een overzichtje.

Kuipers (rechts) tijdens Denemarken – België eerder dit EK.

De beginjaren

Kuipers maakt in het seizoen 2003-’04 zijn debuut in het betaalde voetbal. Op 12 maart mocht hij de wedstrijd tussen FC Eindhoven en Exelsior in goede banen leiden. Hij deed het blijkbaar toen al erg goed, want op 22 mei 2005 debuteerde hij in de Eredivisie, de Nederlandse eerste klasse. Hij kreeg de wedstrijd tussen Heerenveen en NEC, die op 2-1 eindigde. En stilaan groeide hij verder tot een van de vaste waarden in de Eredivisie, met als beloning een FIFA-badge vanaf het seizoen 2006-’07. Zijn eerste internationale wedstrijd was al snel een feit: hij werd aangeduid om Grasshoppers tegen FC Fehervar te fluiten, voor de kwalificatie van de UEFA-cup.

De jonge Kuipers (rechts) in actie met 4e official Makkelie (links). Die laatste floot ook drie duels op dit EK.

Kuipers in België

Geloof het of niet: Kuipers floot – via een uitwisselingsproject – enkele wedstrijden in de Jupiler Pro League, de Belgische eerste klasse. Hij kwam hier in totaal zeven keer op bezoek en floot toppers als Genk-Standard in 2010. Dit uitwisselingsproject tussen Nederlandse en Belgische refs loopt nog altijd trouwens, maar kon de afgelopen twee seizoenen door corona niet doorgaan.

Internationale carrière

Ook op internationaal gebied stootte Kuipers snel door tot de top van Europa, en later zelfs tot die van de wereld. In 2009 floot hij zijn eerste wedstrijd in de Champions League, en algauw kreeg hij meer en meer de echt grote ploegen, zoals Bayern München, Barcelona en Real Madrid. Zo werd hij stilaan beter en constanter, en als beloning voor zijn prestaties floot hij de UEFA Supercup in 2012 tussen Barcelona en Porto.

Het feit dat hij zich kwalificeerde met zijn team – Erwin Zeinstra en Sander Van Roekel – voor het EK 2012 in Polen en Oekraïne was geen echte verrassing. Maar het trio floot meteen drie wedstrijden, en da’s bijzonder veel voor nieuwkomers op zo’n groot toernooi. Kuipers was achteraf erg trots op hun prestatie, maar het was eigenlijk nog maar het begin. De ene topwedstrijd volgde op de andere.

Daarna miste team-Kuipers bijna geen enkel groot toernooi meer: ze waren tweemaal aanwezig op een WK (2014 + 2018), driemaal op een EK (2012, 2016, en 2020), en deden tussendoor toernooien zoals het WK voor -20-jarigen en de Confederations Cup in 2013.

Hier enkele foto’s:

Ook in de Champions League en Europa League leidde team Kuipers constant toppers: een Champions League-finale in 2014 en maar liefst twee Europa League-finales, in 2013 en 2018. Geen enkele ref die dat op zijn cv heeft staan.

Kuipers tijdens de Champions League finale in 2014.

Kuipers werd ook een aantal keer uitgenodigd door Griekenland en Saoedi-Arabië voor competitie- en bekerwedstrijden. Zo floot hij in 2020 de finale van de Kypello Elladas, het Griekse bekertoernooi. In Saoedi-Arabië deed hij het ook telkens bijzonder goed. Hieronder een paar actiebeelden:

Recordman

Als je al die finales samentelt, is de conclusie duidelijk: niemand floot in zijn profcarrière meer finales dan Kuipers. Vijftien in totaal, twintig zelfs als je ook de verschillende play-offs meerekent. De EK-finale wordt dus zijn zestiende grote finale – de kers op de taart van zijn zo al schitterende carrière!

Team-Kuipers heeft ook wel tegenslagen gekend: zo grepen ze in 2014 naast de WK-finale omdat Nederland zo ver geraakte in het toernooi – zo gaat dat als jouw land goed voetbalt. Maar dat liet hij niet aan zijn hart komen: “We moeten niet kijken naar wat we niet hebben gehad, maar naar de dingen die we wel hebben gehad”, aldus Kuipers. En de finale Engeland-Italië kan hij daar nog aan toevoegen.

Kuipers is mijn grootste idool van alle refs: vooral vanwege zijn geweldige stijl van fluiten. Ook al staan er spelers te roepen en tieren, dan straalt hij nog altijd rust uit. Hij weet ook wat hij wil bereiken, en dan werkt hij daar naartoe – een voorbeeld voor ons allen.

Exit Kuipers uit het internationale voetbal, al zou hij naar verluidt wél nog in de Eredivisie actief blijven. Hij verdwijnt dus gelukkig nog niet, hopelijk kan ik hem nog eens in actie zien.

Hier alvast zijn team voor vanavond:

Team Kuipers is klaar voor de finale! (bron: uefa.com)

Ik wens hem en zijn team dan ook ongelofelijk veel succes voor vanavond: ik ben er zeker van dat hij deze finale tot een goed einde zal brengen. Laat me ook zeker en vast weten wat jij ervan vond!

Tips voor matchdag #5: officiële EURO 2020 tossmunt voor de refs

In de aanloop naar het – weliswaar uitgestelde – EK 2020 kregen de scheidsrechters heel wat nieuwe gadgets die ze zouden gebruiken op het EK, waaronder nieuwe kledij van Macron met het EK-logo op, een nieuw horloge, en ook een gepersonaliseerde EK-tossmunt. Aangezien ik ondertussen toch al een tijdje refgadgets verzamel, leek me tof om er eentje te kopen als souvenir. In de vijfde aflevering in ‘Tips voor matchdag’: de officiële EURO 2020 tossmunt!

Na het zien van deze video zin om ook EURO 2020 spullen aan te schaffen? In deze onderstaande links vinden jullie alvast de shirts, het horloge, en uiteraard de tossmunt terug!

Wat vinden jullie ervan dat eliterefs gepersonaliseerde gadgets krijgen voor een toernooi? Kregen jullie al eens speciale gadgets voor een toernooi? Laat het weten in de commentaren! Trouwens: dit weekend vertrek ik weer op scheidsrechterskamp, dus geen post dit weekend. Wel begin volgende week een verslag hiervan op mijn blog, tot snel!