Poeh! Wat een leuke laatste vakantieweek heb ik achter de rug. Vooral omdat ik twee wedstrijden mocht fluiten.
Op dinsdag 28/8 floot ik de partij tussen de U10 van V.C. Mortsel en Berchem Sport. Een leuke, rustige partij: er waren maar drie overtredingen waarvoor ik moest ingrijpen. Het begin van de wedstrijd was éénrichtingsverkeer voor Berchem Sport: na 15 minuten stond het al 0-4. Mortsel herpakte zich in het tweede kwart, maar in de tweede helft vielen er nog veel doelpunten. Eindstand: 4-9.
De tweede wedstrijd – de U13 van Berchem Sport tegen Beerschot-Wilrijk op zondag 2/9 – was een ander paar mouwen. Om te beginnen moest ik vroeg op: om 8 uur werd ik al bij Berchem verwacht. Ik werd er goed ontvangen door Marc Cornelis van de Youth Referee Academy, die me wat meer uitleg gaf en zei waarop ik zoal moest letten: hoe ik over het veld loop (in diagonalen), dat ik de doelnetten vooraf moet checken en noem maar op. Ik kreeg ook een eigen tenue.
Echt zenuwachtig was ik niet – enfin: aan de ontbijttafel nog wél, maar onderweg al niet meer. Toen de wedstrijd begon, dacht ik wel even: ‘Wow, wat een tempo!’ Het ging veel sneller dan in alle wedstrijden die ik tot nu toe had gefloten. Na 4 minuten devieerde de spits van Berchem de bal in het paars-witte doel: 1-0 voor de thuisploeg.
Het ging er af en toe ook hard aan toe: in minuut 19 stopte een verdediger van Berchem een aanval van de bezoekers foutief af, en daar trok ik geel voor. De tweede helft begon al meteen met een opstootje toen een ingevallen speler een elleboog uitdeelde: alweer geel, al had het ook de andere kleur kunnen zijn (en dan bedoel ik geen groen!).
Mijn begeleider Marc waarschuwde me tijdens de rust dat ik in het laatste kwart goed gefocust moest blijven: spelers worden moe, trainers raken gefrustreerd, en dan kookt hun potje soms een beetje over. Inderdaad: eerst moest ik een Beerschot-speler een geel karton geven voor het foutief afstoppen van een aanval, daarna iemand van Berchem voor een gevaarlijke tackle. Niet echt slim, want die laatste had al geel, waardoor ik de tweede gele kaart moest bovenhalen – en dus ook de rode: de eerste keer dat ik dat in mijn prille scheidscarrière moest doen. Op de bank bij Berchem klonk veel protest, en ik moest ook een paar spelers (én een kwaaie coach) afwimpelen. En voor ik het eindsignaal kon geven, moest ik nog een keer naar mijn borstzak tasten: alweer geel voor Berchem wegens een veel te late tackle.
Resultaat: 3-1, met vier gele kaarten en één rode (2 x geel). Wat een wedstrijd!
Nadien overliep Marc met mij de wedstrijd. Hij gaf me een paar werkpunten mee als huiswerk – dingen waarop ik voortaan moet letten. Ik heb alleszins véél geleerd uit die ene wedstrijd. Maar één ding staat vast: ik vond het heel leuk om te doen. En ik ben stiekem toch wel een beetje trots!
Yung Ref Life 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.